Gene Pitney |
Imię i nazwisko | Gene Francis Alan Pitney |
Pseudonim | Billy Bryan |
Data i miejsce urodzenia | 17 lutego 1941
Stany Zjednoczone
,
Hartford
,
Connecticut
|
Pochodzenie | Rockville, Connecticut |
Data i miejsce śmierci | 5 kwietnia 2006
Wielka Brytania
,
Cardiff
,
Walia
|
Instrument
|
gitara
,
fortepian
,
perkusja
|
Gatunek |
pop
,
rock
|
Zawód | piosenkarz, autor piosenek, muzyk |
Gene Francis Alan Pitney – (ur.
17 lutego
1941
w
Hartford
, zm.
5 kwietnia
2006
w
Cardiff
)[1],
amerykański
piosenkarz
poprockowy
i
kompozytor
pochodzenia
polskiego
, miał charakterystyczny, wysoki
tembr
głosu.
Pochodził z regionu Nowa Anglia w stanie Connecticut, jego matka Anna Orlowski była Polką. Karierę muzyczną rozpoczął w połowie lat pięćdziesiątych jako nastolatek, lecz jej szczyt przypadł na lata sześćdziesiąte
XX wieku
, kiedy to zdobył olbrzymią popularność po obu stronach
Atlantyku
. Choć muzyką interesował się od dziecka, z wykształcenia był inżynierem elektrykiem. Ostatecznie wybrał jednak karierę muzyka. Początkowo dużo komponował dla innych artystów. Jego piosenki znalazły się w repertuarze takich gwiazd jak
Del Shannon
,
Roy Orbison
, Kalin Twins i
Bobby Vee
. Z początkiem lat sześćdziesiątych zaczął także nagrywać jako solista i koncertować. Pitney był niezwykle płodnym muzykiem i nagrywał po kilka albumów rocznie. Wszystkie jego albumy charakteryzowały się starannością nagraniową. Był pionierem
overdubbingu
, czyli dogrywania ścieżek.
W
1989
, po latach nieobecności, nagrał nową wersję swojego
przeboju
z
1967
r. Something’s Gotten Hold of My Heart w duecie z
Markiem Almondem
, który na krótko zajął pierwsze miejsce na liście przebojów w
Wielkiej Brytanii
.
Do największych jego przebojów należały: It Hurts to Be in Love, A Heartbreaker, I’m Gonna Be Strong, Town Without Pity, Every Breath I Take, (The Man Who Shot) Liberty Valance, Only Love Can Break a Heart, True Love Never Runs Smooth, 24 Hours from Tulsa oraz cover piosenki
The Rolling Stones
That Girl Belongs to Yesterday.
W
2002
Gene Pitney został wprowadzony do
Rock and Roll Hall of Fame
[2].
W 2006 r., w trakcie trasy koncertowej po
Wielkiej Brytanii
menedżer Pitneya znalazł zwłoki piosenkarza w hotelu Hilton w Cardiff, artysta zmarł na zawał serca w wieku 66 lat. Pitney od wielu lat cierpiał na chorobę serca, nie zaprzestał jednak koncertowania. Jego ostatnia trasa została uznana za najlepszą w karierze.
Dyskografia
-
1961
Heartbreaker
-
1962
The Many Sides of Gene Pitney
-
1963
Gene Pitney Sings Just for You
-
1963
Only Love Can Break a Heart
-
1964
Blue Gene
-
1964
Gene Italiano
-
1964
It Hurts to Be in Love
-
1964
Meets the Fair Young Ladies of Folkland
-
1964
Together
-
1965
For the First Time! Two Great Singers
-
1965
I Must Be Seeing Things
-
1965
I'm Gonna Be Strong
-
1965
It's Country Time Again!
-
1965
Sings the Great Songs of Our Time
-
1966
Backstage I'm Lonely
-
1966
Being Together
-
1966
Looking Through the Eyes of Love
-
1966
Nessumo Mi Puo Giudicare
-
1966
Pitney Español
-
1966
The Country Side of Gene Pitney
-
1966
The Gene Pitney Show
-
1967
Gene Pitney Sings Bacharach & Others
-
1967
Just One Smile
-
1967
Young and Warm and Wonderful
-
1968
She's a Heartbreaker
-
1969
Baby, I Need Your Lovin'
-
1969
Liberty Valance
-
1969
Twenty Four Hours from Tulsa
-
1971
Ten Years Later
-
1972
New Sounds of Gene Pitney
-
1975
Pitney '75
-
1982
Love My Life Away
-
1982
Pitney Español
-
1984
Gene Pitney
-
2002
The Great Pretender
Przypisy