W lipcu
1862
został okręgowym organizacji
czerwonych
w wydziale III miasta Warszawy. Z poręczenia
Oskara Awejdy
wszedł do
Komitetu Centralnego Narodowego
. Głosował za podjęciem walki zbrojnej z chwilą ogłoszenia
branki
i za powierzeniem dyktatury
Ludwikowi Mierosławskiemu
.
22 stycznia1863
wraz z innymi członkami
Tymczasowego Rządu Narodowego
wyjechał do
Kutna
. Przybył do obozu
Mariana Langiewicza
, gdzie
5 lutego
był świadkiem bitwy pod Słupią.
23 lutego
powrócił do Warszawy. W marcu wraz z
Agatonem Gillerem
udał się do
Krakowa
dla prowadzenia negocjacji z Ludwikiem Mierosławskim i Marianem Langiewiczem. W kwietniu pozostał w rządzie przechylającym się na stronę
białych
. W koncu maja odsunięty od steru przez zamachowców czerwonych. Po kilku dniach
Franciszek Dobrowolski
przywrócił go do składu rządu, powierzając mu wydział wojny. W czerwcowym rządzie
Karola Majewskiego
został sekretarzem stanu tj. łącznika pomiędzy rządem a podległymi mu wydziałami. We wrześniu ustąpił z rządu, powierzając władzę czerwonym. Wkrótce przyjął z ich nominacji stanowisko dyrektora wydziału spraw wewnętrznych.
Był jednym z najbliższych współpracowników
dyktatoraRomualda Traugutta
. Po jego aresztowaniu opuścił Warszawę. W maju
1864
wziął udział w spotkaniu dygnitarzy powstańczych w
Dreźnie
, gdzie podpisał tzw. memoriał 7 obywateli postulujący nowe, bardziej stanowcze metody walki.
Osiadł w
Paryżu
, gdzie działał w Komisji Długu Publicznego. Należał do
Zjednoczenia Emigracji Polskiej
. W
1865
objął posadę konduktora robót w Kompanii Zachodnich Dróg Żelaznych. W
1869
został naczelnym architektem spółki budującej kanał
Rodan
-
Morze Śródziemne
.
W
1871
przybył do Lwowa, gdzie bezskutecznie starał się o posadę architekta Wydziału Krajowego. Osiadł w
Poznańskiem
. W
1874
wydalony przez policję
pruską
, wyjechał do Lwowa. W
1881
otrzymał poddaństwo
austriackie
. W latach
1879
-
1884
był jednym z dyrektorów Towarzystwa Przemysłowego we Lwowie. Jako docent
Politechniki Lwowskiej
wykładał w latach
1889
-
1902
encyklopedię budownictwa. W
1894
był gospodarzem pawilonu architektury na
Wystawie Krajowej we Lwowie
. W
1887
został prezesem zorganizowanego przez siebie Towarzystwa Weteranów.
Inicjował i współredagował w latach
1888
-
1894
pięciotomowe Wydawnictwo materiałów do historii powstania 1863-64. W latach
1889
-
1894
był członkiem zarządu
Muzeum w Raperswilu
. Pozostawił po sobie Pamiętniki o powstaniu styczniowym (wyd. Lwów
1923
-Warszawa
1931
).
Jedynym amerykańskim politykiem, który podpisał wszystkie cztery dokumenty kluczowe dla USA, czyli Deklarację Niepodległości, traktat pokojowy z Francją, traktat pokojowy z Wielką Brytanią i Konstytucję był Beniamin Franklin.