Jan Ruckgaber, pierw. Jean de Montalban (ur. 21 listopada 1799 w Wiedniu , zm. 5 stycznia 1876 we Lwowie ) – polsko-francuski pianista, akompaniator, dyrygent, pedagog, kompozytor i organizator życia muzycznego.

Życiorys

Syn Jeana de Montalban, francuskiego oficera, który w latach 90. XVIII w. uciekł z Francji przed prześladowaniami jakobińskimi i osiedlił się w Wiedniu, a następnie poległ w bitwie pod Wagram (1809) w służbie austriackiej przeciwko armii francuskiej. Młody Jan został usynowiony przez swojego guwernera, wiedeńczyka Józefa Ruckgabera, od którego przyjął nazwisko.

Ruckgaber studiował muzykę w Wiedniu i Paryżu (m.in. był uczniem Johanna Nepomuka Hummla ). W styczniu 1818 przyjechał z Wiednia do Lwowa, gdzie rozpoczął cykl koncertów, publicznych i w domach ziemiańskich oraz działalność organizacyjną. Od 1835 prowadził w Sali Redutowej cotygodniowe ćwiczenia muzyczne dla amatorów – grupa ta zorganizowała się w 1838 w Towarzystwo Przyjaciół Muzyki, którym kierował Ruckgaber. W 1854 towarzystwo zostało zreorganizowane i przyjęło nazwę Towarzystwo dla Wykształcenia Muzyki w Galicji, opracowując szereg dzieł muzyki poważnej. W 1857 Ruckgaber, ze względu na stan zdrowia, zrezygnował z kierowania towarzystwem i poświęcił się działalności pedagogicznej i kompozytorskiej – w latach 1862–1867 pracował jako prywatny nauczyciel muzyki na Wołoszczyźnie . W ciągu wielu lat swojej działalności publicznej przyjaźnił się m.in. z Fryderykiem Chopinem i Franciszkiem Lisztem .

Kompozycje Ruckgabera obejmują głównie muzykę fortepianową o charakterze salonowym, opartą jednak nierzadko na polskiej muzyce ludowej. W dorobku kompozytorskim ma ok. 90 utworów, m.in. Msza , autograf partytury znajdującej się w bibliotece Lwowskiej Akademii Muzycznej im. M. Łysenki .

Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie .