Antoni Kossakowski (Moliwda) herbu
Ślepowron
(ur.
12 października
1718
na
Żmudzi
, zm.
28 grudnia
1786
w
Warszawie
), poeta polski, tłumacz, polemista religijny.
W młodym wieku umieszczony w kancelarii króla
Stanisława Leszczyńskiego
, wkrótce za bliżej nieokreśloną "swawolę" wydalony (
1733
). Wyjechał na 24 lata za granicę, prowadził życie awanturnicze, imając się rozmaitych zajęć. Według własnych wspomnień był m.in. guwernerem w
Moskwie
, profesorem akademii, starszym sekty bohomolców na Wołoszczyźnie, a nawet władcą jednej z
greckich
wysp, gdzie panował pod imieniem Moliwdy.
Również jako Moliwda prowadził po powrocie do Polski we
Lwowie
dysputy teologiczne z
talmudystami
i wydał książkę poświęconą tej tematyce (
1758
). Zyskał tym uznanie arcybiskupa lwowskiego
Władysława Łubieńskiego
, który zabrał go ze sobą po przejściu na arcybiskupstwo gnieźnieńskie i prymasostwo i powierzył funkcję marszałka dworu (
1759
). W latach
1764
-
1765
Kossakowski był majorem wojsk królewskich. W połowie lat 60. XVIII wieku przeżył zawód miłosny i postanowił wstąpić do klasztoru kamedułów na warszawskich Bielanach; sprzedał wówczas swoje dobra. Z klasztoru został wyciągnięty staraniami rodziny, zwłaszcza księdza
Józefa Kossakowskiego
, przyszłego biskupa inflanckiego.
7 kwietnia
1767
został mianowany sekretarzem gabinetu króla
Stanisława Augusta Poniatowskiego
. Działał jako literat, pisał panegiryczne wiersze, sielanki, ody refleksyjne, religijne i polityczne. Przekładał także na polski utwory rosyjskie, m.in. komedię carycy
Katarzyny
Obmanszczik. Wiele utworów opublikował w piśmie
Zabawy Przyjemne i Pożyteczne
.
Stał się bohaterem
eseju
Andrzeja Żuławskiego
Moliwda
(
1994
).
Opracowania