Jo-Wilfried Tsonga
Jo-Wilfried Tsonga Jo-Wilfried Tsonga podczas Australian Open 2009
Państwo	Francja
Miejsce zamieszkania	Le Mans
Data i miejsce urodzenia	17 kwietnia 1985 Le Mans
Wzrost	187 cm
Masa ciała	90 kg
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	2004
Zakończenie kariery	aktywny
Trener	Eric Winogradsky
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	5
Najwyżej w rankingu	6 (17 listopada 2008)
Australian Open	F (2008)
Roland Garros	4R (2009, 2010)
Wimbledon	QR (2010)
US Open	4R (2009)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	4
Najwyżej w rankingu	33 (26 października 2009)
Australian Open	2R (2008)
Roland Garros	1R (2002-2003, 2009)
Wimbledon	nie startował
US Open	nie startował
Strona internetowa

Jo-Wilfried Tsonga Petsonga (ur. 17 kwietnia 1985 w Le Mans ) – francuski tenisista .

Jego największym osiągnięciem w dotychczasowej karierze jest dojście, jako nierozstawionego zawodnika, do finału singla wielkoszlemowego turnieju Australian Open 2008 , gdzie przegrał z rozstawionym z nr 3. Novakiem Đokoviciem .

Grę w tenisa rozpoczął w wieku 7 lat. 17 listopada 2008 zajmował 6. miejsce w rankingu ATP . Jego trenerem jest Eric Winogradsky. Sponsorują go firmy Adidas , Babolat i Enduro .

Kariera

1999-2003

W 1999 został mistrzem Francji w kategorii 13/14-latków. W 2001 zdobył tytuł mistrza Europy w kategorii 15/16-latków. W 2002 wygrał juniorski turniej Canadian Open Junior, oraz, w parze z Richardem Gasquetem , juniorski turniej debla Victorian Junior Championships w Australii . 13 października 2003 został sklasyfikowany na 2. miejscu w rankingu ITF juniorów.

2007

Wystąpił z " dziką kartą " w Australian Open , gdzie w pierwszej rundzie natrafił na Andy'ego Roddicka . Przegrał 7:6(20), 6:7, 3:6, 3:6, z najdłuższym tie-breakiem rozegranym w całej historii Australian Open . W czerwcu doszedł do IV rundy Wimbledonu bez straty seta. Tam jego przeciwnikiem był Richard Gasquet , który pokonał Tsongę 4:6, 3:6, 4:6.

2008

Rok 2008 rozpoczął od wielkoszlemowego Australian Open , gdzie awansował do finału imprezy. Nierozstawiony w tym turnieju, pokonał m.in. w I rundzie nr 9. rozgrywek - Andy'ego Murraya 7:5, 6:4, 0:6, 7:6, w IV rundzie rozstawionego z nr 8. Richarda Gasqueta 2:6, 6:7(7), 7:6(8), 6:3 oraz w ćwierćfinale nr 14. Michaiła Jużnego 7:5, 6:0, 7:6(8). W walce o finał wygrał z nr 2. Rafaelem Nadalem 6:2, 6:3, 6:2. W finale przegrał z rozstawionym z nr 3. Novakiem Đokoviciem 6:4, 4:6, 3:6, 6:7(2).

Przez większość sezonu Tsonga pauzował ze względu na kontuzje, zrezygnował m.in. ze startów w turnieju im. Rolanda Garrosa oraz Wimbledonu . Tego roku zabrakło go również na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie . Wystartował dopiero w US Open , gdzie odpadł w III rundzie. Pierwsze zwycięstwo w karierze odnotował na turnieju w Bangkoku , gdzie w finale pokonał 7:6(4), 6:4 Novaka Đokovicia , rewanżując się tym samym za porażkę z Australian Open 8 miesięcy wcześniej.

Na przełomie października i listopada zwyciężył w turnieju BNP Paribas Masters z cyklu Masters Series w Paryżu . W finale zwyciężył Argentyńczyka Davida Nalbandiana 6:3, 4:6, 6:4. Dzięki temu zdołał awansować do turnieju Masters Cup w Szanghaju z udziałem ośmiu najlepszych zawodników kończącego się sezonu. Tsonga przegrał dwa pierwsze pojedynki w grupie (z Dawidienką i del Potro ), co wyeliminowało go z dalszych rozgrywek, ale w ostatnim meczu po raz kolejny pokonał Novaka Đokovicia , późniejszego zwycięzcę.

2009

Tsonga wystartował w Australian Open dochodząc do ćwierćfinału imprezy, eliminując m.in. rozstawionego z numerem 9. w turnieju Amerykanina Jamesa Blake'a . W ćwierćfinale spotkał się Hiszpanem Fernando Verdasco i przegrał z nim w czterech setach. Tydzień potem Tsonga zdobył swój trzeci profesjonalny tytuł w karierze, pokonując w finale turnieju w Johannesburgu rodaka Jeremego Chardyego 6:4, 7:6(5). W lutym odpadł w ćwierćfinale turnieju z serii 500 Series w Rotterdamie po przegranej z Rafaelem Nadalem, ale tydzień później wygrał czwarty turniej w karierze, rozgrywany na twardych kortach w Marsylii . W finale pokonał rodaka Michaëla Llodrę wynikiem 7:5, 7:6(3). W półfinale po raz czwarty z rzędu pokonał 3. rakietę świata, Serba Novaka Đokovicia .

W marcu, podczas rozgrywek Masters Series w Indian Wells odpadł w III rundzie, po porażce z Igorem Andriejewem , a w Miami osiągnął ćwierćfinał. Na kortach ceglanych French Open uzyskał ćwierćfinał, w którym przegrał w czterech setach z Juanem Martinem del Potro .

Sezon gry na kortach nawierzchni trawiastej zainaugurował od turnieju w Halle (porażka z Tommym Haasem w II rundzie). W wielkoszlemowym Wimbledonie awansował do III rundy, gdzie uległ Ivo Karloviciowi 6:7(5), 7:6(5), 5:7, 6:7(5).

Podczas US Open Series również nie osiągnął półfinał turnieju w Montrealu , pokonując w ćwierćfinale Rogera Federera 7:6(5), 1:6, 7:6(3) (mimo iż przegrywał w trzecim secie już 1:5). W półfinale Tsonga przegrał z Andy Murrayem . W US Open Tsonga przegrał w czwartej rundzie z Chilijczykiem Fernando Gonzalezem w czterech setach. Tsonga następnie pomógł Francji pokonać Holandię w meczu Pucharu Davisa , wygrywając pojedynki z Jessim Huta Galungiem oraz Thiemo de Bakkerem w grach singlowych. W deblu wraz z Michaelem Llodrą pokonał holenderską parę Bakker/Sjiesling.

Jesienią uzyskał półfinał turnieju w Bangkoku . Mecz o finał przegrał z Viktorem Troickim 6:1, 2:6, 3:6. Natomiast kolejny zawodowy triumf odnotował w turnieju rangi 500 Series w Tokio , pokonując w finale Michaiła Jużnyja 6:3, 6:3. W Szanghaju , rozgrywkach Masters Series doszedł do III fazy, pokonując wcześniej Chińczyka, Zeng Shaoxuana (w I rundzie miał wolny los). Spotkanie o ćwierćfinał przegrał z Robinem Söderlingiem 3:6, 3:6. Do rozpoczynającego się turnieju BNP Paribas Masters rozgrywanego w Paryżu Tsonga przystąpił jako obrońca tytułu. W pierwszej rundzie miał "wolny los", który przysługuje najwyżej rozstawionym w zawodach tenisistom. W II etapie zmierzył się z Albertem Montañésem , z którym wygrał 6:1, 7:5, a w dalszej fazie wyeliminował Gillesa Simona 6:2, 6:3. W ćwierćfinale zagrał z nr 2. rozgrywek, Rafaelem Nadalem . Hiszpan pokonał Tsongę 5:7, 5:7.

Statystyki

Gra pojedyncza (5-1)

Finały turniejów wielkoszlemowych

Finały turniejów Masters

Finały turniejów 250 Series i 500 Series

Gra podwójna (4-0)

Finały turniejów Masters

Finały turniejów 250 Series i 500 Series

Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i Masters

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa Jo-Wilfried Tsongi ( fr. )
• Jo-Wilfried Tsonga sylwetka na stronie ATP Tour ( ang. )
• Jo-Wilfried Tsonga sylwetka na stronie Pucharu Davisa ( ang. )