Zakrystia katedralna, dawniej Kaplica świętej Małgorzaty –
zakrystia
Katedry Wawelskiej
. Znajduje się północnym ramieniu
ambitu
, na wschód od
kaplicy Zebrzydowskiego
. Od północy przylega do skarbca katedralnego, natomiast od południa do
kaplicy Gamrata
.
Historia
Obiekt powstał w latach
1320
–
1322
, sumptem
biskupa
Nankiera
, jako
kaplica
pod wezwaniem
świętej Małgorzaty
. Powiększona w 2. połowie
XV
wieku. Wówczas przeznaczono ją na zakrystię. Wtedy też przebito wejście do skarbca katedralnego. Restaurowana w latach późniejszych.
Architektura
Zakrystia zachowała swój
gotycki
charakter, m.in.
sklepienie krzyżowo-żebrowe
ze
zwornikami
Święty Michał
, Święta Małgorzata oraz zwornik, przedstawiający wirującą
rozetę
. Ponadto na ścianach znajdują się obrazy:
Matka Boska
ze
świętym Janem Ewangelistą
i
świętym Janem Chrzcicielem
(
XVII
wiek), Apoteza
księdza Marcina Baryczki
(2. połowa XVII wieku), Grosz czynszowy (XVII wiek, kopia obrazu
Tycjana
),
Święty Dominik
pędzla Piotra Parisa (
1731
) oraz Męczeństwo
świętego Wojciecha
,
Święty Kazimierz
i
Święty Mikołaj
– trzy obrazy
Tadeusza Konicza
z
XVIII
wieku.
Bibliografia
- Kuczman Kazimierz: Wzgórze Wawelskie. Przewodnik. Wydanie 2. Kraków 1988
- Rożek Michał: Krakowska katedra na Wawelu. Przewodnik dla zwiedzających. Wydanie 3. Kraków 1989
- Ludwikowski Leszek: Kraków i okolice. Przewodnik. Wydanie 3. uzup. Warszawa1991