Zakrystia katedralna, dawniej Kaplica świętej Małgorzaty – zakrystia Katedry Wawelskiej . Znajduje się północnym ramieniu ambitu , na wschód od kaplicy Zebrzydowskiego . Od północy przylega do skarbca katedralnego, natomiast od południa do kaplicy Gamrata .

Historia

Obiekt powstał w latach 1320 – 1322 , sumptem biskupa Nankiera , jako kaplica pod wezwaniem świętej Małgorzaty . Powiększona w 2. połowie XV wieku. Wówczas przeznaczono ją na zakrystię. Wtedy też przebito wejście do skarbca katedralnego. Restaurowana w latach późniejszych.

Architektura

Zakrystia zachowała swój gotycki charakter, m.in. sklepienie krzyżowo-żebrowe ze zwornikami Święty Michał , Święta Małgorzata oraz zwornik, przedstawiający wirującą rozetę . Ponadto na ścianach znajdują się obrazy: Matka Boska ze świętym Janem Ewangelistą i świętym Janem Chrzcicielem ( XVII wiek), Apoteza księdza Marcina Baryczki (2. połowa XVII wieku), Grosz czynszowy (XVII wiek, kopia obrazu Tycjana ), Święty Dominik pędzla Piotra Parisa ( 1731 ) oraz Męczeństwo świętego Wojciecha , Święty Kazimierz i Święty Mikołaj – trzy obrazy Tadeusza Konicza z XVIII wieku.

Bibliografia

• Kuczman Kazimierz: Wzgórze Wawelskie. Przewodnik. Wydanie 2. Kraków 1988
• Rożek Michał: Krakowska katedra na Wawelu. Przewodnik dla zwiedzających. Wydanie 3. Kraków 1989
• Ludwikowski Leszek: Kraków i okolice. Przewodnik. Wydanie 3. uzup. Warszawa1991