Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wybory parlamentarne w Polsce w II RP

Wybory parlamentarne w okresie II Rzeczypospolitej przeprowadzane były w latach: 1919 , 1922 , 1928 , 1930 , 1935 i 1938 . Mianem wyborów pięcioprzymiotnikowych można określić jedynie wybory z 1919 i 1922 roku. Zostały one przeprowadzone na mocy dekretu wydanego przez Józefa Piłsudskiego z 28 listopada 1918 r. W pozostałych przypadkach, gdzie obowiązywała ordynacja z 1922 roku, dochodziło do łamania prawa poprzez użycie siły - ( zamach majowy ), manipulacje przy prawach wyborczych (1935) aresztowania posłów (wybory z 1930 roku) czy przyjęcia nowej konstytucji i ordynacji większościowej gwarantującej zwycięstwo sanacji w 1935 roku.

Wybory Sejmu I kadencji 1919

Wybory do Sejmu Ustawodawczego I kadencji odbyły się 26 stycznia 1919 .

Wybory do Sejmu II kadencji 1922

Wybory do sejmu II kadencji odbyły się w dniach 5/12.11.1922, w ich wyniku poszczególne komitety uzyskały następującą ilość mandatów:

Wybory do Sejmu III kadencji 1928

Wybory odbyły się w dniach 4/11.3.1928

Wybory do sejmu IV kadencji "brzeskie" 1930^[1]

Zobacz Wybory brzeskie

Wybory do sejmu V kadencji 1935

Wybory do sejmu VI kadencji 1938

Zobacz Wybory parlamentarne w Polsce 1938

Przypisy

Zobacz też

Wybory w Polsce

Źródła

• http://www.elisanet.fi/daglarsson/dokumentit/polval1.htm