Święta
Kinga
Kunigunda
Wizerunek św. Kingi na obrazie w klasztorze klarysek w Starym Sączu.
Data urodzenia	5 marca 1234 Królestwo Węgier Ostrzyhom , Królestwo Węgier
Data śmierci	24 lipca 1292 Stary Sącz Królestwo Polskie Królestwo Polskie
Kościół / wyznanie	rzymskokatolicki
Data beatyfikacji	10 czerwca 1690 przez Aleksandra VIII
Data kanonizacji	16 czerwca 1999 Stary Sącz przez Jana Pawła II
Wspomnienie	24 lipca
Patronka	Królestwa Polskiego i Litwy , Diecezji tarnowskiej , Polskich Samorządowców , ubogich i górników solnych
Szczególne miejsca kultu	klasztor sióstr Klarysek w Starym Sączu

Święta Kinga, Kunegunda (ur. Ostrzyhom , 5 marca 1234 , zm. 24 lipca 1292 ) – córka króla Węgier Beli IV i Marii Laskariny oraz siostra bł. Jolanty , święta Kościoła katolickiego

Biografia

Kunegunda była siostrą św. Małgorzaty Węgierskiej , Konstancji , księżnej ruskiej, oraz bł. Jolanty . W Wojniczu królewna została zaręczona z księciem Sandomierskim Bolesławem synem Leszka Białego. Poślubiona księciu sandomierskiemu Bolesławowi Wstydliwemu według kanonicznej formy sponsalia de futuro . Podobno przyniosła mu w posagu 4 tysiące grzywien , a według podania również sól węgierską, którą zaczęto wówczas w Bochni i Wieliczce wydobywać na większą skalę. Chociaż sól bocheńską i wielicką znano w Polsce już wcześniej, to jednak pewne jest, że właśnie za czasów Kingi rozwinęło się jej wydobywanie, prawdopodobnie za sprawą sprowadzonych przez nią górników węgierskich. W 1257 roku otrzymała od męża ziemię sądecką i Pieniny . Wykorzystując stan anarchii na Węgrzech księżniczka Kinga, dążąca do zacieśnienia związków Spisza z Polską, obsadziła ten teren swoimi wojskami, które stacjonowały tam aż do śmierci księżniczki w 1292. Po śmierci męża ( 1279 ) założyła w Starym Sączu klasztor klarysek i uposażyła go przywilejem w roku 1280 . Odtąd zamieszkiwała w tym klasztorze, choć musiała go opuścić pod koniec 1287 roku, kiedy wraz z dwiema siostrami (Jolantą i Konstancją) oraz innymi siedemdziesięcioma zakonnicami uciekła na Zamek Pieniński bronić się przed najazdem tatarskim . Powróciwszy zimą 1288 do klasztoru w Starym Sączu mieszkała w nim aż do śmierci, 24 lipca 1292 roku.

Pierścień św. Kingi

Według legendy, gdy polski książę krakowsko-sandomierski Bolesław poprosił o rękę węgierskiej królewny Kingi, ta zwróciła się do swego ojca, aby w wianie nie dawano jej złota i kosztowności, gdyż niosą za sobą pot i łzy ludzkie. Nie chciała też roju służby, bo ta jest znamieniem pychy. Życzyła sobie tylko jednego skarbu – soli , którą chciała dać swej przyszłej ojczyźnie. Król Węgier podarował jej więc najbogatszą kopalnię Siedmiogrodu w Marmarosz ( Prajd ). Kinga biorąc ją w posiadanie, wrzuciła do szybu swój zaręczynowy pierścień, zaś w drodze do kraju swego męża zabrała ze sobą doświadczonych górników węgierskich. W Polsce kazała im szukać soli. Gdy ją wreszcie znaleźli (w Bochni i Wieliczce ) to jak pisze Ksiądz Piotr Skarga , "w pierwszym bałwanie (bryle) soli, który wykopano, pierścień się on jej znalazł, który ujrzawszy Kunegunda i poznawszy, dziękowała Panu Bogu, który dziwy czyni tym, którzy Go miłują". Kinga jest rozpamiętywana do dziś w polskich bajkach i książkach.

Kult

Kinga została beatyfikowana przez Aleksandra VIII w 1690 a kanonizacji dokonał 16 czerwca 1999 Jan Paweł II w Starym Sączu .

Obowiązkowe wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 24 lipca .

Patronat

W 1715 papież Benedykt XIII ogłosił bł. Kingę patronką Królestwa Polskiego i Litwy .
W 1901 biskup Leon Wałęga obrał bł. Kingę patronką diecezji tarnowskiej . Kinga jest również opiekunką ubogich i górników solnych .

16 stycznia 2007 r., podczas opłatkowego spotkania miast i gmin papieskich, ks. bp Piotr Libera ogłosił, że Św. Kinga została – stosowną decyzją Stolicy Apostolskiej – ustanowiona patronką Polskich Samorządowców ^[1][2].

Ikonografia

W ikonografii św. Kinga przedstawiana jest w stroju klaryski lub księżnej, w ręku trzyma makietę klasztoru ze Starego Sącza, czasami bryłę soli w której bywa pierścień.

Galeria

Obraz ilustrujący legendę o pierścieniu Świętej Kingi	Solna rzeźba Świętej Kingi i górników w kopalni soli w Wieliczce ilustrująca legendę o pierścieniu Świętej Kingi	Pomnik Św.Kingi w klasztorze Klarysek w Starym Sączu	Św. Kinga pędzla Jana Matejki
Św. Kinga autorstwa Włodzimierza Tetmajera	Papieski ołtarz w Starym Sączu , przy którym papież Jan Paweł II przewodniczył mszy świętej oraz kanonizował św. Kingę

Zobacz też

• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• modlitwa za wstawiennictwem świętego
• św. Kunegunda Luksemburska
• Kinga - inne postaci o imieniu Kinga
• Kaplica św. Kingi w kopalni soli "Wieliczka"
• Parafia św. Kingi w Świdniku
• Most im. św. Kingi

Bibliografia

1. ↑ Św. Kinga patronką samorządów. [opublikowano: 2007-01-16
2. ↑ Św. Kinga patronką samorządu terytorialnego [opublikowano: 2007-01-17]

Linki zewnętrzne

• „Pierścień św. Kingi” jako kulturalno – edukacyjne przedsięwzięcie na radiokrakow.pl