Michaił Karłowicz Lewandowski - (
ros.
Михаил Карлович Левандовский). (ur.
15 maja
1890
w
Tbilisi
, zm.
29 lipca
1937
Moskwa
) −
radziecki
dowódca wojskowy
komandarm
2 rangi 1935.
Urodzony w rodzinie polskiego podoficera służby długoterminowej armii carskiej. Zakończył grozneńską szkołę miejską (4 klasy) i Szkołę Realną. Przed wojskiem uczył się na zecera w drukarni i pracował na poczcie w Groznym. W wojsku carskim od
1910
. Ukończył Włdimirowską Szkołę oficerską
1912
. Uczestnik
I wojny światowej
, nagrodzony za walki 6 orderami. Walczył jako dowódca kompanii w Prusach, , Galicji, pod Warszawą. Odznaczony 5 medalami. Dwa razy ranny, w tym raz ciężko. Po wyleczeniu ciężkiego ranienia służył w Szkole Chorążych w Tbilisi dowódca kursu i wykładowca przedmiotów ogólnowojskowych. W
1916
sztabs-kapitan. przeszedł na stronę rewolucji. W
1917
walczy z Kornilowem, dowódca dywizjonu. Walczył z wojskami Kieryńskiego-Krasnowa.
Zdemobilizowany z wojska w
1918
, wrócił do Groznego. W
1918
w partii lewych eserów. W sierpniu
1918
wcielony do Armii Czerwonej i wybrany komisarzem wojennym Terskiej Republiki Radzieckiej,później wyznaczony na dowódcę Władykawkasko-Groźnieńskiej Grupy Wojsk. W
1919
dowódca 11 Armii. w l. 1919 -1921 dowódca Specjalnej, a później 7 Dywizji Kawalerii, 33 Kubańskiej Dywizji Kawalerii, Terskiej Grupy Wojsk, w kwietniu - sierpniu 1920 11 Armii, 9 Armii (sierpień 1920 - maj 1921). W okresie lipiec - wrzesień 1921 dowódca wojsk Guberni Tambowskiej.
Po wojnie domowej pomocnik i zastępca w kilku Okręgach Wojskowych (OW). Dowódca Turkiestańskiego OW (kwiecień 1924 - listopad 1925), później Kaukaskiej Armii. W
1928
-
1929
pełnomocnik Komisarza Wojskowego Kaukaskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej., szef Zarządu Głównego Robotniczo Chłopskiej Armii Czerwonej. Od grudnia 1929 dowódca Syberyjskiego i Kaukaskiego OW, w
1937
dowódca Nadmorskiej Grupy Wojsk w Specjalnym Dalekowschodnim OW. Członek Rady Wojskowej przy Narodowym Komitecie Obrony ZSRR w l 1934 - 37.
28 lutego 1938 aresztowany. Męczony, przyznał się do udziału w antysowieckim trockistowskim spisku faszystowskim w Armii Czerwonej. 29 lipca 1938 skazany i rozstrzelany. Zrehabilitowany 28 kwietnia
1956
'
Odznaczony: Order św. Stanisława z mieczami dwukrotnie,
Order Lenina
,
Order Czerwonego Sztandaru
, Czerwonego Sztandaru Azerbejdżanu.
Bibliografia
- Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia t. 14 Moskwa 1973.
- W. M. Iwanow Marszał Tuchaczewskij Wojeizdat Moskwa 1990.