Widok na mur Hadriana (Milecastle 39)
Fragment części kamiennej
Mur Hadriana (również wał Hadriana[1],
łac.
Vallum Hadriani, Vallum Aelium,
ang.
Hadrian's Wall, Roman Wall, the Wall) –
rzymski
mur obronny
w północnej
Brytanii
wybudowany w latach
121
-
129
n.e. na odcinku od wsi Bowness nad zatoką
Solway Firth
do twierdzy Segedunum w
Wallsend
nad rzeką
Tyne
w czasach cesarza
Hadriana
. Pomyślany jako zapora przed wojowniczymi plemionami
Piktów
z
Kaledonii
, nigdy nie spełnił pokładanych w nim nadziei.
Mur Hadriana budowali stacjonujący w Brytanii żołnierze trzech
legionów rzymskich
, wspomagani przez oddziały pomocnicze. W założeniu konstrukcja miała jedynie utrudniać przemieszczanie się między południową i północną częścią wyspy, a strzec tego miały rozmieszczone co 500 metrów wieże strażnicze i co 1,5 kilometra niewielkie
forty
. Długość tej budowli wynosiła 117 km, szerokość 3 m, a wysokość do 5-6 m. W części wschodniej mur był wzniesiony z kamienia, a w zachodniej z darni.
Mur Hadriana stracił na swym znaczeniu (i zaczął popadać w ruinę), gdy następca Hadriana,
Antoninus Pius
, wybudował na północ od niego nowe
fortyfikacje
, zwane
murem Antoninusa
. Jednak później Rzymianie wyparci z wału Antoninusa powrócili na wał Hadriana, który odnowili.
Pozostałości muru Hadriana można oglądać m.in. w pobliżu Segedunum, w Housesteads i Great Chesters, są one chronione jako dziedzictwo narodowe.
Wzdłuż wału Hadriana znajduje się szereg miejscowości i obiektów, sugestywnie nawiązujących do jego angielskiej nazwy (the Wall), np. Wallsend, Heddon-on-the-Wall, Thirlwall Castle.
Zobacz też
Przypisy