Ewald Cebula, od 1948 używał imienia Edward (ur.
22 marca
1917
w
Świętochłowicach
[1], zm.
1 lutego
2004
w
Chorzowie
) – polski piłkarz, trener.
Wystąpił w pięciu oficjalnych meczach reprezentacji Polski, a także w jednym meczu reprezentacji olimpijskiej. Był jednym z nielicznych reprezentantów, którzy grali w kadrze przed i po
II wojnie światowej
; debiutował w
1939
(w meczu ze
Szwajcarią
), tuż przed wybuchem wojny wystąpił jeszcze w zwycięskim meczu z
Węgrami
(mecz ten jest uznawany za jeden z najlepszych występów drużyny polskiej w okresie międzywojennym). Kontynuował karierę reprezentacyjną po wojnie –
1948
grał przeciw
Czechosłowacji
,
1952
przeciw
Bułgarom
i
Węgrom
. Również w
1952
wystąpił na
igrzyskach olimpijskich w Helsinkach
; brał udział w wygranym meczu z
Francją
, nie zagrał z
Duńczykami
(Polska odpadła po porażce 0:2).
Grał w
Śląsku Świętochłowice
do
1948
oraz
Ruchu Chorzów
. Z Ruchem zdobył dwukrotnie mistrzostwo Polski jako piłkarz (
1951
i
1952
); tytuł z roku 1951 został jednak przyznany przez
związek piłkarski
nie za wygranie ligi, ale za zdobycie
Pucharu Polski
. W 1952 Cebula poprowadził zespół do tytułu nie tylko jako piłkarz, był również grającym trenerem; jest to, jak na razie, jedyny przypadek zdobycia mistrzostwa Polski przez trenera-piłkarza.
Jako trener Ruchu Chorzów zdobył także mistrzostwo w
1953
, tym razem już nie występując na boisku; przez krótki czas prowadził Ruch ponadto w sezonie mistrzowskim
1960
, w przerwie pracy dwóch Węgrów –
Janosa Steinera
i Lajosa Szolara.
Ponadto dwukrotnie zdobył tytuł mistrza Polski jako trener
Górnika Zabrze
; w sezonie
1963
, kiedy m.in. wprowadził do zespołu nastoletniego
Włodzimierza Lubańskiego
i
1964
– tego sezonu nie dokończył; rozpoczynał pracę jako samodzielny trener, następnie współpracował z Feliksem Karolkiem i Hubertem Skolikiem, wreszcie cała trójkę zastąpił Węgier Ferenc Farsang w połowie sezonu.
Jako jeden z trenerów
reprezentacji Polski
(wraz z T. Forysiem) przyczynił się do legendarnego zwycięstwa 2:1 nad
drużyną ZSRR
na
Stadionie Śląskim w Chorzowie
w
1957
roku.
W 1995 roku otrzymał tytuł honorowego członka
PZPN
-u.
Przypisy