Śmierć kliniczna – stan zaniku widocznych oznak życia organizmu, takich jak bicie
serca
, akcja oddechowa czy krążenie krwi. Od stanu
śmierci biologicznej
różni się nieprzerwanym występowaniem aktywności
mózgu
, możliwej do stwierdzenia za pomocą badania
elektroencefalograficznego
(
EEG
). W niektórych sytuacjach u pacjenta znajdującego się w stanie śmierci klinicznej mogą zostać przywrócone oznaki życia.
Na skutek zatrzymania akcji
układu krążenia
i
oddechowego
zostaje zatrzymany dopływ
tlenu
do
układu nerwowego
, który jest najbardziej wrażliwy na jego niedobór. W takiej sytuacji już po upływie 3-5 minut zaczynają obumierać komórki
kory mózgowej
.
Przyjmuje się, że przywrócenie oznak życia poprzez
reanimację
jest możliwe jedynie przez pierwsze 4 minuty (wyjątkiem jest stan
hipotermii
, wtedy ten czas może sięgać nawet 20 minut, co wiąże się ze spowolnieniem metabolizmu) od wystąpienia śmierci klinicznej. Dłuższa przerwa w dostawie tlenu do komórek układu nerwowego kończy się częściowym lub całkowitym zanikiem funkcji kory mózgowej. Przywrócenie po tym czasie akcji układów krążeniowego i oddechowego może prowadzić do trwałego (nieuleczalnego)
stanu wegetatywnego
(Persistent Vegetative State – PVS), czasami mylnie utożsamianego ze
śmiercią mózgu
.
Zobacz też
Doświadczenie śmierci
przez osobę, która niemal umarła lub była w stanie śmierci klinicznej i została przywrócona do życia
Przeczytaj !
Inne hasła zawierające informacje o "Śmierć kliniczna":