Jan z Brienne (Jan de Candia z Brienne, ur.
1148
, zm.
23 marca
1237
) -
król Jerozolimy
1210
-
1212
.
Urodził się w
Szampanii
jako drugi syn Erharda II de Candia, hrabiego
Brienne
, i Agnieszki de Montfaucon, hrabiny
Montbéliard
(urodzonej jako Agnieszka de Nevers, córka Wilhelma III de Nevers). Początkowo został przeznaczony na duchownego, ale wolał zostać rycerzem i po czterdziestu latach turniejów i walk zyskał znakomitą reputację. Kiedy w
1208
z Ziemi Świętej do króla
Francji
-
Filipa II Augusta
, przybyli posłowie z pytaniem kogo z baronów proponowałby na męża młodej królowej Jerozolimy, Filip II August wskazał Jana i obiecał wspierać go jako nowego króla.
Jan poślubił królową
Marię z Montferratu
, w
1210
. Maria była młodsza od niego o 40 lat, była córką królowej
Izabeli
i
Konrada z Montferratu
. W
1211
Jan z Brienne zawarł 6-letni pokój z muzułmańskim władcą
Al-Adilem
. W
1212
Jan owdowiał; po śmierci żony pełnił funkcję regenta dla ich jedynej córki
Jolanty
(znanej również jako Izabela II). W
1216
ożenił się z księżniczką Stefanią Armeńską (zm.
1219
), córką króla Leona II. Ze Stefanią miał również jedno dziecko - syna Jana (
1216
-
1220
), sukcesora Armenii, który jednak zmarł w dzieciństwie.
W
1224
Jan ożenił się po raz trzeci. Jego trzecią żoną została Berengaria z Leónu, córka króla
Alfonsa IX
i Berengarii Kastylijskiej. Urodziła 4 dzieci:
W
1229
80-letni Jan został poproszony przez baronów
Łacińskiego Cesarstwa Konstantynopola
o zostanie cesarzem-regentem. Warunkiem była zgoda na to, by
Baldwin de Courtenay
poślubił drugą córkę Jana, Marię, i został jego następcą. Jan rządził Konstantynopolem przez 9 lat, a w
1235
z kilkoma oddziałami udało mu się odepchnął oblegające go armię
Jana III Dukasa Watatzesa
,
cesarza Nicei
, i
Iwana Asena II
, cara Bułgarii. Po odniesieniu tego ostatniego zwycięstwa, prawdopodobnie wyolbrzymionego przez łacińskich kronikarzy, Jan wstąpił do
zakonu franciszkanów
.
Ciekawostki