Nikołaj Andriejewicz Rimski-Korsakow (
ros.
Николай Андреевич Римский-Корсаков; ur.
6
/
18 marca
1844
w
Tichwine
, zm.
8
/
21 czerwca
1908
w Lubieńsku) –
rosyjski
kompozytor
epoki
romantyzmu
.
Rimski-Korsakow pochodził z rosyjskiej rodziny arystokratycznej. Przyjął też typowe dla swej klasy ogólne wykształcenie. Gdy miał sześć lat, rozpoczął lekcje gry na
fortepianie
. Wkrótce potem grał w orkiestrze nadwornej domu Rimskich-Korsakowów. W wieku dwunastu lat, w
1856
wstąpił do Carskiej Szkoły Marynarki Wojennej w
St. Petersburgu
. Po jej ukończeniu został oficerem marynarki wojennej. W międzyczasie odkrył swe zdolności kompozytorskie i jeszcze będąc w służbie wojskowej skomponował swe pierwsze dzieła:
symfonię
op.
1,
poemat symfoniczny
Sadko
1867
oraz swą pierwszą
operę
Pskowianka
1872
. W
1873
ostatecznie porzucił służbę wojskową, lecz pozostał inspektorem orkiestr marynarki wojennej. Komponował także utwory dla
orkiestr
wojskowych.
Mimo że był samoukiem, Rimski-Korsakow osiągnął mistrzostwo, szczególnie w dziedzinie
orkiestracji
. Jego kunszt był doceniany przez współczesnych.
W roku
1871
został profesorem
kompozycji
i
instrumentacji
w konserwatorium muzycznym w
St. Petersburgu
. W
1905
został jednak usunięty z katedry w związku z działalnością zmierzającą do zachowania autonomiczności szkoły. Ostatecznie odzyskał tytuł i zaufanie władz, które jednak znów utracił po premierze
opery
Złoty kogucik, w której znalazła się wyraźna krytyka stosunków w carskiej Rosji.
Rimski-Korsakow był najwybitniejszą postacią grupy twórczej
Potężna gromadka
.
Jest pochowany na
Cmentarzu Tichwińskim
w
Sankt Petersburgu
.
Najważniejsze dzieła
Do największych jego dokonań muzycznych należą:
Początkowe takty Szecherezady
Zobacz też
Literatura
- Harmonia, podstawowe zasady dla uczniów i samouków (
1884
, wydanie polskie
1970
)
- Zasady instrumentacji (
1913
, wydanie polskie
1953
).