Władysław Findeisen (ur.
28 stycznia
1926
w
Poznaniu
) –
polski
profesor, były rektor
Politechniki Warszawskiej
, automatyk, współtwórca
teorii systemów
(
ang.
large scale systems theory) w ramach szeroko pojętej nauki o
sterowaniu
,
senator
I i II kadencji.
Życiorys
Ukończył szkołę powszechną oraz
XIV Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Staszica w Warszawie
, w ramach tajnego nauczania (matura 1944).
W czasie
II wojny światowej
był żołnierzem
Armii Krajowej
. W jej szeregach brał udział w
powstaniu warszawskim
(uczestniczył w walkach w
Śródmieściu
i na
Mokotowie
). Po upadku powstania przebywał w obozie jenieckim w
Niemczech
, skąd powrócił w grudniu 1945. W tym samym miesiącu rozpoczął studia wyższe na Wydziale Elektrycznym
Politechnice Warszawskiej
, które ukończył w 1949.
Podjął pracę na tej uczelni, jako asystent w Katedrze Miernictwa Elektrycznego, pod kierownictwem prof.
Kazimierza Drewnowskiego
. W 1954 uzyskał stopień naukowy
doktora
nauk technicznych, a rok później został kierownikiem nowej Katedry Automatyki i Telemechaniki. W 1957 został
docentem
, w 1962
profesorem nadzwyczajnym
i w 1971
profesorem zwyczajnym
. W tym roku został też członkiem korespondentem
PAN
, a w 1986 członkiem rzeczywistym PAN.
11 kwietnia 1981 został wybrany na
rektora
Politechniki Warszawskiej, w pierwszych, po wieloletniej przerwie, wolnych wyborach władz uczelni. W 1984, mimo oporu uczelnianych i pozauczelnianych organów
PZPR
, wybrano go na następną kadencję rektorską, ale w listopadzie 1985 decyzją ówczesnych władz
PRL
został odwołany ze stanowiska.
W latach 1986–1990 przewodniczył
Prymasowskiej Radzie Społecznej
, należał też do
Komitetu Obywatelskiego
przy przewodniczącym
"Solidarności"
Lechu Wałęsie
(1988–1990). W 1989 uczestniczył w obradach
Okrągłego Stołu
, był współprzewodniczącym (z
Aleksandrem Gieysztorem
) obrad plenarnych. W pierwszych po wojnie wolnych wyborach do
Senatu
z 4 czerwca 1989 zdobył mandat
senatora
z ramienia KO w
województwie warszawskim
. W 1991 po raz drugi został senatorem z ramienia
Unii Demokratycznej
, w 1993 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję. W Senacie był m.in. przewodniczącym senackiej Komisji Kultury, Środków Przekazu, Nauki i Edukacji Narodowej.
Doktor
honoris causa
City University w
Londynie
(1984), Politechniki Warszawskiej (1996),
Politechniki Gdańskiej
(1997) i Technische Universität Ilmenau (1997). Opublikował ponad 120 pozycji naukowych, w tym około 80 artykułów naukowych oraz 6 książek.
Odznaczony m.in.
Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski
,
Krzyżem Armii Krajowej
,
Warszawskim Krzyżem Powstańczym
oraz medalem "Zasłużonemu dla Kościoła i Narodu".
Jest żonaty, ma troje dzieci.
Wybrane publikacje
- W. Findeisen (red.), Poradnik inżyniera automatyka. Wyd. 2 zm., WN-T, Warszawa 1973, ss. XVI, 1124
- Wielopoziomowe układy sterowania. PWN, Warszawa 1974, ss. 296. Seria: BNI Biblioteka Naukowa Inżyniera
- W. Findeisen, J. Szymanowski, A. Wierzbicki, Teoria i metody obliczeniowe optymalizacji. PWN, Warszawa 1977, ss. 708. Seria: BNI Biblioteka Naukowa Inżyniera
- Technika regulacji automatycznej. Wyd. 3 popr. i uzup., PWN, Warszawa 1978, ss. 442. Seria: BNI Biblioteka Naukowa Inżyniera
- W. Findeisen, J. Szymanowski, A. Wierzbicki, Teoria i metody obliczeniowe optymalizacji. Wyd. 2 popr., PWN, Warszawa 1980, ss. 708. Seria: BNI Biblioteka Naukowa Inżyniera.
- W. Findeisen (red.), Analiza systemowa – podstawy i metodologia. PWN, Warszawa 1985, ss. 747. Seria: Analiza Systemowa i Jej Zastosowania.
- Struktury sterowania dla złożonych systemów. Wyd. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 199], ss. 190.
Źródła
- A.J. Marusak (red.), 40-lat PTETiS. Biuletyn nr 5 (jubileuszowy), Warszawa 2001, ss. 199
-
Władysław Findeisen
w bazie ludzi nauki portalu nauka-polska.pl (
OPI
)
