Mieczysław Dębicki
Mieczysław Dębicki
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	4 września 1926 Pikułowice,   Polska
Data i miejsce śmierci	7 marca 2001 Warszawa ,   Polska
Przebieg służby
Lata służby	1944 - 1991
Stanowiska	d-ca 16. Brygady WOP, szef Wojsk Ochrony Pogranicza , z-ca sekretarza – szef Sekretariatu KOK , I z-ca Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej – szef Inspektoratu Obrony Terytorialnej i Wojsk Obrony Wewnętrznej, pełnomocnik rządu PRL ds. pobytu Wojsk Radzieckich w Polsce
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy I klasy Order Krzyża Grunwaldu III klasy Krzyż Walecznych Złoty Krzyż Zasługi Brązowy Medal "Zasłużonym na Polu Chwały" Brązowy Medal "Zasłużonym na Polu Chwały"

Mieczysław Dębicki (ur. 4 września 1926 w Pikułowicach k. Lwowa , zm. 7 marca 2001 w Warszawie ) – polski dowódca wojskowy, generał dywizji Wojska Polskiego , szef Wojsk Ochrony Pogranicza (1965–1971), z-ca sekretarza – szef Sekretariatu Komitetu Obrony Kraju (1971–1983), I zastępca Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej – szef Inspektoratu Obrony Terytorialnej i Wojsk Obrony Wewnętrznej (1986–1988), działacz partyjny, doktor nauk historycznych , prezydent Warszawy (1982–1986).

Życiorys

W marcu 1944 r. wstąpił do 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich Armii Krajowej pod Lwowem, potem żołnierz 4 Pomorskiej Dywizji Piechoty im. Jana Kilińskiego . Przeszedł jej szlak bojowy od Warszawy do Kołobrzegu , ranny w walkach o Kołobrzeg, brał udział w walkach o wyzwolenie Warszawy. W 1945 ukończył Oficerską Szkołę Piechoty i służył w 11 Pułku Piechoty i 62 Pułku Piechoty w Ełku .

Po ukończeniu w 1948 Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie służył w Wojskach Ochrony Pogranicza na kolejnych stanowiskach służbowych: pomocnik zastępcy komendanta odcinka ds. zwiadu 11 Oddziału WOP, zastępca szefa sztabu 23 Brygady, 5 Brygady, szef wydziału dowództwa WOP , dowódca 16 Brygady w Gdańsku , szef sztabu Brygady w Kłodzku ) dochodząc w 1965 do stanowiska szefa tych wojsk (w strukturze MON) – od października 1965 do 30 września 1971.

Ukończył Akademię Sztabu Generalnego Wojska Polskiego im. gen. Karola Świerczewskiego w Rembertowie w 1959 i Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR w 1965. W 1973 uzyskał stopień naukowy doktora nauk wojskowych. Od 1971 do 19 grudnia 1983 – zastępca sekretarza – szef Sekretariatu Komitetu Obrony Kraju . Od 18 lutego 1982 do 5 grudnia 1986 był prezydentem miasta stołecznego Warszawy . W latach 1986–1988 I zastępca Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej – szef Inspektoratu Obrony Terytorialnej i Wojsk Obrony Wewnętrznej. W latach 1988–1990 pełnomocnik rządu PRL ds. pobytu Wojsk Radzieckich w Polsce. Zawodową służbę wojskową zakończył 25 maja 1991. Przeniesiony w stan spoczynku.

Awanse

• generał brygady – 1967
• generał dywizji – 1975

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]
• Order Sztandaru Pracy I klasy
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi
• Brązowy Medal "Zasłużonym na Polu Chwały" – dwukrotnie
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
• Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
• Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
• Złoty Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
• Srebrny Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
• Brązowy Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju"
• I inne

Bibliografia