Porter bałtycki – ciemne, bardzo mocne i treściwe
piwo
dolnej
fermentacji
warzone z kombinacji
słodów
jasnych i ciemnych.
Historia
Porter bałtycki wykształcił się z mody na imperial stouta – mocnej odmiany
stouta
(
porteru
) eksportowanej w rejonie
Morza Bałtyckiego
i do
Rosji
na przełomie
XVIII
i
XIX
wieku. Gdy na początku XIX wieku z powodu
wojen napoleońskich
zaprzestano eksportu stouta z Wielkiej Brytanii, zabrakło na wschodnioeuropejskim rynku mocnego, rozgrzewającego piwa na okres zimowy. Zaczęto więc w Europie Wschodniej warzyć piwo na wzór imperial stouta stosując jednak inne metody produkcyjne. Dlaczego nowe piwo nazwano porterem – nie wiadomo.
Charakterystyka
Porter bałtycki charakteryzuje się ciemną lub ciemnowiśniową barwą, smakiem palonego ziarna, połączonym z nutami czekoladowymi, kawowymi, karmelowymi i suszonych owoców. Portery bałtyckie mają zawartość
ekstraktu
słodowego od 18% do 22% Blg oraz od 8% do 9,5%
alkoholu
. W niektórych krajach produkuje się też portery bałtyckie nieco słabsze.
Produkcja porteru
Porter bałtycki wytwarzany jest w zakładach piwowarskich na:
Litwie
,
Łotwie
,
Estonii
,
Ukrainie
, w Polsce, Rosji,
Finlandii
,
Szwecji
i
Danii
. Ze względu na to, że porter bałtycki wymaga długiego leżakowania większość dużych i znanych
browarów
porzuciła produkcję porterów bałtyckich i współcześnie jego warzeniem zajmują się przede wszystkim małe i średnie browary.
W Polsce portery bałtyckie produkują obecnie:
Przypisy
- ↑ eksportowany do Szwecji
- ↑ piwo aromatyzowane
miodem
Zobacz też
Bibliografia