Yayoi (
jap.
弥生時代, Yayoi-jidai, pol. okres/era Yayoi) - okres w historii
Japonii
między
rokiem
300 p.n.e.
a
300
n.e.[1]
Doszło wówczas do znaczących zmian
klimatycznych
. Ludność terenów dzisiejszych
Chin
,
Korei
,
Mongolii
, przenosiła się na południe i wschód w związku z powstawaniem wielkich
pustyń
azjatyckich (m.in.
Gobi
). W wyniku tego procesu wiele plemion o prawdopodobnie rozmaitym pochodzeniu etnicznym kolonizowało Japonię.
Język japoński
wykazuje najwięcej związków z
językami ałtajskimi
, nie można jednak ustalić ścisłego pokrewieństwa, toteż współcześnie
język japoński
zaliczany jest do
języków izolowanych
.
Ludność przybyła przyniosła ze sobą umiejętność uprawy roli, obróbki
brązu
i
żelaza
, a także nową
religię
, która w późniejszym czasie rozwinie się w religię
shintō
. Są to początki kultury japońskiej.
Ludność epoki Yayoi żyła skupiona w
klanach
zwanych uji. Były to struktury wybitnie patriarchalne. Na czele każdego klanu stał zawsze jeden osobnik, który był jednocześnie wodzem wojennym, jak i
kapłanem
. Każdy klan był związany z jednym
bóstwem
, za które była odpowiedzialna głowa klanu. Wszelkie ceremonie związane z nim przeprowadzał właśnie lider grupy. Te bóstwa,
kami
, reprezentowały sobą siły natury i wszelkie inne aspekty otaczającego świata. W momencie, gdy jedno uji dokonywało podboju na innym, zwycięski klan włączał bóstwo klanu podbitego do swoich praktyk religijnych. W ten sposób w okresie yayoi powoli wykształcił się złożony
panteon
kami
, który reprezentował hierarchię uji.
Ludność czasów yayoi żyła prymitywnie. Nie wykształcił się żaden system
pisma
czy
pieniędzy
, a ludzie chodzili ubrani w skóry. Małżeństwa były często
poligamiczne
, a kobiety miały względnie dobrą pozycję w społeczeństwie uji. Nie wyklucza się nawet, że mogły być również głowami klanów czy kapłankami.
Stosunki między poszczególnymi uji były złożone. Stopniowo konflikty terytorialne doprowadziły do powstawania małych okręgów. Jednakże pierwszy, typowy okręg japoński powstał na półwyspie Yamato, gdzie nastąpiła masowa
imigracja
Chińczyków
od ok.
200
roku.
Nazwa ery pochodzi od nazwy obszaru Yayoi (
jap.
弥生, Yayoi) w
tokijkiej
dzielnicy
Bunkyō
, gdzie znajdowało się miejsce pierwszych wykopalisk z tego okresu, odkrytych przez Shōzō Arisaka (
jap.
有坂鉊蔵, Arisaka Shōzō)[2].
Księga Hanów
wspomina o Japonii okresu Yayoi jako o "kraju składającym się z ponad 100 królestw, z których ponad 30 utrzymywało kontakt z Chinami". Wspomina także o wykorzystywaniu
tatuaży
przez mężczyzn w celu rozróżnienia pozycji społecznej. Późniejsza Księga Wei mówi już o scaleniu rodów w związki plemienne i o powstaniu centralnego ośrodka władzy.
Przypisy