Westalka (
łac.
virgo Vestalis) – kapłanka rzymskiej bogini domowego ogniska,
Westy
.
Rzymskie westalki przypominały trochę współczesne zakonnice. Do służby były wybierane dziewczynki w wieku 6-10 lat, z
rodów patrycjuszowskich
oraz wyłącznie takie, których oboje rodzice żyli. Było ich sześć. Przełożoną westalek była virgo Vestalis Maxima, najstarsza westalka, zaś opiekę religijną nad nimi sprawował
Pontifex Maximus
. On też dokonywał wyboru dziewczynek przeznaczonych do służby.
Westalka musiała pozostawać na służbie 30 lat i zachować w tym czasie dziewictwo. Utrata dziewictwa przez westalkę była, dla odwrócenia gniewu
Westy
, karana bardzo surowo. Historycy rzymscy opisali kilka wypadków zastosowania tej kary: delikwentkę chowano żywcem do grobu, zostawiając jej tam nieco pożywienia i wody oraz lampkę; następnie pozostawiano ją na śmierć i nie interesowano się nią więcej. Czy krewni nie wykorzystywali tej sytuacji do potajemnego uwalniania nieszczęśniczek, pozostanie chyba na zawsze tajemnicą.
Po zakończeniu służby westalka mogła wyjść za mąż i mieć dzieci.
Zadanie westalek polegało na podtrzymywaniu wiecznego ognia w świątyni
Westy
(który to ognień reprezentował samą
Westę
) oraz dokonywania okresowych, rytualnych oczyszczeń całego miasta. Za dopuszczenie do wygaśnięcia ognia odpowiedzialnej za to westalce wymierzano karę
chłosty
.
Westalki cieszyły się znacznym poważaniem. Za obrazę westalki groziła kara śmierci. Do ich przywilejów należały między innymi honorowe miejsca na igrzyskach i udzielanie łaski skazanym [].
Zobacz też
Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną.
