Wierzba biała
Wierzba biała | Gatunek leczniczy |
Wierzba corocznie przycinana Wierzba biała, w. srebrna, w. pospolita (Salix alba L.) –
gatunek
drzewa
należący do rodziny
wierzbowatych
. Rodzimym obszarem jej występowania jest Europa, Azja i Afryka Północna (Algeria, Maroko), rozprzestrzenia się też gdzie indziej[2]. Nie występowała w
Skandynawii
,
Irlandii
i
Szkocji
, ale została tam sprowadzona i jest sadzona jako
roślina ozdobna
. W
Polsce
pospolita na całym terytorium. Status gatunku we
florze Polski
:
gatunek rodzimy
.
Gatunek typowy
w obrębie swego rodzaju. Morfologia- Pokrój
-
Drzewo
osiągające wysokość do 30 m.
Korona
szerokorozłożysta. Często w pniu starszych drzew występują spróchniałe dziuple.
Gałęzie
giętkie.
-
Pień
-
Kora
szarobrunatna, popękana.
Drewno
bardzo miękkie i łatwo próchniejące. Roczne
gałązki
cienkie, młode
pędy
i
pączki
owłosione.
-
Liście
- Wąskie,
lancetowate
o długości ok. 10 cm. Młode liście obustronnie jedwabiście owłosione, starsze tylko na spodniej stronie. Górna strona liści ciemnozielona, spodnia srebrzysta.
-
Kwiaty
- Jest rośliną
dwupienną
, kwiaty zebrane w
kwiatostany
zwane
kotkami
, lub zwyczajowo baziami.
Kotki żeńskie
w nasadzie luźnokwiatowe, o języczkowatych i nietrwałych
przysadkach
jasnordzawego koloru. Kwiaty z 1 gruczołem
miodnikowym
,
słupek
nagi z siedzącą
zalążnią
.
Kotki męskie
z jednobarwnymi przysadkami, dwoma gruczołami
miodnikowymi
i 2
pręcikami
o nitkach owłosionych w dolnej części.
-
Owoc
- Filcowato owłosiona szara
torebka
.
Nasiona
bardzo drobne z pęczkiem srebrnych włosków, rozsiewane przez wiatr.
Biologia i ekologiaDrzewo szybko rosnące i dość krótkowieczne. Rośnie przede wszystkim w
lasach łęgowych
wzdłuż rzek, często tworząc tam wraz z
topolami
duże skupienia. Preferuje okresowo zalewane, piaszczyste gleby. Występuje również wzdłuż dróg, nad stawami. Często jest sadzona. Dochodzi w górach do wysokości ok. 800 m n.p.m. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych
gatunek charakterystyczny
dla związku (All.) Salicion albae i
Ass.
Salicetum albo-fragilis[3]. Zakwita wczesną wiosną (marzec – kwiecień), równocześnie z rozwojem liści. Kwiaty zapylane przez
owady
, nasiona rozsiewane przez wiatr. ZmiennośćCzasami można spotkać różniące się od typowej formy, trudne do oznaczenia
mieszańce
z
w. kruchą
,
w. pięciopręcikową
,
w. purpurową
, w. migdalową. Zastosowanie-
Roślina lecznicza
:
-
Surowiec zielarski
: kora (Cortex Salicis) zawiera
flawonoidy
,
kwasy organiczne
oraz
glikozydy
. Najważniejszym z nich jest glikozyd fenolowy –
salicyna
. Korę zbiera się z 2 – 3 letnich gałęzi wczesną wiosną, gdy ruszają soki i łatwo jest ją oddzielić od drewna. Korę suszyć można zarówno w ciemnych, jak i jasnych pomieszczeniach. Do celów leczniczych wykorzystywana może być również kora
wierzby kruchej
,
wierzby purpurowej
,
wierzby pięciopręcikowej
i
wierzby wiciowej
.
- Działanie: salicyna ma silne działanie przeciwzapalne, przeciwgorączkowe i ściągające. Wykorzystywana jest przy takich dolegliwościach i chorobach, jak:
ból głowy
,
przeziębienie
przebiegające z gorączką, różne
choroby reumatyczne
,
miażdżyca
. Obecnie już nie pozyskuje się do celów leczniczych kory wierzby, gdyż jest zastępowana syntetycznie produkowanym
kwasem acetylosalicylowym
(nazwa handlowa „Aspiryna”, „Polopiryna”). W medycynie ludowej wykorzystywano korę wierzby również do leczenia
nerwobólów
i jako środka ułatwiającego zasypianie i uspokajającego.
-
Drewno
jest powszechnie wykorzystywane jako materiał opałowy.
- Jest często nasadzana przy drogach, na
wałach przeciwpowodziowych
oraz na brzegach rzek w celu ich umocnienia i zabezpieczenia przed osuwaniem ziemi. Dzięki silnie rozbudowanemu
systemowi korzeniowemu
i szybkiemu wzrostowi nadaje się również do
rekultywacji
terenów i
wysypisk śmieci
.
- Jako roślina pobierająca z podłoża bardzo duże ilości wody sadzona jest na terenach podmokłych i
bagnach
w celu ich osuszenia.
- Niektóre odmiany są uprawiane jako
rośliny ozdobne
.
Przypisy Bibliografia- Jindřich Krejča, Jan Macků: Atlas roślin leczniczych. Warszawa: Zakł. Nar. im. Ossolińskich, 1989. .
- Anna Mazerant-Leszkowska: Mała księga ziół. Warszawa: Inst. Wyd. Zw. Zawodowych, 1990. .
- W. Kulesza: Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa: PWRiL, 1955.
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. .
Inne hasła zawierające informacje o "Wierzba biała":
Brescia
...
Brno
...
Władysław Komar
...
Bazylika archikatedralna Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kownie
...
1972
...
Wittenberga
...
Jura
...
Sedmídolí
...
Studzienna Góra
...
Kowary
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Wierzba biała":
Świat roślinny i zwierzęcy w Polsce (plansza 13)
...
Teatr grecki (plansza 13)
...
Układ nerwowy (plansza 10)
...
|