Brazylijski Katolicki Kościół Apostolski (ICAB - Igreja Católica Apostólica Brasileira) powołujący się na tradycję
katolicką
kościół założony w
1945
roku przez biskupa Carlosa Duarte Costa. Obecnie liczy 48 diecezji, skupiających 500 000 - 700 000 wiernych.
Historia
Przyczyną schizmy był sprzeciw biskupa Botucato Carlosa Duarte Costa wobec popierania przez
Watykan
prezydenta
Getúlio Vargasa
. Costa krytykował ponadto
dogmat o nieomylności papieża
, a także katolicką naukę odnośnie
rozwodów
i
celibatu
. W
1937
papież odwołał Costę z urzędu biskupa Botucato. Od tego czasu wzmocniła się krytyka Costy wobec Watykanu i rządu brazylijskiego, zaczął też współpracować z ruchami komunistycznymi. W
1944
roku został na krótko aresztowany przez brazylijskie władze.
18 sierpnia
1945
Costa ogłosił powstanie Brazylijskiego Katolickiego Kościoła Apostolskiego. W
1949
władze brazylijskie zamknęły kościoły ICAB. Otworzono je ponownie po wymuszeniu zgody kościoła na opracowanie własnej liturgii i noszenia przez księży szarych habitów (dla odróżnienia od księży rzymskokatolickich).
Costa zniósł celibat i zezwolił na rozwody, nakazał też księżom mieszkać i pracować pośród ludzi.
Krótko po założeniu kościoła Costa wyświęcił dwóch nowych biskupów: Salomão Barbosa Ferraza (15 sierpnia 1945), i Wenezuelczyka Luisa Fernando Castillo Mendeza (3 maja 1948). Zaczęli oni zakładać komórki kościoła w innych krajach
Ameryki Łacińskiej
. Biskup Ferraz powrócił w
1958
do Kościoła rzymskokatolickiego.
Costa zmarł w
1961
roku. Przywództwo nad kościołem objął po nim wyświęcony przez niego Luis Fernando Castillo Mendez. W
1988
Mendez przyjął tytuł patriarchy.
Zwierzchnicy Brazylijskiego Katolickiego Kościoła Apostolskiego