Skały w Dolinie Będkowskiej
Wyżyna Olkuska (
341.32
), inaczej nazywana też Płaskowyżem Ojcowskim lub Płytą Ojcowską – część
Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej
, leżąca pomiędzy obniżeniem
Białej Przemszy
i Szreniawy w Bramie Wolbromskiej na północy a
Rowem Krzeszowickim
na południu. Wschodnią granicę stanowi dolina
Dłubni
, natomiast zachodnia przebiega nieregularnie kuestą między
Olkuszem
i
Trzebinią
.
Wyżyna Olkuska jest zbudowana z wapieni jurajskich ze znacznie rozwiniętymi zjawiskami
krasowymi
. Powierzchnia jest lekko falista i pokryta jest znaczną warstwą lessów z licznymi ostańcami szczególnie w północnej części. Z form krasowych występują na niej liczne jaskinie, a także
mogoty
,
wywierzyska
, doliny krasowe – wąwozy i jary, których dnem płyną potoki, a wejścia do nich stanowią szczególnie ukształtowane bramy np.
Brama Bolechowicka
. Najbardziej znana to
Dolina Prądnika
na terenie
Ojcowskiego Parku Narodowego
.
Te położone w południowej części Wyżyny Olkuskiej krasowe dolinki o stromych zboczach i przebiegu południkowym położone po południowej stronie drogi Kraków-Olkusz i nazywane są
Dolinkami Podkrakowskimi
. Są to (kolejno od wschodu):
Góry i wzgórza:
Powierzchnia: 818 km²
Wysokość: 400-600 m
n.p.m.
Najwyższe wzniesienie na Wyżynie Olkuskiej to
ostaniec
o nazwie Skałka (
Grodzisko
) na terenie
Jerzmanowic
(512,8 m n.p.m.), ponad górną częścią
Doliny Będkowskiej
. Jest to drugie pod względem wysokości wzniesienie na
Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej
.
Okolicę
Doliny Prądnika
porastają głównie lasy liściaste z
grabami
,
dębami
i
lipami
. Występują tu również reliktowe lasy górskie (las jaworowy – Ojców i
buczyna karpacka
).
Główne miasta:
Rzeki:
Zobacz też: