Giuseppe Tartini, wymowa: Dżiuzeppe Tartini (ur.
8 kwietnia
1692
, zm.
26 lutego
1770
) –
włoski
kompozytor
,
skrzypek
,
muzykolog
i
pedagog
.
Pochodził z
Piranu
na półwyspie
Istria
w
Republice Weneckiej
. Studiował prawo na
Uniwersytecie w Padwie
. Około
1714
był muzykiem opery w
Ankonie
, a od
1721
–
kapelmistrzem
i skrzypkiem w
bazylice św. Antoniego w Padwie
. Od
1726
/
1727
prowadził szkołę skrzypcową, do której ściągali uczniowie z całej Europy.
Tartini pisał utwory na skrzypce, najczęściej
koncerty
i
sonaty
, czasem z towarzyszeniem
klawesynu
. Najsłynniejsze z nich to niezwykle trudna do wykonania Sonata z diabelskim
trylem
(
g-moll
), a także
Didone
abbandonata (również sonata g-moll). Tartini był także wybitnym teoretykiem muzyki, publikując dzieło Trattato di musica secondo la vera scienza dell'armonia.
W jego rodzinnym mieście – Piranie centralny plac nosi jego imię. Pośrodku placu znajduje się także pomnik kompozytora.