Autoportret 1912

Władysław Ślewiński (ur. 1 czerwca 1854 r. w Białyninie koło Mikołajowa , zm. 27 marca 1918 r. w Paryżu ) - polski malarz, jeden z przedstawicieli Młodej Polski i secesji .

Życiorys

W 1886 przejął odziedziczony po matce majątek Pilaszkowice , co w krótkim czasie doprowadza go do ruiny. W 1888 musiał uciekać przed podatkami do Paryża. W latach 1888 - 1890 studiował w paryskiej Académie Colarossi . Był związany ze Szkołą z Pont-Aven Paula Gauguina . W latach 1908 - 1910 był profesorem warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych . W 1910 powrócił do Francji. Umarł w Paryżu, został pochowany na cmentarzu w Bagneux .

Twórczość

Malować rozpoczął późno i prawie wszystkie lata okresu twórczego spędził we Francji. Częstym tematem jego prac było morze. Malował liczne martwe natury, pejzaże. Fale malowane wielokrotnie – pejzaże skromne, surowe, spokojne. Z Gauguinem i secesją łączyły go środki wyrazowe: uproszczenia i spłaszczenie plamy barwnej oraz linearyzm .

W malarstwie posługiwał się delikatną linią, bardziej wyczuwalna niż widziana, co widoczne jest m.in. w obrazie Czesząca się, gdzie zarówno motyw długich jak fale lejących się włosów jak i miękkość oraz płynność form nasuwają myśl o ulubionych przez styl kształtach i układach. Z okresu, gdy przebywał w Krakowie pochodzi Sierota z Poronina – w ciemnej, zgaszonej gamie syntetycznie ujętych, szerokich plam barwnych.

Twórczość

• Czesząca się kobieta - 1897 r.
• Anemony w wazonie - 1904 r.
• Sierota z Poronina - 1906 r.
• Autoportret - 1915 r.

Bibliografia

• M. Wallis, 1974: Secesja. Wydanie II. Wydawnictwo Arkady, Warszawa.
• biogram na stronie Kultura polska
• Twórczość Władysława Śliwińskiego