Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Wybory parlamentarne w Izraelu w 2006 roku

Wybory parlamentarne w Izraelu w 2006 roku

Wybory parlamentarne w Izraelu, odbyły się 28 marca 2006 na terenie Izraela .

4,5 miliona Izraelczyków mogło oddać swoje głosy w godzinach od 7.00 do 22.00. Wyborcy mieli do wyboru kandydatów reprezentujących 31 partii i koalicji wyborczych. Próg wyborczy w izraelskim systemie wyborczym wynosi 2%.

Nad bezpieczeństwem w czasie wyborów czuwało postawionych w stan gotowości 22 tysiące policjantów , ochotników i oddziałów armii. Sondaże przedwyborcze największe szanse na zwycięstwo dawały nowo powstałej (październik 2005 ) centroprawicowej partii Kadima , która odłączyła się od partii Likud . Założycielem partii był urzędujący premier Izraela Ariel Szaron , który wciąż przebywa w szpitalu w stanie śpiączki. Partia pod obecnym tymczasowym przewodnictwem wicepremiera Ehuda Olmerta zapowiada wycofanie się z większości terytoriów palestyńskich, ale na własnych warunkach i bez żadnych negocjacji z Autonomią Palestyńską .

Spis treści

Geneza

Jeden z plakatów wyborczych

Decyzja aby przeprowadzić wcześniejsze wybory parlamentarne ma swoje korzenie w wybraniu Amira Peretza na lidera izraelskiej Partii Pracy . Peretz zadecydował o natychmiastowym wyjściu swojego ugrupowania z koalicji rządzącej (m.in. z Likudem ), w której utrzymywał je poprzedni przewodniczący, Szimon Peres . Kolejnym ważnym wydarzeniem było odejście Ariela Szarona z Likudu i utworzenie przez niego nowej partii, Kadimy , do której wkrótce potem wstąpił Peres.

Peretz powiedział m.in. "Pozwalam mu [Szaronowi] wybrać datę w okresie pomiędzy końcem lutego a końcem marca, a jakikolwiek termin wybierze, jest dla mnie do przyjęcia, im wcześniej, tym lepiej." Na to Szaron "Jak tylko okazało się, iż istniejący układ polityczny rozpada się, doszedłem do wniosku, że najlepszą dla kraju rzeczą są nowe wybory tak wcześnie jak tylko to możliwe."

Podczas wyborów w 2003 roku , Likud przewodzony przez Szarona odniósł przekonywające zwycięstwo, jak na izraelskie standardy, zdobywając 38 miejsc w 120-osobowym Knesecie (parlamencie). Partia Pracy, pod przewodnictwem Amrama Mitzny , otrzymała tylko 19 mandatów i początkowo nie weszła w skład koalicji rządzącej.

Po poprzednich wyborach, Likudem wstrząsały wewnętrzne problemy - Szaron próbował bowiem zatwierdzić swój plan wycofania osadników i żołnierzy ze Strefy Gazy . Chcąc wesprzeć go w tym, Peres wprowadził Partię Pracy do koalicji i zrównoważyć wewnętrzną opozycję w łonie Likudu.

20 listopada 2005 r. media doniosły, iż Szaron występuje z Likudu i zakłada własną partię, ideologicznie ulokowaną bliżej centrum. Niemal natychmiast na nowego lidera Likudu wyrósł Beniamin Netanjahu . Utworzenie Kadimy zmieniło wyścig wyborczy, w którym udział brały przede wszystkim dwie największe partie, w konkurencję trzech ugrupowań.

4 stycznia 2006 roku Szaron przeszedł wylew, który spowodował iż zapadł w śpiączkę. Od 31 stycznia 2006 lista wyborcza Kadimy nie zawierała osoby nieprzytomnego premiera. Ehud Olmert stał się p.o. premiera, p.o. przewodniczącego Kadimy i kandydatem tej partii na szefa rządu. Sondaże wciąż dawały ugrupowaniu Olmerta spore poparcie, o wiele wyższe niż pozostałej dwójki, choć nieznacznie niższe po zapadnięciu Szarona w śpiączkę.

Były szef Partii Pracy, Szimon Peres, którzy przyłączył się do Kadimy, został obsadzony z numerem 2 na liście wyborczej tego ugrupowania. Minister spraw zagranicznych Cypi Liwni była numerem 3; jako kandydatka na stanowisko wicepremiera, jeżeli Kadima wygrałaby w wyborach.

W wewnętrznych wyborach w Shinui , członek rady miejskiej Tel Awiwu Ron Leventhal pokonał Avrahama Poraza., z którym rywalizował o numer 2 na liście wyborczej. Poraz, bliski współpracownik Yosefa Lapida , w wyniku tej porażki zrezygfnował z członkostwa w partii, podobnie jak większość deputowanych do Knesetu z tegfo ugrupowania. Utworzyli razem nową partię - Hetz (ha-Miflaga ha-Hilonit Tzionit, czyli Partia Świeckieg Syjonizmu ). Tymczasem Lapid zrezygnował z przewodniczenia Shinui 25 stycznia 2006 , na jego miejsce został wybrany Leventhal. Ani Shinui, ani Hetz nie uzyskały wymaganej liczby głosów ażeby otrzymać jakiekolwiek miejsce w parlamencie (w wyborach w 2003 roku Shinui miało 15 mandatów parlamentarnych, będąc trzecią największą partią w Knesecie).

30 stycznia 2006 prawicowa Izraelska Unia Narodowa (Halchud HaLeumi), koalicja trzech małych partii ( Moledet , Tkuma i Tzionut Datit Leumit Mitchadeshet), utworzyła wspólną listę z Narodową Partią Religijną (Mafdal) . Jej numerem 1 był Benyamin Elon . W większości złożona z imigrantów z krajów byłego ZSRR , Yisrael Beitenu ("Izrael Naszym Domem") oddzieliła się od Unii Narodowej i wystartowała z osobną listą wyborczą. Było to spowodowane tym, iż zgodnie z sondażami, jeżeli te ugrupowania startowałyby osobno, wówczas otrzymałyby razem 20-25 mandatów (w poprzednich wyborach - tylko 7), co okazało się prawdą: Unia zdobyła 9 miejsc, a Yisrael Beitenu - 11.

Procedura

W izraelskich wyborach obsadzane jest 120 miejsc w Knesecie, przy pomocy metody d'Hondta (wybory proporcjonalne, głosy oddawane są na listy partyjne). Próg wyborczy wynosi 2% (podwyższono z 1,5% po poprzednich wyborach), co stanowi równowartość średniej liczby głosów, jakie dają nieco ponad 2 mandaty.

Po oficjalnym opublikowaniu wyników głosowania, prezydent Izraela powierza misję utworzenia rządu członkowi Knesetu, który ma największe szanse na to, iż mu się to uda (przeważnie jest to lider największej partii). Ma on do 42 dni na negocjacje z reprezentantami różnych ugrupowań, po czym prezentuje swój gabinet Knesetowi, który udziela mu (lub nie) wotum zaufania . Kiedy rząd zostaje zatwierdzony, mając przynajmniej 61 głosów za, osoba wyznaczona przez prezydenta zostaje premierem .

Lista partii biorących udział w wyborach

Partia ( hebr. )Literowe oznaczenie listy Arabski Tłumaczenie nazwyLiczba miejsc przed wyboramiLiderOpis
Kadima (קדימה, Qādīmāh)כן'Naprzód'14 Ehud Olmert nowa partia (rozłam w Likudzie )
Avoda (Partia Pracy) (העבודה, ha-`Avōdāh)אמתHizb al-`Amal (حزب العمل)'Praca'21 Amir Peretz socjaldemokracja
Likud (ליכוד, Līkkūd)מחל'Zjednoczenie'29 Beniamin Netanjahu nacjonalizm
Hetz (המפלגה החילונית ציונית / חץ, Ha-Miflāgāh ha-Hīlōnīt Tsiyyōnīt)חץ'Strzała' ('Partia Świeckiego Syjonizmu')9Avraham Poraznowa partia (rozłam w Shinui ), antyklerykalizm , liberalizm
Shinui (שינוי, Shīnūy)יש'Zmiana'2Ron Leventhalświecka
Shas (ש"ס, Hit’ahdūt ha-Śfāraddīm ha-‘Ōlāmīt Shōmréy Tōrāh)שס'Światowa Unia Sefardyjskich Strażników Tory'11 Eliyahu Yishai ortodoksyjnie religijna, sefardyjska
Yahadut ha-Torah (יהדות התורה, Yahadūt ha-Tōrāh)ג'Zjednoczony Judaizm Tory'5Yaakov Litzman, Avraham Ravitzortosodoksyjnie religijna, aszkenazyjska
HaIchud HaLeumi (Izraelska Unia Narodowa) - Narodowa Partia Religijna (Mafdal) (האיחוד הלאומי-מפד"ל, ha-Īhūd ha-Le'ūmī - Miflāgāh Dātīt Le'ūmīt (MaFDaL))טב'-'10 Benyamin Elon nacjonalizm , przeważnie religijny syjonizm, lista połączona
Yisrael Beitenu (ישראל ביתנו, Yisrā'el Béyténū)ל'Izrael Nasz Dom'3 Avigdor Liberman w większości rosyjskojęzyczni imigranci
Meretz-Yachad (מרצ-יחד)מרצ'Żywotność-Razem'5 Yossi Beilin socjaldemokracja
Raam - Ta'al (רע"ם-תע"ל \ רשימה ערבית מאוחדת-התנועה הערבית להתחדשות, Reshīmāh ‘Aravīt Me'ūhedet - ha-Tnū‘āh ha-‘Aravīt le-Hithadshūt)עםAl-Qa'imah al-Muwahiddah al-`Arabiyyah li-Taghyir (القائمة الموحدة العربية لتغيير, Al-Qā'imah al-Muwahiddah al-‘Arabiyyah li-Taghyīr)'Zjednoczona Lista Arabska dla Zmian'3 Ibrahim Sarsur arabska, islamistyczna; lista wspólna
Balad (ברית לאומית דמוקרטית / בל"ד, Brīt Le'ūmīt Demōcratīt)דAt-Tajamu` al-Watani ad-Dimuqrati (التجمع الوطني الديموقراطي, At-Tajamu` al-Watanī ad-Dīmūqrātī)'Narodowy Sojusz Demokratyczny'3 Azmi Bishara arabska, nacjonalistyczna
Hadasz (החזית הדמוקרטית לשלום ולשוויון / חד"ש, Ha-Hāzīt ha-Demōcratīt le-Shālōm ū-le-Shiwwyōn (HāDāSH))וAl-Jabhah ad-Dimuqratiyyah l-is-Salam w-al-Musawāh (الجبحة الديموقراطية للسلام ولمساواة, Al-Jabhah ad-Dīmūqrātiyyah l-is-Salām w-al-Musāwāh)'HaDaSH' ('Demokratyczny Front dla Pokoju i Równości')2 Muhammad Barakah żydowsko-arabska, zbudowana wokół Komunistycznej Partii Izraela , antysyjonistyczna
Tafnit (תפנית, Tafnīt)פ'Odwróć się'Uzi Dayannowa partia, antykorupcyjna
Ale Yarok (עלה ירוק, `Aleh Yārōq)קנ'Zielony Liść'Boaz Wachtelopowiada się za legalizacją marihuany i małżeństw homoseksualnych
Brit Olam (ברית עולם, Brīt `Ōlām)ה'Wieczna Unia' Ofer Lifshits
Gil - Gimla'ey Yisrael LaKneset (גיל / גימלאי ישראל לכנסת, Gimlā'ey Yisrā'el la-Kneset (GĪL))זך'Wiek - Izraelscy Emeryci do Knesetu' Rafi Eitan partia emerytów
Da`aM - Mifleget Po`alim (דע"ם - מפלגת פועלים, Da`aM - Mifleget Pō`ālīm)ק'Organizacja Akcji Demokratycznej - Partia Pracowników'Agbariyyah Asama’ komunizm
HaYeruqim (הירוקים, HaYerūqīm)רק'Zieloni'Peer Waysner ekologizm
HaLev (הלב - המפלגה למלחמה בבנקים, ha-Miflāgāh le-Milhamāh ba-Bānqīm (Ha-LeV))פץ'Serce (Partia Wojny Przeciwko Bankom)'Eliezer Levingerprawa konsumenckie
Ha-Miflaga ha-Leumit ha-Aravit (המפלגה הלאומית הערבית, Ha-Miflāgāh ha-Le’ūmīt ha-‘Aravīt)קפAl-Hizb al-Qawmi al-`Arabi (الحزب القومي العربي, Al-Hizb al-Qawmī al-`Arabī)'Arabska Partia Narodowa'Muhammad Kananarabska
HaTzionut HaHadasha (הציונות החדשה, Ha-Tsiyyōnūt ha-Hadāshāh)צה'Nowy Syjonizm'Yaakov Kfirobrona praw tych, którzy ocaleli z holokaustu
Hazit Yehudit Le'umit (חזית יהודית לאומית, Hāzīt Yehūdīt Le'ūmīt)כ'Narodowy Front Żydowski'Baruch Marzelżydowski nacjonalizm , kahaniści
Lev (לב)פז'Serce'Ovadia Fathov
Herut (חירות, Hérūt)נץ'Wolność'Michael Kleiner nacjonalizm
Lehem (לוחמי חברה מאוחדים / לחם, Lōhamey Hevrāh Me’ūhadīm (LeHeM))ז'Chleb (Bojownicy o Zjednoczone Społeczeństwo)'Yisrael Tvito
Lider (לידר, Līder)ף'Progresywna Partia Liberalno - Demokratyczna'Aleksandr Radkorosyjscy emigranci, związani z rosyjską Partią Liberalno-Demokratyczną
Oz LaAniyim (עוז לעניים, `Ōz La`Aniyīm)פכ'Siła Dla Biednych'Felix Angel socjalizm
Atid Ekhad (עתיד אחד, `Atīd Ehād)זה'Jedna Przyszłość'Avraham NegusahEtiopscy i Amerykańscy imigranci
Tsedeq l-Kol (Ra`aSH) (צדק לכל - רע"ש, Tsedeq l-Kōl (Ra`aSH))קז'Sprawiedliwość Dla Wszystkich - Prawa Mężczyzn w Rodzinie'Yaakov ShlosserPrawa mężczyzn
Tzomet (צומת, Tsōmet)כץ'Skrzyżowanie'Moshe Grin nacjonalizm

Uwaga: tradycyjny polityczny podział na osi lewica - prawica w Izraelu jest nieco inny niż w większości pozostałych państw, ponieważ zasadza się na różnicach w stosunku do spraw bezpieczeństwa i konfliktu z Palestyńczykami . Np., lewicowy Meretz-Yachad opowiada się za negocjacjami opartymi na postanowieniach inicjatywy genewskiej , podczas gdy prawicowa Izraelska Unia Narodowa jest przeciwna wszelkim ustępstwom terytorialnym. Pomimo tego obie partie postulują budowę państwa socjalnego.

Sondaże przedwyborcze

Liczby w tabeli oznaczają liczbę miejsc, na ogólną liczbę 120, jakie miały stać się udziałem poszczególnych partii politycznych według przedwyborczych sondaży. Jako że próg wyborczy wynosi 2%, tak więc niemożliwe jest otrzymanie tylko jednego miejsca w Knesecie.

Uwaga: większość izraelskich ankietowanych łączy "arabskie" partie razem, tak więc przewidywana liczba mandatów dla ugrupowania arabskiego oznacza ilość miejsc dla trzech głównych arabskich list (Raam, Ta'al, Hadasz).

Partia 22 marca , 2006 23 marca , 2006 26 marca , 2006 27 marca , 2006
GeocartographiaJerusalem PostTelesekerDahaf2Globes- SmithDialogueMaagar MohotDahaf2TelesekerJerusalem PostMa'ariv
Kadima 1433.5343736343634343433.534
Likud 2716.515141415141213141514
Partia Pracy (Avoda) 2117.519.52120211819211720.517
Shinui 1500000000000
Shas 119.5119111011811121012
Partie arabskie 88.59777877797
Meretz-Yachad 665565665565
Izraelska Unia Narodowa i Narodowa Partia Religijna 7 & 6 19101199.51289119.511
Yisrael Beitenu 7 210.510.5101110.571512121112
Partia Tory 575.5555666666
Ale Yarok (Zielony Liść) 000002010000
Gil 020002222202
Tafnit 04.50000000000
HaYeruqim 000000010000

1 Unia Narodowa i Yisrael Beitenu miały razem 7 miejsc.

2 Dahaf - opublikowane w Yediot Aharonot (i na stronie Ynet ) z zastrzeżeniem "Głosy niezdecydowanych zostały przyznane poszczególnym partiom po zadaniu dodatkowych pytań".

Oficjalne wyniki

PartiaGłosyProcentMandaty (zmiana)
Kadima , (קדימה, Qādīmāh)690 09521,8%29+29
Avoda , (העבודה, ha-`Avōdāh)472 14615,1%20+1
Szas , (ש"ס, Hit’ahdūt ha-Śfāraddīm ha-‘Ōlāmīt Shōmréy Tōrāh)299 1309,6%12+1
Likud , (ליכוד, Līkkūd)282 0709,0%12-26
Yisrael Beitenu , (ישראל , Yisrā'el Béytenū)281 8509,0%11+8*
HaIchud HaLeumi - Mafdal , (האיחוד הלאומי-מפד"ל, ha-Īhūd ha-Le'ūmī-Miflāgāh Dātīt Le'ūmīt)223 8386,9%9-1
Gil - Gimla'ey Yisrael LaKneset , (גיל / גימלאי ישראל לכנסת, Gimlā'ey Yisrā'el la-Kneset (GĪL))185 7905,9%7+7
Yahadut ha-Torah , (יהדות התורה, Yahadūt ha-Tōrāh)146 9584,8%6+1
Meretz-Yachad , (מרצ-יחד)118 3563,6%5-1
Raam-Tal - Ta'al , (רע"ם-תע"ל \ רשימה ערבית מאוחדת-התנועה הערבית להתחדשות, Reshīmāh ‘Aravīt Me'ūhedet - ha-Tnū‘āh ha-‘Aravīt le-Hithadshūt, Al-Qā'imah al-Muwahiddah al-‘Arabiyyah li-Taghyīr, القائمة الموحدة العربية لتغيير)94 4603,1%3+1
Hadasz , (החזית הדמוקרטית לשלום ולשוויון / חד"ש, HaKhāzīt HaDemōcratīt LeShālōm ULeShivyon)85 8302,8%3+1
Balad (ברית לאומית דמוקרטית / בל"ד, Brīt Le'ūmīt Demōcratīt)72 0132,4%30
HaYeruqim (Zieloni) (הירוקים, HaYerūqīm)47 5951,52%0-
Ale Yarok (Zielony Liść) (עלה ירוק, Aleh Yārōq)40 3531,29%0-
Narodowy Front Żydowski (Chayil) (חי"ל, Hāzīt Yehūdīt Le'ūmīt)24 8240,79%0-
Tafinit (תפנית, Tafnīt)18 7530,6%0-
Hetz (חץ, Ha-Miflāgāh ha-Hīlōnīt Tsiyyōnīt)10 1130,33%0-
Shinui (שינוי, Shīnūy)4 6750,16%0-15
Inne partie36 3751,16%0-
Razem3 137 064100,0%120-
Frekwencja63,6%

*W wyborach w 2003 roku, Yisrael Beitenu oraz HaIchud HaLeumi , wystartowały w koalicji.

Frekwencja w wyborach 2006 roku była najniższa w historii wyborów do izraelskiego parlamentu - wynosiła 63,6% uprawnionych do głosowania. Można to porównać z 68,9% w 2003 roku i 78,9% w 1999 roku . Jednak najniższa była frekwencja 62,5% w 2001 r., w wyborach premiera .

Lista deputowanych

Partia
Posłowie
Kadima (29)
Ehud Olmert , Shimon Peres , Cypi Liwni , Meir Sheetrit , Avi Dichter , Marina Solodkin , Haim Ramon , Shaul Mofaz , Tzachi Hanegbi , Avraham Hirschson , Uriel Reichman , Gideon Ezra , Ronni Bar-On , Dalia Itzik , Zeev Boim , Yaakov Edri , Zeev Elkin , Majalli Wahabi , Ruhama Avraham , Menachem Ben-Sasson , Shlomo Breznitz , Eli Aflalo , David Tal , Avigdor Yitzhaki , Ronit Tirosh , Otniel Schneller , Michael Nudelman , Amira Dotan , Yoel Hasson
Partia Pracy (19)
Amir Peretz , Yitzhak Herzog , Ophir Pinez-Paz , Avishai Braverman , Yuli Tamir , Ami Ayalon , Eitan Kabel , Binyamin Ben-Eliezer , Shelli Yehimovich , Michael Melchior , Matan Vilnai , Colette Avital , Ephraim Sneh , Dani Yatom , Nadia Hilu , Shalom Simchon , Orit Noked, Yoram Marciano, Ghalib Majadla
Szas (12)
Eli Yishai , Yitzhak Cohen , Amnon Cohen, Meshulam Nahari , Ariel Atias , Shlomo Benizri , David Azulai, Yitzhak Vaknin, Nissim Zeev , Yaakov Margi, Emil Amsalem, Avraham Michaeli
Likud (12)
Beniamin Netanjahu , Silwan Schalom , Moshe Kachlon, Gilad Erdan , Gideon Saar , Michael Eitan , Reuven Rivlin , Dani Naveh, Yuval Steinitz, Limor Livnat , Natan Sharansky , Israel Katz
Yisrael Beitenu (11)
Avigdor Liberman , Yuri Stern , Israel Hasson , Yosef Shagal , Esterina Trettman, Stas Misezhnikov, Sofa Landver, Yitzhak Aharonowitz, Robert Ilatov, Alex Miller, Lia Shemtov
Halchud HaLeumi - Mafdal (9)
Benyamin Elon , Zevulun Orlev , Zvi Hendel, Efi Eitam , Nissan Slumianski, Yitzhak Levi, Eliyahu Gabai, Arie Eldad , Uri Ariel
Gil - Gimla'ey Yisrael LaKneset (7)
Rafi Eitan , Yaakov Ben Yezri , Moshe Sharoni, Yitzhak Ziv, Yitzhak Galanti, Elchanan Glazer, Sara Marom
Yahadut HaTorah (6)
Yaakov Litzman, Avraham Ravitz, Meir Porush , Moshe Gafni , Shmuel Halpert, Yaakov Cohen
Meretz-Yachad (5)
Yossi Beilin , Chaim Oron , Ran Cohen , Zehava Galon, Avshalom Vilan
Raam - Ta'al (4)
Ibrahim Sarsur , Ahmad Tibi , Taleb El-Sana , Abbas Zakour
Hadasz (3)
Mohammad Barakeh , Hana Sweid , Dov Khenin
Balad (3)
Azmi Bishara , Jamal Zahalka , Wasil Taha

Rząd

Trzydziesty pierwszy rząd w historii Izraela utworzył lider zwycięskiej partii, Kadimy, Ehud Olmert. Gabinet złożony z przedstawicieli czterech partii: Kadimy, Partii Pracy, Szas i Gil, otrzymał wotum zaufania od izraelskiego parlamentu , Knesetu 64 głosami za i 49 przeciwko, przy nieobecności 4 deputowanych. Oficjalnie został zaprzysiężony 4 maja 2006 roku. Skład:

Linki zewnętrzne


Inne hasła zawierające informacje o "Wybory parlamentarne w Izraelu w 2006 roku":

Wszystkich Świętych ...

Dziady (zwyczaj) ...

Pęcice ...

Dzień Zmarłych ...

Dzień Zaduszny ...

Biegun południowy ...

Muzeum Zoologiczne Tadasa Ivanauskasa w Kownie ...

Most Konstantinasa Čiurlionisa w Kownie ...

Biegun północny ...

Biskup ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Wybory parlamentarne w Izraelu w 2006 roku":

03 Dokumentacja pojazdu i uprawnienia policji (plansza 7) ...

03 Dokumentacja pojazdu i uprawnienia policji (plansza 4) ...

Procent z danej liczby (plansza 1) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie