Belgica zakotwiczona przy Górze Williama.

Część członków załogi na pokładzie statku Belgica.

Belgica w okowach lodu na Antarktyce.

Belgijska Wyprawa Antarktyczna – wyprawa naukowo-badawcza na Antarktykę , trwająca od 16 sierpnia 1897 do 5 listopada 1899 . Nazwa ekspedycji pochodzi od belgijskiego statku badawczego Belgica , zakupionego w 1896 roku przez organizatora wyprawy – Adriena de Gerlache . Pomocy przy organizacji wyprawy udzieliło Gerlache'owi Belgijskie Towarzystwo Geograficzne.

Załoga ekspedycji

Wśród członków ekspedycji znalazło się wielu znanych badaczy:

• Adrien de Gerlache (1866-1934): Belg – organizator i komendant wyprawy
• Georges Lecointe (1869-1929): Belg – kapitan, zastępca komendanta wyprawy, hydrograf
• Roald Amundsen (1872-1928): Norweg – starszy oficer ; Amundsen wiele nauczył się podczas tej wyprawy, m.in. jak zapobiegać szkorbutowi
• Frederick Cook (1865-1940): Amerykanin – chirurg , antropolog , fotografik
• Henryk Arctowski (1871-1958): Polak – geolog , oceanograf i meteorolog
• Emile Danco (1869-1898): Belg – prowadził badania i obserwacje geofizyczne ; zmarł podczas zimowania
• Emil Racoviţă (1868-1947): Rumun – biolog ( zoolog i botanik ) i speleolog
• Antoni Bolesław Dobrowolski (1872-1954): Polak – asystent meteorologa
• Jules Melaerts (1876-?): Belg – trzeci oficer
• Henri Somers (1863-?): Belg – pierwszy mechanik
• Max Van Rysselberghe (1878-?): Belg – mechanik
• Louis Michotte (1868-1926): Belg – kucharz
• Adam Tollefsen (1866-?): Norweg – marynarz
• Ludvig-Hjalmar Johansen (1872-?): Norweg – marynarz
• Engelbret Knudsen (1876-1900): Norweg – marynarz
• Gustave-Gaston Dufour (1876-1940): Belg – marynarz
• Jean Van Mirlo (1877-1964): Belg – marynarz
• Carl August Wiencke (1877-1898): Norweg – marynarz; Wiencke został zmyty z pokładu podczas drogi w kierunku Antarktyki i zatonął;
• Johan Koren (1877-1919): Norweg – marynarz, asystent zoologa

Wyprawa

16 sierpnia 1897 statek wypłynął z portu w Antwerpii . Po wielomiesięcznym rejsie 2 marca 1898 Belgica została unieruchomiona w krze lodowej na Morzu Bellingshausena , wobec czego uczestnicy wyprawy zostali uwięzieni i zmuszeni do spędzenia zimy w bardzo niesprzyjających okolicznościach. Na zewnątrz temperatura dochodziła do minus 37 stopni Celsjusza. Wiały bardzo silne i dokuczliwe wiatry^[1]. Ostateczne uwolnienie jednostki z lodu nastąpiło dopiero 13 marca 1899^[2]. 28 marca 1899 roku statek dopłynął do Punta Arenas w Chile ^[3], a 5 listopada 1899 zawinął do portu w Antwerpii.

Znaczenie wyprawy

Belgijską wyprawę uznaje się za jeden z kamieni milowych w historii ekspedycji antarktycznych. Po raz pierwszy udowodniono bowiem, że człowiek może przetrwać antarktyczną zimę wraz z towarzyszącą jej nocą polarną ^[2]. Zgromadzone materiały, wydane w 10-tomowym dziele "Ekspedition Antarctique Belge – Resultatus Voyage du s/y Belgica en 1897-1898-1899 sous le Commandant A. de Gerlache de Gomery", stały się podwaliną nowoczesnych badań geologicznych, meteorologicznych, glacjologicznych i oceanograficznych regionów polarnych^[4][3]..

Przypisy