Woda wapienna, łac. aqua calcis - nazwa zwyczajowa nasyconego (ok. 0,15%) wodnego roztworu wodorotlenku wapnia (Ca(OH)₂). Opalizujący płyn o odczynie alkalicznym ( pH = 13). Przechowuje się ją z osadem nierozpuszczalnego tlenku i wodorotlenku wapnia

Otrzymywanie wody wapiennej

Wodę wapienną przygotowuje się w dwóch etapach. Najpierw papkę ze sproszkowanego tlenku wapnia i niewielkiej ilości wody zalewa się wodą w stosunku masowym 1:1 i dokładnie miesza. Powstałą zawiesinę odstawia się na 24 h do czasu całkowitej sedymentacji (opadnięcia) nierozpuszczonego związku, po czym roztwór dekantuje się znad osadu, a osad zalewa kolejną porcją wody. Przygotowywanie pierwszego roztworu ma na celu usunięcie łatwo rozpuszczalnego w wodzie KOH , który występuje jako zanieczyszczenie tlenku wapnia. Po zalaniu drugą porcją wody zawiesinę znów odstawia się do odstania i w takiej formie przechowuje. Wodę wapienną zlewa się znad osadu i sączy dopiero krótko przed użyciem.

Zastosowanie

• Do laboratoryjnego wykrywania dwutlenku węgla. Rozpuszczony wodorotlenek wapnia reaguje z dwutlenkiem węgla z wytworzeniem trudnorozpuszczalnego węglanu wapnia powodującego zmętnienie roztworu:

Ca(OH)₂ + CO₂ → H₂O + CaCO₃↓

• W przemyśle spożywczym używany do produkcji placków do tortilli ^[].
• W procesach uzdatniania wody jako stabilizator i środek wiążący rozpuszczony CO₂, mogący powodować korozję.
• Zmiękczanie wody metodą dekarbonizacji lub wapienno-sodową
• W medycynie, zewnętrznie jako środek ściągający, przeciwzapalny i osuszający. Dawniej stosowana wewnętrznie, przy zatruciu kwasami.

Zobacz też

• mleko wapienne .

Źródła

• Stanisław Janicki, Adolf Fiebig, Małgorzata Sznitowska, Teresa Achmatowicz: Farmacja stosowana : podręcznik dla studentów farmacji. Warszawa: Wydaw. Lekarskie PZWL, 2003. .