Osaka
Osaka
Osaka (
jap.
大阪市, Ōsaka-shi) - trzecie co do wielkości miasto w
Japonii
. Leży w południowo-zachodniej części wyspy
Honsiu
w regionie
Kinki
(
Kansai
) nad
zatoką Osaka
, u ujścia rzeki Yodo. Jest stolicą
prefektury
o tej samej nazwie i częścią obszaru metropolitalnego
Keihanshin
zamieszkiwanego przez około 18 mln osób. Osaka jest jednym z najważniejszych ośrodków przemysłowych, handlowo-usługowych, kulturalno-naukowych i rozrywkowych w kraju, o niezwykle potężnym potencjale ekonomicznym, konkurującym z
Tokio
. Jest to także jeden z najważniejszych węzłów komunikacyjnych i największych portów morskich w kraju. HistoriaW starożytności Osaka nazywała się Naniwa, a nazwa ta pojawia się we wczesnych dokumentach historycznych.
Cesarz
Kōtoku
uczynił ten obszar swoją stolica i nazwał go Naniwa-no-miya (stolica Naniwy). Dzięki położeniu nad dużą zatoką
Morza Wewnętrznego
i nad rzekami, szybko powstał tu ważny port morski zorientowany przede wszystkim na
Chiny
i królestwa na
Półwyspie Koreańskim
. W
IV wieku
Naniwa była już jednym z najważniejszych ośrodków handlu. Główne drogi transportu tworzyła też sieć kanałów, utrzymywana i powiększana w ten sposób, że z urobku wykopów formowano sztuczny ląd. W
1496
r. buddyjska sekta
Jōdo-shinshū
założyła w Ishiyamie (dzisiaj część Osaki) swoją mocno ufortyfikowaną siedzibę, świątynię Ishiyama Honganji. W
1576
r.
Oda Nobunaga
rozpoczął oblężenie świątyni, które trwało do
1580
r., a zakończyło się kapitulacją mnichów i wyburzeniem ich siedziby. Na jej miejscu
Toyotomi Hideyoshi
postawił własną budowlę -
zamek Ōsaka
. Od średniowiecza do
epoki Meiji
Osaka nazywała się Ōzaka (大坂). W tamtych czasach Osaka była drugim największym, a ekonomicznie najważniejszym miastem Japonii. Wielowiekowy rozwój handlu przyczynił się do tego, że mieszkańcami Ōzaki byli głównie rzemieślnicy i kupcy. Dla wielu mieszkańców nastały jednak ciężke czasy, kiedy na początku
XVII wieku
do władzy doszli
szoguni
z rodu
Tokugawa
. Wprowadzenie
neokonfucjanizmu
jako religii panującej, której idee ściśle regulowały hierarchię społeczeństwa i uczynienie z kupców najniżej ulokowaną grupę społeczną, którą pozbawiono większości praw, spowodowało, że mieszkańcy miasta z wielkim dystansem i niechęcią zapatrywali się później na dalsze poczynania kasty rządzącej z
Edo
. Pod koniec
XVII wieku
fortuny
samurajskich
rodów zaczęły się jednak kurczyć, a osakijskie rodziny kupieckie urosły w bogactwo i potęgę, dając początek obecnym biznesmenom, uchodzącym za najsprytniejszych w kraju. Wrogość wobec Edo i kultury tworzonej przez szogunat Tokugawa sprawiła, że mieszkańcy Ōzaki usiłowali zachować niezależność i odmienność od stolicy wojskowej poprzez dbałość o własną kulturę. W
1657
r. pożar strawił znaczną część Edo, w tym Yoshiwarę, w której istniało bardzo dużo teatrów
kabuki
. W wyniku tego, wielu aktorów na stałe przeniosło się do Ōzaki, która stała się głównym ośrodkiem teatru kabuki. Do dziś jest ośrodkiem unikalnej, lalkarskiej sztuki teatralnej
bunraku
. Po przełamaniu trwającej przeszło 200 lat izolacji Japonii, obaleniu szogunatu Tokugawa i przywróceniu realnej władzy cesarzowi, miasto zmieniło nazwę na Ōsaka, a jej mieszkańcy wznowili kontakty z obcokrajowcami, zapoznając się z najnowszymi zdobyczami nauki, medycyny i techniki. W wyniku rewolucji
Meiji
miasto stało się jednym z głównych ośrodków kształtujących nowy system powszechnego szkolnictwa i rozwoju nauki, czego dowodem może być założenie w tym czasie kilku uczelni, które szybko zyskały renomę. Jednocześnie, olbrzymie inwestycje w cesarską stolicę, jaką stało się
Tokio
, zaniedbały Osakę. Doprowadziło to do kurczenia się jej dobrobytu i systematycznego spadku wysokiej pozycji na rzecz Tokio i pierwszych otwartych portów morskich dla zagranicznych kontrahentów, jak
Hakodate
,
Jokohama
,
Kobe
czy
Nagasaki
. Mimo to osakijczycy własnymi siłami postanowili na wzór zachodni zmodernizować miasto. W
1874
r. Osaka uzyskała połączenie kolejowe z nieodległym Kobe, a w
1877
r. z
Kioto
. Osaka okazała się atrakcyjnym miastem dla rozwoju przemysłu i począwszy od lat
80. XIX wieku
budowano nowoczesne fabryki, stocznie i rafinerie. W
1903
r. uruchomiono pierwszą linię tramwajową, a w dzielnicy Tennōji zorganizowano V Narodową Wystawę Przemysłu, podczas której demonstrowano najnowsze zdobycze techniki.
I wojna światowa
przyspieszyła rozwój przemysłu, kiedy lekki przemysł bawełniany stracił na ważności na rzecz przemysłu ciężkiego i chemicznego. Gwałtowna industrializacja przyczyniła się jednak do znacznej degradacji środowiska naturalnego w regionie Hanshin. Nadmiar odpadów z licznych fabryk, skażenie rzek i unoszący się nad miastem gęsty smog sprawiły, że przez europejczyków Osaka została okrzyknięta ″Manchesterem Orientu″. Od połowy lat
20.
do początku lat
30.
Osaka była najbardziej zaludnionym miastem Japonii i szóstym na świecie. W latach
1920
–
1940
ludność Osaki zwiększyła się z 1,3 do 3,3 miliona zameldowanych osób. W czasie
II wojny światowej
Osaka była jednym z najważniejszych celów amerykańskich nalotów bombowych. Miasto legło w gruzach i straciło niemal wszystkie zabytki. Po wojnie pełni nadziei na odzyskanie dawnej świetności miasta mieszkańcy budowali Osakę, opierając się na nowych planach urbanistycznych. Rozwój przemysłu w Osace wprawdzie ustał z powodu braku przestrzeni budowlanej i nowych ujęć wody gruntowej, ale miasto, zgodnie z zamierzeniami szybko stało się nową potęgą ekonomiczną. W latach
50.
i
60.
zaczęto realizować projekty mające na celu zagospodarowanie nowych dzielnic portowych na sztucznych wyspach i wybrzeżach. Powstały tam nowe fabryki, magazyny i tereny składowe, do których doprowadzono autostrady na estakadach i linie kolejowe dla transportu przeładunkowego. Mimo to w następnej dekadzie stary port w Osace zaczął obumierać. Rewolucyjne przemiany w technice transportu i handlu międzynarodowym spowodowały zmniejszenie, a w niektórych asortymentach towarów nawet zanik potrzeb przeładunkowych. Choć Osaka w dalszym ciągu pozostaje jednym z najważniejszych ośrodków przemysłu w Japonii, miasto zyskało na uznaniu dzięki rozwojowi sektora handlowo-usługowo-finansowego. Sektor ten stał się najbardziej dochodową dziedziną gospodarki miasta, dzięki czemu Osaka uważana jest dziś za przodujący w Japonii ośrodek biznesu i jeden z najważniejszych na świecie. W
1970
r. w podosakijskiej miejscowości
Suita
odbyła się, pierwsza w
Azji
,
wystawa światowa Expo
, która zgromadziła przeszło 64 mln zwiedzających. Wydarzenie to zareklamowało na świecie Osakę jako bardzo atrakcyjne miasto do zakładania filii zagranicznych korporacji. W tym samym czasie, w okresie aktywnie działających ruchów ekologicznych, władze miasta uświadomiły sobie, że prestiż Osaki, jak i standard życia jej mieszkańców, zależy od stanu środowiska naturalnego. Wydano rygorystyczne przepisy ograniczające emisję gazów trujących przez zakłady produkcyjne, zapoczątkowano badania nad alternatywnymi źródłami odnawialnymi, założono wiele ogrodów i parków rekreacyjnych. W
1990
r. zorganizowano pierwszą w Azji Międzynarodową Wystawę Parków i Ogrodów z udziałem 83 państw i 55 organizacji, którą odwiedziło ponad 23 mln gości. W późniejszych latach Osaka także prezentowała się jako dogodny ośrodek dla międzynarodowych wystaw, konferencji i imprez sportowych i kulturalnych. W
1995
r. w mieście odbył się szczyt poświęcony dalszej współpracy gospodarczej krajów
APEC
, a w
2002
r. spotkanie przedstawicieli
OPEC
. W tym samym roku w mieście tym odbyły się
mistrzostwa świata w piłce nożnej
. DemografiaW latach 60. XX w. Osakę zamieszkiwało przeszło 3 mln osób. Jednakże, wraz ze wzrostem kosztów utrzymania, zanieczyszczeniem powietrza, hałasem wewnątrz metropolii oraz rozbudową
metra
i kolei naziemnej wykraczającej poza granice miasta, coraz więcej mieszkańców zaczęło osiedlać się na przedmieściach. Obecnie Osakę zamieszkuje ponad 2,6 mln osób, co na powierzchni 222 km² daje gęstość zaludnienia prawie 12 tys. osób na 1 km². W ciągu dnia liczba ludności przebywającej w Osace waha się w granicach 3,6 – 3,8 mln, ponieważ znaczna część ludności z okolicznych miejscowości dojeżdża do pracy i szkół wyższych w Osace. Spośród około 118 tys. obcokrajowców zamieszkujących Osakę ponad 90 tys. stanowią Koreańczycy, skupieni głównie w dzielnicy Tsuruhashi w dystrykcie Ikuno. GospodarkaOsaka jest jedną z
metropolii globalnych
. Ma znaczny udział w wytwarzaniu
produktu krajowego brutto
(2. miejsce wśród miast Japonii i 7. miejsce wśród miast świata w 2005 r.). Ponad 30 tys. fabryk i zakładów produkcyjnych okręgu metropolitarnego Keihanshin dostarcza około 1/10 całkowitej produkcji przemysłowej w Japonii. W Osace silnie rozwinięty jest przemysł metalurgiczny (hutnictwa żelaza i metali nieżelaznych), maszynowy, elektrotechniczny, elektroniczny, materiałów budowlanych, ceramiczny, skórzany, włókienniczy, szklarski i spożywczy. Wzdłuż wybrzeży i na sztucznych wyspach działają rafinerie ropy naftowej i skoncetrowany jest przemysł stoczniowy, chemiczny, drzewny, papierniczy i poligraficzny. Najbardziej dochodową dziedziną gospodarki Osaki jest jednak sektor handlowo-usługowo-finansowy, w którym pracuje 2/3 siły roboczej. Według
MasterCard
w 2008 r. Osaka zajęła 19. pozycję wśród miast przodujących w konkurencyjności handlu i finansów na świecie. Osakijska giełda papierów wartościowych pod względem pieniężnym jest drugą co do wielkości w kraju i jedną z bardziej znaczących w gospodarce światowej. Metropolia ta i jej okolice są ośrodkami narodzin wielu ogromnych japońskich korporacji, m.in. takich marek, jak: Daiwa, Daimaru, Marubeni,
Matsushita
,
Sanyo
,
Sumitomo
i
Suntory
. Działają tu liczne banki, towarzystwa ubezpieczeniowe, firmy telekomunikacyjne, największe w kraju domy towarowe, luksusowe hotele, ośrodki międzynarodowego handlu i mają tu swoje siedziby i filie agencje prasowe, stacje radiowe i telewizyjne. Niezwykle istotnym elementem gospodarczym Osaki jest także biznes związany z szeroko rozumianą rozrywką, hazardem, kulturą, modą i kuchnią – odbywają się tu m.in. liczne festiwale muzyczne, międzynarodowe targi mody, imprezy sportowe oraz funkcjonują setki tysięcy placówek gastronomicznych i rozrywkowych. Miasto jest jednym z najbogatszych na świecie, a jego mieszkańcy pomimo niedogodności związanych z bardzo wysokimi kosztami utrzymania, niedoborem terenów zielonych i obiektów wypoczynkowych, znacznym zanieczyszczeniem rzek i powietrza oraz przeludnieniem w centralnych okręgach, prowadzą życie o wysokim standardzie. Atrakcje-
Zamek Ōsaka
, budowany od
1583
roku, kilkakrotne odbudowywany.
- Świątynia
buddyjska
Shitennōji (Czterech Królów Nieba) i chramy
szintoistyczne
Tenmangū i Imamiya Ebisujinja.
- Liczne muzea, w tym Muzeum Sztuki Orientalnej, Muzeum Nauki, Narodowe Muzeum Sztuki, Muzeum Historyczne Miasta Osaki, Muzeum Morskie Osaki, Muzeum Wina i Muzeum Piwa.
- Duża liczba parków rozrywki włączając w to Universal Studios Japan i Expoland.
- Parki Sumiyoshi, Tsurumiryokuchi, Ōsaka Business Park i ogród zoologiczny w parku Tennōji Kōen.
- Kaiyūkan – akwarium zawierające 35 tysięcy zwierząt wodnych w 14 zbiornikach, z których największy jest jednocześnie największym zbiornikiem na świecie, zawierającym 5,4 tysiąca ton wody.
- Shinsaibashi – elegancka dzielnica ekskluzywnych kawiarń, herbaciarń z
gejszami
, domów towarowych, butików, drogerii, sklepów z
kimonami
, porcelaną, biżuterią i lokalnymi produktami rzemieślniczymi oraz najlepszych w całym kraju hoteli miłości.
- Amerikamura – założona na początku lat 70. XX wieku dzielnica propagująca amerykańską kulturę. Na jej obszarze działa około 3 tysięcy amerykańskich butików, sklepów muzycznych, sklepów z zabawkami, dyskotek, kin i nocnych lokali. Dzielnica ta jest enklawą wyzwolonej młodzieży japońskiej buntującej się przeciwko uniformizacji życia społecznego i źródłem narodzin wielu japońskich subkultur młodzieżowych.
- Yoroppamura – niewielka dzielnica ze sklepami i restauracjami w europejskim stylu (przeważnie włoskim, francuskim, angielskim i irlandzkim).
- Tsuruhashi – największa w Japonii dzielnica zamieszkała przez Koreańczyków z bazarami, restauracjami i sklepami oferującymi produkty w koreańskim stylu.
- Dōtonbori – dzielnica teatrów, kabaretów, restauracji z lokalnymi potrawami, klubów
karaoke
, kasyn i salonów gier. Znajduje się tu jedno z największych na świecie podziemnych centrów handlowo-usługowych i labirynty krytych pasaży handlowych. W Dōtonbori fasady budynków ozdobione są fantastycznymi reklamami mechanicznymi, a wejścia restauracji, klubów i salonów gier otoczone gigantycznymi, podświetlanymi maskami i rzeźbami. Dzięki olbrzymim telebimom, bilbordom na ścianach budynków, świetlnym szyldom i neonom odbijającym się w wodach kanału, Dōtonbori stało się jedną z kilku inspiracji dla
Ridleya Scotta
w stworzeniu futurystycznej metropolii w filmie
Łowca androidów
.
- Nipponbashi i Den Den Town – jedno z największych w kraju skupisk domów towarowych i sklepów oferujących produkty elektrotechniczne i maszynowe (począwszy od kalkulatorów, telefonów i komputerów, poprzez sprzęt RTV i zestaw AGD aż po urządzenia mechaniczne). Jest to także jedno z największych w kraju ośrodków sprzedaży komiksów, filmów i gier komputerowych
manga
, a także twardej pornografii.
- Doyamachō – największa w zachodniej Japonii enklawa gejowska z ogromną liczbą klubów, barów i dyskotek przeznaczonych dla mniejszości seksualnych.
- Tobita Shinchi – dzielnica seks-szopów, salonów masażu, domów publicznych i łaźni w tradycyjnym stylu. Choć w Japonii
prostytucja
od
1958
roku jest formalnie zabroniona, przepisy antyprostytucyjne są martwe, społeczne przyzwolenie na prostytucję duże, a widok sprzedaży usług seksualnych w Tobicie jest bardziej rażący, niż w pozostałych dzielnicach rozkoszy innych miast japońskich. Skąpo odziane dziewczęta kuszą w oknach wystawowych domów publicznych lub bezpardonowo spacerują głównymi ulicami dzielnicy zachęcając przechodniów do skorzystania z ich usług.
- Shinsekai – dzielnica restauracji, pijalni, klubów karaoke, bazarów, wesołych miasteczek w japońskich stylu, ulicznych grajków, mimów i wróżbitów, a także jednego z największych na świecie obiektów rekreacyjno-kuruacyjnych Spa World i Wieży Osaka. Jest to największy obszar w mieście, w którym można poczuć plebejską atmosferę starojapońskiej sfery życia rozrywkowego.
Dzielnice miastaW Osace znajdują się 24 dzielnice (区 – ku): ←zachód | Wzajemne relacje okręgów | wschód→ | Nishi-Yodogawa | Yodogawa | Higashi-Yodogawa | Konohana | Fukushima | Kita | Miyakojima | Asahi | Minato | Nishi | Chūō | Jōtō | Tsurumi | Taishō | Naniwa | Tennōji | Higashinari | | Suminoe | Nishinari | Abeno | Ikuno | | | Sumiyoshi | Higashi-Sumiyoshi | Hirano | |
|
Zobacz też
Inne hasła zawierające informacje o "Osaka":
Boris Blacher
orkiestrę) (1954)Hommage à Mozart (Hołd dla Mozarta) (1956)Music for Cleveland (1957)Musik für Osaka (1970)Konzert für Klarinette und Kammerorchester (Koncert na klarnet i ork. kameralną) ...
1970
...
Historia Japonii
...
Port lotniczy Frankfurt
Maskat, Nagoja, Nanikn, Nowy Jork-JFK, Newark, Nicea, Niżny Nowogród, Norymberga, Orlando, Oslo, Osaka-Kansai, Paderborn, Palma de Mallorca, Paryż-Charles de Gaulle, Pekin, Perm, Filadelfia, Portland, ...
Skok w dal
...
Stefan Holm
...
Port lotniczy Stambuł-Atatürk
Monachium, Mus, Maskat, Nevşehir, Nowy Jork-JFK, Nicea, Norymberga, Odessa, Oran [od 2008], Osaka-Kansai, Oslo, Paryż-Orly, Praga, Prisztina, Ryga, Rijad, Rzym-Fiumicino, Rostów, Samsun, Sana, Şanlıurfa, ...
Szanghaj
...
Dubaj
...
Hamburg
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Osaka":
119. Przemysł i budownictwo (plansza 12)
...
112. Urbanizacja (plansza 9)
Osaka
...
110. Charakterystyka elementów sieci osadniczej (plansza 15)
...
|