Franciszek II Burbon,
wł.
Francesco d'Assisi Maria Leopoldo (
16 stycznia
1836
–
27 grudnia
1894
) - król
Obojga Sycylii
w latach
1859
-
1861
.
Syn i następca
Ferdynanda II Burbona
, oraz jego żony
Marii Krystyny Sabaudzkiej
. Franciszek II był ostatnim królem Neapolu z dynastii
Burbonów
. Rodzice zaniedbali jego edukację, a dorosły Franciszek okazał się człowiekiem słabego charakteru, podatnym na wpływy jego macochy -
Marii Teresy Habsburg
, arcyksiężniczki
austriackiej
, księży i stronnictwa reakcyjnego na dworze sycylijskim.
Małżeństwo
8 stycznia
1859
poślubił Marię Zofię Wittelsbach, księżniczkę
bawarską
i młodszą siostrę
cesarzowej
austriackiej -
Elżbiety "Sissi"
. Ich jedynym dzieckiem była córka Krystyna, która jednak żyła tylko 3 miesiące.
Tron
Franciszek odziedziczył tron po śmierci swojego ojca (
22 maja
1859
). Od razu mianował on premierem Carlo Filangieri - ten zdając sobie sprawę ze znaczenia kolejnych zwycięstw armii
francusko
-
piemonckiej
w
Lombardii
, doradził Franciszkowi zaakceptowanie przymierza z
Sardynią
(proponowanego przez
Camillo Cavoura
). Cavour zaproponował podzielenie ziemi papieskich między Sardynię i Sycylię, jednak król odmówił zawarcia tego przymierza, ponieważ według niego było to świętokradztwo. Filangieri natomiast mocno popierał projekt konstytucji, mówił, że tylko ona może uratować dynastię. Król odmówił ponownie i premier podał się do dymisji.
Problemy
W
Kalabrii
i na
Sycylii
rewolucyjne partie ciągle spiskowały, żeby obalić Franciszka, a
Giuseppe Garibaldi
przygotowywał swoją wyprawę na południe. Spiski na Sycylii zostały wykryte, a spiskowcy surowo ukarani, ale Rosalino Pilo i Francesco Crispi zorganizowali powstanie, które wykorzystał Garibaldi. W maju
1860
wylądował on w
Marsali
, razem ze słynnym tysiącem czerwonych koszul, a cała wyspa chętnie mu się poddała.
Te wydarzenia wreszcie przestraszyły Franciszka, który zgodził się na uchwalenie konstytucji, ale to z kolei spowodowało rozruchy w Neapolu i dymisje kolejnych ministrów. Nowym premierem został Liborio Romano. Dezintegracja armii i marynarki, spowodowała apatię społeczeństwa. Cavour wysłał jeden z piemonckich oddziałów na granicę, żeby obserwował dalszy rozwój zdarzeń. Garibaldi przekroczył
cieśninę mesyńską
i kierował się na północ, wszędzie przyjmowano go jak wyzwoliciela. Wreszcie po długich wahaniach, na apel samego Garibaldiego i po naradzie z Romano, Franciszek opuścił Neapol (
6 września
). Towarzyszyła mu żona Maria Zofia, dwór i dyplomaci (oprócz francuskich i angielskich), wszyscy udali się morzem do
Geaty
, gdzie stacjonowała większa część armii. Następnego dnia Garibaldi wkroczył do Neapolu i został tam entuzjastycznie przywitany, później powołał prowizoryczny rząd.
Król Sabaudii -
Wiktor Emanuel II
zdecydował się na inwazję na ziemie papieskie, później wkroczył do Królestwa Obojga Sycylii.
1
i
2 października
oddziały Garibaldiego pokonały lojalnych neapolitańskich rojalistów pod
Volturno
, w tym samym czasie padła
Kapua
.
Jedynie Gaeta,
Messina
i
Civitella del Tronto
dalej stawiały opór - ich oblężenie rozpoczęło się
6 listopada
. Oboje królewscy małżonkowie zachowywali się ze spokojem i godnością, nawet gdy przybyła francuska flota. Stawiali opór aż do
12 lutego
1861
, kiedy Gaeta skapitulowała. Królestwo Obojga Sycylii zostało włączone do Królestwa Włoch. Franciszek i Maria Zofia wiedli dalej wędrowne życie, podróżując po Austrii, Francji i Bawarii. Franciszek zmarł w
Arco
, w Trentino (w północnych Włoszech). Jego żona przeżyła go.
Podsumowanie
Franciszek II był człowiekiem ograniczonym, a podczas jego krótkiego panowania zdarzały się krwawe masakry i prześladowania. Był on jednak mniejszym "tyranem" niż jego ojciec. Jego odwaga i godność, którą okazał w trudnych chwilach, wzbudziła współczucie i szacunek.