Nazwa pochodzi od stanowiska
archeologicznego
w
Danii
, nazwanego Maglemose, położonego nieopodal Mullerup w zachodniej
Zelandii
, gdzie pierwszą osadę odkryto w
1900
roku. W przeciągu
XX wieku
podobne osady odkryto na terenach od
Anglii
do
Polski
oraz od
Szwecji
do północnej
Francji
.
Ludzie tej kultury żyli w lasach i na terenach podmokłych, zajmowali się łowiectwem i rybołówstwem, udomowili psa.[1]
Przypisy
↑ Praca zbiorowa: The Cambridge Ancient History. T. I. Cz. 1: Prolegomena and Prehistory. Cambridge University Press, 2008, s. 97. .
Inne hasła zawierające informacje o "Kultura maglemoska":
Pchła może cały rok czekać w bezruchu, by na odgłos kroków (ludzkich lub zwierzęcych) natychmiast wyrwać się z odrętwienia i wskoczyć na potencjalnego żywiciela.