Wierzba iwa
Wierzba iwaWierzba iwa (Salix caprea
L.
) –
gatunek
roślin z rodziny
wierzbowatych
, rodzimy dla Europy i Azji[2]. W
Polsce
gatunek pospolity na całym niżu i w górach aż po
regiel górny
. MorfologiaKwiatostany męskie wierzby iwy Wierzba iwa wczesną wiosną (osobnik męski) - Pokrój
-
Krzew
do 9
m
wysokości, albo
drzewo
dorastające do 13-15
m
. Młode
pędy
są grube,
barwy oliwkowej
do brunatnoczerwonawej, z początku krótko owłosione, później łysiejące.
-
Pień
- Na pniu i na grubszych gałęziach obserwuje się ciemne romboidalne pęknięcia w rzędach; stanowią one dobrą cechę rozpoznawczą tej
wierzby
.
-
Drewno
- Miękkie i lekkie z czerwonobiałym
bielem
i żółtawobrunatną
twardzielą
.
-
Liście
-
Szerokoeliptyczne
, do dwu razy tak długie jak szerokie, krótko, skośnie zaostrzone. Brzeg liścia nieregularnie słabo pikowany lub całobrzegi, na krótkich pędach przeważnie gładki i falisty. Górna powierzchnia liścia
żywozielona
do
oliwkowej
, naga, lekko lśniąca do matowej; tylko główny
nerw
jest lekko wystający i przylegająco owłosiony. Dolna strona liścia, z mocno wystającą siecią nerwów, trwale gęsto białawo owłosiona i miękka w dotyku. Ogonek liściowy około 1 cm długości, owłosiony,
przylistki
zwykle obecne, 1 cm długości, sercowate do nerkowatych, ząbkowane.
-
Kwiaty
-
Roślina dwupienna
. Wielkie
kotki
(bazie) ukazują się przed
liśćmi
, przed rozkwitnięciem otoczone są
białym
futerkiem włosków, pochodzącym od długobrodych
przysadek
i chroniącym młode kwiaty przed mrozem. Kotki mają bardzo krótkie
szypuły
,
męskie
są jajowate, 2-3 cm długie, gęsto kwiatowe,
żeńskie
są podłużno-jajowate, do 4 cm długości.
Zalążnia
na długim trzonku, gęsto owłosiona; przysadka dwubarwna, u nasady jasna, wierzchołek ciemnobrunatny do
czarnego
, gęsto i długo owłosiony, brodaty.
Szyjka
bardzo krótka, rozgałęzienia
znamion
wyprostowane, skłaniające się ku sobie. U nasady kwiatu jest osadzony krótki
gruczoł miodnikowy
.
Biologia i ekologiaSiedlisko: widne
lasy
,
zarośla
.
Fanerofit
. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych
gatunek charakterystyczny
dla
All.
Sambuco-Salicion i
(Ass.
Epilobio-Salicetum[3].
Roślina miododajna
i
owadopylna
. Jest najwcześniej kwitnącą krajową wierzbą. Nasiona rozsiewane przez
wiatr
. ZmiennośćTworzy mieszańce z innymi gatunkami wierzb. W naturze można często spotkać, różniące się od typowej formy i trudne do oznaczenia
mieszańce
m.in. z:
w. alpejską
, w. czerniejącą, w. długokończystą,
w. lapońską
,
w. oszczepowatą
,
w. piaskowa
,
w. płożącą
,
w. purpurową
,
w. rokitą
, w. śniadą,
w. śląską
,
w. uszatą
,
w. wiciową
,
w. szarą
,
w. siwą
[4]. Zastosowanie- Czasami jest uprawiana jako
roślina ozdobna
(głównie okazy męskie, które są bardzo ładne podczas kwitnienia).
- Zawiera m.in.
salicynę
(
kwas salicylowy
) i
taninę
.
- Od starożytności kora wierzbowa była używana jako środek przeciwbólowy i przeciwgorączkowy.
Przypisy
Inne hasła zawierające informacje o "Wierzba iwa":
Wierzba śląska
...
Wielki Staw (jezioro w Karkonoszach)
...
Bełdany
...
Mazurski Park Krajobrazowy
...
Bóbr europejski
...
Polska Czerwona Księga Roślin
...
Długosz królewski
...
Pobrzeże Kaszubskie
...
Bór sosnowy
...
Plejstocen
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Wierzba iwa":
Świat roślinny i zwierzęcy w Polsce (plansza 13)
...
031b. Ekosystemy i ich rozwój (plansza 13)
...
005. Przegląd i znaczenie nasiennych (plansza 15)
...
|