Sergiusz I, (zm.
8 września
701) –
święty
Kościoła katolickiego
,
papież
w okresie od 15 grudnia 687 do 8 września 701.
Biografia
Był Syryjczykiem, z rodu pochodzącego z
Antiochii
, ale urodził się w
Palermo
na Sycylii. Przybył do
Rzymu
w okresie
pontyfikatu
Adeodata II
. Otrzymał w tym okresie
święcenia kapłańskie
, a jeden z następców Adeodata
Leon II
mianował Sergiusza
prezbiterem
kościoła św. Zuzanny na
Kwirynale
.
Po śmierci
papieża Konona
w 687 doszło do podwójnej elekcji; jedno ze stronnictw wysunęło
archidiakona
Paschalisa, drugie – kapłana Teodora. Ostatecznie papieżem został Sergiusz, jako kandydat kompromisowy i zatwierdzony także przez
egzarchę
Rawenny
Jana Platyna.
W okresie pontyfikatu Sergiusza I doszło do poważnego sporu z
Bizancjum
. Papież odmówił uznania uchwał zwołanego przez cesarza
Justyniana II
soboru trullańskiego
(
692
, gdzie m.in. ograniczono władzę papieską i potępiono
celibat
), cesarz w odpowiedzi nakazał uwięzić papieża. Nie doszło jednak do aresztowania, w obronie papieża stanął lud Rzymu oraz wojsko; wysłannicy cesarscy zostali wypędzeni.
Papież Sergiusz I nakazał odrestaurować
Bazylikę Św. Piotra
oraz swój dawny kościół tytularny św. Zuzanny;
8 stycznia
688
uroczyście przeniesiono szczątki papieża
Leona I Wielkiego
do grobowca w bazylice św. Piotra. Sergiusz wprowadził zmiany
liturgiczne
– zwyczaj śpiewu Agnus Dei (Baranku Boży) do mszy, święto Matki Bożej Gromnicznej do kalendarza liturgicznego, święto Podwyższenia Krzyża Świętego, procesje
maryjne
w święta Zwiastowania, Zaśnięcia, Narodzin i Oczyszczenia.
Udzielił
sakry biskupiej
późniejszemu świętemu,
Willibrodowi
[1].
Został pochowany w Bazylice Św. Piotra. Uznany za świętego, wspominany jest w katolickim kalendarzu liturgicznym 8 września[2][3].
Zobacz też
Przypisy
Źródło