Obszar chronionego krajobrazu – forma
ochrony przyrody
. Obszary takie zajmują różnej wielkości tereny, zwykle rozległe, obejmujące pełne jednostki środowiska naturalnego takie jak doliny rzeczne, kompleksy leśne, ciągi wzgórz, pola wydmowe, torfowiska.
Polska
W Polsce podstawą prawną dla ich wyznaczania jest Ustawa o ochronie przyrody z dnia
16 kwietnia 2004
roku. Obszary chronionego krajobrazu są bardzo słabą formą ochrony przyrody, o niewielkich rygorach ochronności. W Polsce istnieje 450 obszarów chronionego krajobrazu, które zajmują 23,5% powierzchni kraju[].
Obszary chronionego krajobrazu są przeznaczone głównie na rekreację, a działalność gospodarcza podlega tylko niewielkim ograniczeniom (zakaz wznoszenia obiektów szkodliwych dla środowiska i niszczenia środowiska naturalnego).
Czechy
Podstawą prawną funkcjonowania obszarów chronionego krajobrazu z
Czechach
(
czes.
Chráněná krajinná oblast, CHKO) jest czeska Ustawa o ochronie przyrody i krajobrazu (zákon č. 114/1992 Sb. o ochraně přírody a krajiny). Na obszarze Republiki Czeskiej ustanowiono 25 obszarów chronionego krajobrazu o łącznej powierzchni 1.041.612
ha
. Dyrekcje poszczególnych CHKO podlegają Agenturze Ochrony Przyrody i Krajobrazu (Agentura ochrany přírody a krajiny) z siedzibą w
Pradze
.
Czeskie CHKO pod względem rygoru ochronnego są odpowiednikami polskich parków krajobrazowych. Największym pod względem powierzchni jest CHKO Beskidy (116.000 ha) a najmniejszym CHKO Blaník (4.000 ha). Najstarszy
CHKO Czeski Raj
powstał w
1955
roku a najnowszy CHKO Czeski Las w
2005
.
W innych językach
Wyrażenie "obszar chronionego krajobrazu" występuje również w innych językach[1], m.in. w języku:
Przypisy
Zobacz też
Linki zewnętrzne