Słucz (
ukr.
Случ) – rzeka na
Ukrainie
, prawy dopływ
Horynia
, o długości 451 km i powierzchni
dorzecza
13 900 km².
Słucz rozpoczyna swój bieg ok. 30 km na północny wschód od miasta
Wołoczyska
. Minąwszy po drodze
Starokonstantynów
i
Nowogród Wołyński
, w granice przedwojennego polskiego Wołynia wpływa na północ od
Korca
niedaleko ujścia
Korczyka
. Dawniej uznawana była w części biegu za zachodnią granicę historycznej Ukrainy[1]. Hasłem hajdamaków podczas
Koliszczyzny
miało być "O! tak, Lasze, po Słucz nasze!".[2]
Odtąd aż po
Hubków
tworzy dolinę wśród skał granitowych, a okolica tamtejsza, posiadająca liczne osobliwości przyrody, jest nazywaną
Szwajcarią Nadsłuczańską
.
Dolina rzeki ma szerokość od 0,2–0,8 km w górnym biegu do 5 km w dolnym. Kоrуtо jest szerokie na 5–50 m, w najszerszym miejscu – 110 m, zamarza w grudniu, a odmarza w marcu.
W dolnym biegu dzieli się na setki ramion na wschód od Sarn i Niemowicz. Słucz jest spławną na długości 290 km. Poza tym spław utrudniają skały granitowe w korycie rzeki. Brzegi przeważnie zalesione. Z miast i miasteczek leżą nad Słuczą m.in.
Ludwipol
,
Hubków
z ruinami zamku oraz
Bereźne
.
Największym (lewym) z dopływów Słuczy jest rzeka
Korczyk
, nad którą leży miasto
Korzec
. Korczyk tworzy dolinę, przebijając płytę granitową, a w okolicy Korca brzegi doliny zdobią granitowe skały. Innym z lewych dopływów jest Derewiczka, przepływająca przez Demkowice i Derewicze.
Rzeka płynie przez
Wyżynę Wołyńską
, uchodzi do
Horynia
, na północ od miasta
Sarny
. Jest największym dopływem Horynia.
Ważniejsze miejscowości nad Słuczą:
Starokonstantynów
,
Nowogród Wołyński
,
Horodnica
,
Ludwipol
(
ukr.
Sosnove),
Bereźne
,
Sarny
.
Dopływy:
Chomora
Przypisy
Linki zewnętrzne