Wojna pozycyjna -
wojna
, podczas której obie walczące strony zajmują silnie umocnione pozycje (
okopy
,
zasieki
). Między walczącymi stronami znajduje się tzw.
ziemia niczyja
, nad którą żadna ze stron nie ma kontroli. Wyparcie przeciwnika - i tym samym przesunięcie linii
frontu
- jest bardzo utrudnione. Wojna taka charakteryzuje się małą ruchliwością frontu, długotrwałymi walkami zaczepno-obronnymi oraz małym tempem działań zmierzających do przełamania obrony nieprzyjaciela. Wojna pozycyjna była charakterystyczna podczas
I wojny światowej
dla frontu zachodniego. W tej wojnie obie strony wierzyły, iż przewaga liczebna pozwoli na odniesienie ostatecznego zwycięstwa, mimo zwiększonej siły obrony, wyposażonej w zmechanizowany sprzęt bojowy. Wojna ta przynosiła ogromne straty w ludziach (np. w
bitwie pod Verdun
).
Wiatr na Ziemi nie może wiać szybciej niż 520 km/h, jest to spowodowane siłami, które wpływają na cząsteczki powietrza (m .in. przyciąganie, tarcie, różnice ciśnień powietrza).