Chorągiew ziemi wieluńskiej z 1410
Herb ziemi wieluńskiej z 1410
Ziemia wieluńska,
łac.
Velumensis Terra – historyczna jednostka administracyjna w dawnej Polsce, będąca suwerenną częścią
województwa sieradzkiego
.
Rządziła się osobno, mając własnych urzędników ziemskich (począwszy od podkomorzego) i sądowych. Wybierała jednego senatora mniejszego, którym był kasztelan wieluński. Miała starostwa grodowe: wieluńskie i ostrzeszowskie, i niegrodowe: bolesławskie i grabowskie. Na własnych sejmikach odbywanych w
Wieluniu
obierano 2 posłów. Wojewoda sieradzki mianował
podwojewodziego
wieluńskiego i dowodził pospolitym ruszeniem tej ziemi.
Ziemia wieluńska miała własny
herb
w postaci baranka z chorągiewką i krzyżem, podczas gdy herb województwa przedstawiał pół orła czarnego w czerwonym polu i pół lwa czerwonego w żółtym polu, w koronie złotej, pokrywającej obie głowy.
Jan Długosz
o chorągwi sieradzkiej w
bitwie pod Grunwaldem
napisał następująco:
|
... w której jednej połowie znajdowało się pół orła białego na czerwonym polu, a w drugiej połowie pół płomienistego lwa na białym polu. |
Województwa
łęczyckie
i
sieradzkie
za swój mundur obywatelski przyjęły kontusz karmazynowy, wyłogi granatowe i żupan biały.
Spadkobiercą ziemi wieluńskiej są dzisiejsze powiaty:
wieluński
,
ostrzeszowski
,
kępiński
,
wieruszowski
oraz część
oleskiego
i
pajęczańskiego
.
Bibliografia
Zobacz też
