Morski Dywizjon Żandarmerii (mors. dżand.) - pododdział żandarmerii Wojska Polskiego .

Dywizjon był jednostką wojska ^[1] utrzymywaną z budżetu Marynarki Wojennej . Wraz z podporządkowanymi pododdziałami stacjonował na terenie Obszaru Nadmorskiego. Dowódca dywizjonu pełnił równocześnie funkcję szefa żandarmerii w Dowództwie Floty. Jednostka nie posiadała sztandaru i odznaki pamiątkowej. Oficerowie i podoficerowie mogli otrzymać odznakę pamiątkową Żandarmerii. W 1939 roku zamierzano wprowadzić do użytku "Znak Służbowy Żandarmerii". Znaki miały być numerowane. Dla morskiego dywizjonu żandarmerii przewidziano numery od 11.000 do 11.999.

Organizacja pokojowa i obsada personalna mors. dżand. w 1939 roku

Dowództwo Morskiego Dywizjonu Żandarmerii w Gdyni Oksywiu, budynek nr 48 ^[2]

• dowódca - mjr żand. Władysław Hercok

1 Morski Pluton Żandarmerii Gdynia Oksywie, budynek nr 42

• dowódca plutonu - kpt. żand. Wilhelm Szaffer

2 Morski Pluton Żandarmerii Hel, ul. Wiejska 52a

• dowódca plutonu - kpt. Bolesław Żarczyński
• Posterunek Żandarmerii Puck przy Morskim Dywizjonie Lotniczym

3 Morski Pluton Żandarmerii Gdynia, ul. Morska 7

• dowódca plutonu - por. Adam Krzywicki
• Posterunek Żandarmerii Wejherowo

Przypisy

Bibliografia

• Bolesław Żarczyński, Wspomnienia ze służby w 2 Morskim Plutonie Żandarmerii na Helu, w: Ostatnia Reduta. Sprawozdania z walk i relacje obrońców Helu, wyboru dokonał, opracował i wstępem opatrzył Rafał Witkowski, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1973, wyd. I, s. 276-302.
• Grzegorz Ratajczyk, Żandarmeria Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, Dom Wydawniczy DUET, Toruń 2004, .
• Jan Suliński, Żandarmeria organ bezpieczeństwa armii 1918-1945, Warszawa 2003, .
• Jan Suliński, Żandarmeria Wojskowa w latach 1918-1947. Szkic organizacyjno-historyczny, Drukarnia Warszawskiego Okręgu Wojskowego, Warszawa 1994.