Pieczęć piesza Bolesława oleśnickiego z
1313
Bolesław Oleśnicki (ur.
1293
/
1296
, zm.
1320
lub
1321
),
1309
-
1312
razem z braćmi nad całością ojcowizny (księstwo
głogowsko
-
żagańskie
, oraz
wielkopolskie
), w latach
1312
-
1313
razem z bratem
Konradem
w
Oleśnicy
,
Namysłowie
,
Gnieźnie
i
Kaliszu
,
1313
-
1314
samodzielny książę gnieźnieński, od
1313
samodzielny książę oleśnicki.
Bolesław był trzecim w kolejności synem
Henryka III głogowskiego
i Matyldy brunszwickiej. W momencie zgonu ojca Bolesław nie był jeszcze pełnoletni, za takiego został uznany dopiero w
1312
roku. Nie przeszkodziło to Bolesławowi udać się wcześniej razem ze starszymi braćmi Konradem i
Henrykiem IV
na rokowania do
Berlina
, gdzie
3 marca
1310
roku uroczyście zrzekli się za pieniądze swoich praw do
Pomorza Gdańskiego
Brandenburgii
(nie załatwiło to sprawy niewypłacalności książąt głogowskich, wobec czego byli oni zmuszeni do zastawienia
Askańczykom
Krosna Odrzańskiego
i Żagania z okręgami, odzyskanymi dopiero w
1319
roku).
29 lutego
1312
roku nastąpił pierwszy podział dziedzictwa ojcowego: Bolesław tymczasowo jeszcze razem z bratem Konradem, otrzymali wschodni pas dzielnicy tj. księstwo kalisko-gnieźnieńskie, oraz oleśnicko-namysłowskie. Zgodne współrządy ze starszym bratem trwały tylko niespełna rok i ostatecznie w
1313
roku Bolesław został księciem oleśnickim i gnieźnieńskim.
Nad przyszłością władztwa Głogowczyków zbierały się jednak coraz większe czarne chmury. Z pretensjami do ziem przez nich zarządzanych wystąpili
Władysław Łokietek
, oraz książęta
legnicko
-
brzesko
-
wrocławscy
(
Bolesław III Rozrzutny
i
Henryk VI Dobry
). Wyniku wojny jaka się wówczas rozegrała Bolesław razem z braćmi został zmuszony do oddania Henrykowi i Bolesławowi grodów w
Urazie
,
Wołowie
i
Lubiążu
, zaś Władysławowi Łokietkowi większość obszaru Wielkopolski. Do straty spadku wielkopolskiego przyczynił się dodatkowo bunt miejscowych poddanych niezadowolonych z podzielenia jednolitej dotąd dzielnicy pomiędzy braci.
Bolesław Oleśnicki zmarł niespodziewanie pomiędzy majem
1320
a kwietniem
1321
roku i został pochowany w nekropolii
Piastów śląskich
w klasztorze
Cystersów
w
Trzebnicy
. Książę nie pozostawił następców, a jego władztwo przypadło bratu Konradowi I.
Linki zewnętrzne