Jakub Sprawiedliwy
Jakub Sprawiedliwy | Święty Jakub Sprawiedliwy | Ja'akow-el | brat
Pański
równy
apostołom
męczennik
| | Data urodzenia | ok. 20 p.n.e. | Data śmierci | ok. 62
Jerozolima
| Kościół / wyznanie |
chrześcijański
| Wspomnienie | 1 maja (anglikanie), 3 maja (w kościele katolickim), 23 października (luteranie)[1], 4/17 stycznia (Sobór siedemdziesięciu apostołów), 23 października/5 listopada i w niedzielę po Bożym Narodzeniu (prawosławie) | Atrybuty | książka na piersi i drążek foluszniczy[1] | Patron | kapeluszników, kramarzy, sklepikarzy, paszteciarzy, foluszników, grabarzy i cukierników | |
Jakub Sprawiedliwy,
hebr.
Ja'akow-el, Ja'akow: "[niech] Bóg strzeże" lub "[ten, którego] Bóg ochrania"; hebr. Cadik: "sprawiedliwy, prawy",
scs.
Apostoł Iakow, brat Gospodień po płoti (zm.
62
) — brat, najprawdopodobniej stryjeczny lub przyrodni, być może syn Józefa z poprzedniego małżeństwa (Mk 6,3[2] i Gal 1,19[3])
Jezusa Chrystusa
i
Judy
[4], pierwszy przywódca ("biskup")
Kościoła jerozolimskiego
, przedstawiciel grupy
judeochrześcijańskiej
,
męczennik
,
święty
chrześcijański
. Patron
Urugwaju
,
farmaceutów
, pilśniarzy oraz ludzi umierających. Jakub a BibliaPrzewodził wspólnocie chrześcijańskiej w Jerozolimie chociaż nie był apostołem (Dz 12,17[5]) i napisał księgę biblijną nazwaną od jego imienia (Jak 1,1[6]). Mógł być nieco młodszy od Jezusa, ponieważ wymienia się go na pierwszym miejscu wśród czterech synów Marii, którymi byli Jakub, Józef, Szymon i Juda (Mt 13,55[7]). Apostoł Paweł w swoim liście do Koryntian, napisanym ok. 55 r. n.e., sugeruje, że Jakub miał żonę (1Ko 9,5[8]). Prawdopodobnie Jakub był dobrze zorientowany w działalności swego brata (Łk 8,19[9]; Jn 2,12[10]), chociaż nie należał w tym czasie do jego uczniów i naśladowców (Mt 12,46-50[11]; Jn 7,5[12]). Razem z pozostałymi braćmi, którzy nie wierzyli w Jezusa, zachęcał go, by jawnie udał się na Święto Namiotów, gdy przywódcy żydowscy chcieli go zabić (Jn 7,1-10[13]). Mógł też być wśród krewnych, którzy mówili o Jezusie: „Postradał zmysły” (Mk 3,21[14]). Po śmierci Jezusa, a przed Pięćdziesiątnicą 33 r. n.e., jak donoszą Dzieje Apostolskie, Jakub znalazł się w górnej izbie w Jerozolimie, gdzie modlił się wraz z Maryją, matką Jezusa, braćmi i apostołami (Dz 1,13, 14[15]). To zapewne właśnie jemu ukazał się osobiście zmartwychwstały Jezus, który w ten sposób przekonał go, że naprawdę jest Mesjaszem (1Ko 15,7[16]). Podobnie objawił się we własnej osobie Saulowi (Pawłowi - Dz 9,3-5[17]). W jakiś czas później Jakub stał się wybitnym członkiem i chyba także „apostołem” wspólnoty w Jerozolimie. Paweł wspomina, że podczas swej pierwszej wizyty u tamtejszych braci (ok. 36 r. n.e.) zatrzymał się na 15 dni u Piotra, ale ‛nie widział nikogo innego z apostołów poza Jakubem, bratem Pana’ (Gal 1,18, 19[18]). Gdy apostoł Piotr został w cudowny sposób uwolniony z więzienia, polecił obecnym w domu Jana Marka: „Donieście o tym Jakubowi i braciom”, co świadczy o znaczącej pozycji Jakuba (Dz 12,12, 17). Około 49 r. n.e. „apostołom i starszym” w Jerozolimie przedłożono sprawę obrzezania. Po świadectwie złożonym przez Piotra, Barnabasa i Pawła zabrał głos Jakub, który zaproponował rozstrzygnięcie zaakceptowane potem przez wszystkich zgromadzonych (Dz 15,6-29[19]; 16,4[20]). Mając w pamięci to zdarzenie Paweł oznajmił, że Jakub, Kefas i Jan byli „uważani za filary” przez braci w Jerozolimie (Gal 2,1-9[21]). Na zakończenie swej późniejszej podróży misjonarskiej Paweł zdał z niej relację Jakubowi i „wszystkim starszym” w Jerozolimie, a oni zalecili mu zastosować się do pewnych wskazówek (Dz 21,15-26[22]; Gal 2,11-14[23]). To właśnie ten ‛brat Jezusa’, a nie jeden z apostołów o tym samym imieniu (ani syn Zebedeusza, ani syn Alfeusza), napisał List Jakuba. Świadczy o tym nagłówek, w którym pisarz nie nazywa siebie apostołem, lecz „niewolnikiem Boga i Pana Jezusa Chrystusa”. Podobnie jego brat Judas (Juda) przedstawił się jako „niewolnik Jezusa Chrystusa, a brat Jakuba” (Jak 1,1[6]; Judy 1[24]. Tradycja podaje, iż Jakub ze względu na styl życia był nazywany „Sprawiedliwym”. Pismo Święte nie mówi o tym, jak umarł. Historyk Józef Flawiusz donosi, że między śmiercią namiestnika Festusa (ok. 62 n.e.) a przybyciem jego następcy Albinusa arcykapłan Ananos (Annasz) „zwołał sanhedryn i stawił przed sądem Jakuba, brata Jezusa zwanego Chrystusem, oraz kilku innych. Oskarżył ich o naruszenie Prawa i skazał na ukamienowanie”[25]. Przypisy- ↑ 1,0 1,1
Jakub Sprawiedliwy na stronie kościół.pl
(
pol.
). [dostęp 2010-05-24].
- ↑
Mk 6,3
w przekładach Biblii.
- ↑
Ga 1,19
w przekładach Biblii.
- ↑
Łk 6,16
w przekładach Biblii.
- ↑
Dz 12,17
w przekładach Biblii.
- ↑ 6,0 6,1
Jk 1,1
w przekładach Biblii.
- ↑
Mt 13,55
w przekładach Biblii.
- ↑
1Co 9,5
w przekładach Biblii.
- ↑
Łk 8,19
w przekładach Biblii.
- ↑
J 2,12
w przekładach Biblii.
- ↑
Mt 12,46-50
w przekładach Biblii.
- ↑
J 7,5
w przekładach Biblii.
- ↑
J 7,1-10
w przekładach Biblii.
- ↑
Mk 3,21
w przekładach Biblii.
- ↑
Dz 1,13-14
w przekładach Biblii.
- ↑
1Co 15,7
w przekładach Biblii.
- ↑
Dz 9,3-5
w przekładach Biblii.
- ↑
Ga 1,18-19
w przekładach Biblii.
- ↑
Dz 15,6-29
w przekładach Biblii.
- ↑
Dz 16,4
w przekładach Biblii.
- ↑
Ga 2,1-9
w przekładach Biblii.
- ↑
Dz 21,15-26
w przekładach Biblii.
- ↑
Ga 2,11-14
w przekładach Biblii.
- ↑
Jud 1,1
w przekładach Biblii.
- ↑ Dawne dzieje Izraela, XX, IX, 1
Bibliografia Linki zewnętrzne
Inne hasła zawierające informacje o "Jakub Sprawiedliwy":
Oddychanie komórkowe
...
1484
...
1499
...
XVI wiek
...
1408
...
1398
...
1411
...
1884
...
Nowa Anglia
...
1679
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Jakub Sprawiedliwy":
106 Walka o hegemonię w Europie w XVI w. (plansza 18)
...
022 Źródła pisane z czasów średniowiecza (plansza 18)
...
136 Przemiany demograficzne, społeczne i gospodarcze na świecie w XIX w. (plansza 12)
...
|