W okresie
PRL-u
wolna sobota była dniem wolnym od pracy, wprowadzonym w poprzednio istniejącym 6-dniowym tygodniu pracy.
Wolne soboty były wprowadzane na podstawie
dekretów
Rady Państwa
z
1972
[1] i
1973
[2] stopniowo, początkowo (w 1973) dwa razy w roku (za odpracowaniem), następnie sześć w
1974
[3]; poczynając od
1975
było to 12 dni w roku, potem dwie i trzy soboty miesięcznie.
Pierwszą wolną sobotą był dzień
21 lipca
1973
(przed przypadającym nazajutrz
Narodowym Świętem Odrodzenia Polski
).
Na początku
1981
roku wprowadzono zasadę, która stanowiła, że co druga sobota była wolna. Nie dotrzymano
porozumienia ze strajkującymi
, podpisanego w
Jastrzębiu
3 września
1980
, które gwarantowało wszystkie wolne soboty. Następne porozumienie z
30 stycznia
1981 r. mówiło o tym, że trzy soboty w miesiącu miały być wolne. Pod koniec PRL-u prawie wszystkie soboty były wolne.
Przypisy
- ↑ Dekret z dnia 20 lipca 1972 r. o dodatkowych dniach wolnych od pracy (
Dz.U.
Nr 29, poz. 203)
- ↑ Dekret z dnia 14 lipca 1973 r. o dodatkowych dniach wolnych od pracy (
Dz. U. z 1972 r. Nr 29, poz. 160
)
- ↑ Uchwała nr 41 Rady Ministrów z dnia z dnia 6 lutego 1974 r. w sprawie zasad i terminów wprowadzania dodatkowych dni wolnych od pracy w latach 1974 i 1975 (
M.P.
Nr 6, poz. 43)
