Vought SB2U Vindicator |
| Vought SB2U Vindicator |
|
Dane podstawowe |
Państwo |
Stany Zjednoczone
|
Producent |
Chance Vought
|
Typ | pokładowy bombowiec nurkujący |
Konstrukcja | metalowa |
Załoga | 2 osoby |
Historia |
Data oblotu | 1934 |
Lata produkcji | 1936-1937 |
Wycofanie ze służby | 1942 |
Egzemplarze | 1 |
Dane techniczne |
Napęd | Silnik tłokowy, gwiazdowy Pratt & Whitney R-1535-96 Twin Wasp Jr |
Moc
| 616 kW (826 KM) |
Wymiary |
Rozpiętość | 12,80 m |
Długość | 10,36 m |
Wysokość | 3,12 m |
Powierzchnia nośna | 28 m² |
Masa |
Własna
| 2138 kg |
Startowa
| 3326 kg |
Osiągi |
Prędkość maks.
| 404 km/h |
Zasięg | 1000 km |
Dane operacyjne |
Uzbrojenie |
2 karabiny maszynowe 7,62 mm (12,6 mm w wersji SB2U-3) oraz do 500 kg bomb |
Użytkownicy |
USA, Francja, Wlk. Brytania |
Vought SB2U Vindicator – pokładowy
bombowiec nurkujący
zaprojektowany dla
US Navy
w zakładach
Vought
w latach 30. Był to pierwszy amerykański
jednopłatowiec
tego typu. W momencie wybuchu
II wojny światowej
była to już konstrukcja przestarzała ale pozostała na wyposażeniu jednostek amerykańskich do czasu
bitwy o Midway
.
Historia
W
1934
US Navy ogłosiła konkurs na nowe samoloty rozpoznawczo-bombowe (scout bomber) jedno- i dwupłatowe na który odpowiedziało sześć firm lotniczych z czego Vought zgłosił projekty w obu kategoriach (drugim projektem był Vought XSB3U). Do konkursu stanęły wówczas samoloty
Brewster XSBA-1
, Curtiss XSBC-3, Great Lakes XB2G-1, Grumman XSBF-1 i Northrop XBT-1, z wyjątkiem samolotów Grummana i Great Lakes do produkcji weszły wszystkie pozostałe konstrukcje.
Łącznie zbudowano około 170 sztuk Vindicatora z czego do czasów dzisiejszych przetrwał jeden egzemplarz obecnie znajdujący się w National Museum of Naval Aviation w
Pensacoli
.
Historia operacyjna
US Navy
Vindicatory służyły na czterech
lotniskowcach
Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych –
USS "Lexington"
,
USS "Saratoga"
,
USS "Ranger"
, i
USS "Wasp"
od grudnia
1937
do września
1942
.
US Marine Corps
Dwa dywizjony należące do sił Piechoty Morskiej zostały wyposażone w samoloty tego typu od marca 1941 do września
1943
, dywizjon VMSB-241 wziął udział w czasie
bitwy o Midway
.
Marine Nationale
Wersja francuska, V-156-F, bazowała na modelu SB2U-2 i została wyposażona we francuskie oprzyrządowanie. Samoloty zostały dostarczone w lipcu 1939 i przeprowadzono wówczas testy na francuskim lotniskowcu
"Béarn"
, ale po wybuchu wojny zdecydowano, że ten stary okręt jest zbyt powolny i dwie jednostki wyposażone w te samoloty escadrilles AB 1 i AB 3 zostały przeniesione na lotniska lądowe.
Eskadra AB 1 wzięła udział w walkach w północnej Francji gdzie poniosła bardzo wysokie straty, AB 3 walczyła przeciwko wojskom włoskim.
Royal Navy
Siły powietrzne Królewskiej Marynarki Wojennej, Fleet Air Arm, zakupiły 50 samolotów tego typu w czerwcu 1941, sformowano z tych samolotów Dywizjon 811. W nomenklaturze angielskiej samoloty te otrzymały nazwę "Chesapeake", a popularnie znane były jako "cheesecake" (sernik). Początkowo założono, że "serniki" zostaną przeznaczone do patroli przeciwko okrętom podwodnym, a Dywizjon 811 będzie stacjonował na
lotniskowcu eskortowym
HMS "Archer". Po pierwszych próbach w październiku zdecydowano, że samoloty te mają zbyt małą moc aby mogły się wzbić ze stosunkowo małego pokładu lotniskowca eskortowego z pełnym uzbrojeniem i zostały one zastąpione przez angielskie
Fairey Swordfish
.
Opis konstrukcji
SB2U był
dolnopłatem
o konstrukcji klasycznej z kołem ogonowym, kabina pilota i tylnego strzelca przykryta dużą, przeszkloną owiewką. Jedyną niezwykłą cechą tej konstrukcji było
śmigło
o możliwości odwrócenia ciągu co było wykorzystywane do spowalniania samoloty w czasie nurkowego ataku bombowego.
Wersje produkcyjne
- XSB2U-1 – prototyp (1)
- SB2U-1 – Pierwsza wersja produkcyjna) (54)
- SB2U-2 – Druga wersja produkcyjna (58)
- XSB2U-3 – Prototyp wersji o większym zasięgu, zmodyfikowany SB2U-1 (1)
- SB2U-3 – Trzecia wersja produkcyjna (57)
- V-156B – Wersja eksportowa dla francuskiej marynarki wojennej (24)
- V-156B-1 – Wersja eksportowa dla Royal Navy, Chesapeake Mk.I (50)
Linki zewnętrzne