Bitwa pod Bouvines Wojna o zjednoczenie Francji
1186
-
1214
|
Bitwa pod Bouvines na obrazie Horace'a Verneta |
Data |
27 lipca
1214
|
Miejsce | Bouvines |
Wynik | zwycięstwo wojsk francuskich |
Terytorium |
Francja
|
|
Bitwa pod Bouvines miała miejsce
27 lipca
1214
r.
Była to rozstrzygająca bitwa pomiędzy rodami
Welfów
i
Staufów
, rozgrywająca się poza terenem Niemiec. Główną rolę odegrał tym razem król Francji
Filip II August
, który poróżnił się z królem angielskim
Janem bez Ziemi
. Plany króla Francji dokonania inwazji na
Anglię
spełzły na niczym, wobec czego król francuski zebrał wojsko w celu ukarania swojego
wasala
, hrabiego Flandrii
Ferdynanda Portugalskiego
, który przeszedł na stronę Anglii. Ponieważ Filipowi nie udało się pokonać Ferdynanda, swoją szansę pokonania Francji zwietrzył tym razem Jan bez Ziemi i w lutym
1214
r. wyruszył do południowej Francji, gdzie zamierzał odbić swoje utracone posiadłości. Do króla angielskiego przyłączył się cesarz
Otton IV
z rodu Welfów, który zaatakował z północy.
W czerwcu 1214 r. Anglicy po zdobyciu
Anjou
zostali w końcu przez Francuzów zepchnięci na północ. W ślad za uciekającymi wrogami Francuzi ruszyli do Flandrii, gdzie w okolicach
Bouvines
w dniu
27 lipca
starli się z siłami cesarza Ottona IV i Jana bez Ziemi. Bitwa była zacięta, a król francuski cudem uniknął śmierci po tym, gdy ściągnięto go z konia.
O wyniku starcia zadecydował atak rycerstwa francuskiego. Cesarz Otton IV i król Anglii w panice opuścili pole bitwy. W rycerskim geście Filip nakazał naprawić złamane skrzydło orła cesarskiego, którego odesłał Ottonowi na znak zwycięstwa.
Zwycięstwo pod Bouvines oznaczało załamanie się potęgi Welfa i zmiany polityczne w Niemczech, a także znaczny wzrost pozycji i prestiżu Francji w Europie.
Bibliografia
- Georges Duby, Bitwa pod Bouvines, niedziela 27 lipca 1214, przeł. Monika Tournay-Kossakowska i Anna Falęcka, PIW, Warszawa 1988, (książka ma aneks z przekładami fragmentów źródeł historycznych o bitwie),
- Benedykt Zientara, Historia powszechna średniowiecza, Wydawnictwo TRIO, Warszawa 2002, (wyd. VIII),
Przypisy
- ↑
http://encyklopedia.pwn.pl/haslo.php?id=3952759
Otton IV Welf