Chińska Republika Ludowa (skr. ChRL;
chiń.
trad.
中華人民共和國,
uproszcz.
中华人民共和国;
pinyin
: Zhōnghuá Rénmín Gònghéguó; ; pop. Chiny, trad. 中國,uproszcz. 中国, pinyin: Zhōngguó) – państwo w
Azji
wschodniej
, obejmujące historyczne
Chiny
(bez
Tajwanu
) oraz
Tybet
i inne ziemie w
Azji Środkowej
zamieszkane w sumie przez
56 grup etnicznych
. Chiny to najludniejsze państwo świata o populacji przekraczającej 1,3 mld osób. Pod względem powierzchni jest 4. na świecie, a pod względem wielkości gospodarki (
PKB nominalny
) – 3. (w 2007 r., po
USA
, i
Japonii
lub też 2. (
PKB realny
) po USA.
ChRL graniczy z następującymi państwami:
Afganistan
,
Bhutan
,
Birma
,
Indie
,
Kazachstan
,
Kirgistan
,
Korea Północna
,
Laos
,
Mongolia
,
Nepal
,
Pakistan
,
Rosja
,
Tadżykistan
,
Wietnam
.
Chociaż za kontynuatora tradycji politycznej Chin uważa się również
Republika Chińska
na
Tajwanie
, od lat 70. za zgodą USA to ChRL reprezentuje naród chiński w organizacjach międzynarodowych, tj.
ONZ
czy
WHO
.
Władzę w ChRL sprawuje od 1949 roku
Komunistyczna Partia Chin
. Do końca lat 70. Chiny były państwem
totalitarnym
na wzór
stalinowski
, a w latach 60. nasiliły się w kraju tendencje
izolacjonistyczne
. Po śmierci
Mao Zedonga
i fiasku
maoizmu
, w latach 80. partia rozpoczęła jednak reformy ekonomiczne, tj. odejście od
gospodarki planowej
i otwarcie na świat, a ustrój zaczął przesuwać się w stronę
autorytaryzmu
. W latach 80. i 90. nastąpiła liberalizacja życia społecznego i kulturalnego, poprzez m.in. wprowadzenie wolności podróżowania. Wraz z reformami ekonomicznymi zapoczątkowało to dokonującą się obecnie największą migrację w historii świata – ze wsi do miast przeniosło się już 140 mln Chińczyków.
Obecny ustrój Chin jest nominalnie
socjalistyczny
(tzw. socjalizm o chińskich właściwościach), w praktyce jest to jednak
kapitalizm
, bez charakterystycznych np. dla
UE
rozległych zabezpieczeń socjalnych, cechujący się lekkim zabarwieniem
nomenklaturowym
i dużym woluminem inwestycji zagranicznych oraz
eksportu
. W sferze polityki, partia komunistyczna sprawuje autorytarne rządy odwołując się do
nacjonalizmu
, tępiąc ruchy opozycyjne i próbując budować
gospodarkę opartą na wiedzy
na wzór krajów sąsiednich m.in.
Japonii
,
Korei Płd.
, a także
Singapuru
.
Chiny to także jeden z najstarszych ośrodków cywilizacyjnych świata, o odrębnej i bogatej tradycji
muzycznej
,
teatralnej
,
literackiej
,
filozoficznej
oraz
historycznej
, a także naukowej. Po zakończeniu
rewolucji kulturalnej
chińska kultura stopniowo się odradza, chociaż zdaniem krytyków szkody wyrządzone za rządów
Mao Zedonga
są zbyt wielkie, aby możliwe było jej pełne odrodzenie[]. Bezprecedensowe w dzisiejszych Chinach jest również obecne otwarcie tego kraju na świat i jego szybka
okcydentalizacja
.
Geografia
Ukształtowanie powierzchni
Większą część Chin stanowią wyżyny i góry. Niziny zajmują tylko 10% powierzchni kraju, przy czym duża ich część przypada na stepy i pustynie na północy kraju. W północno-wschodniej części kraju leży rozległa
Nizina Mandżurska
(pow. 350 tys. km²) otoczona górami. Na zachód od niziny ciągnie się
Wielki Chingan
, na północ
Mały Chingan
i na wschód
Góry Wschodniomandżurskie
.
Wschodnią część Chin zajmują
aluwialne równiny
.
Nizina Chińska
o powierzchni 300 tys. km² leży w dolnym biegu
Huang He
i dorzeczu
Huai He
. Znajdują się tam również niziny środkowego i dolnego biegu
Jangcy
z dużą liczbą jezior.
W południowo-wschodniej części Chin leżą silnie zerodowane
Góry Południowochińskie
z wysokościami do 2120 m n.p.m.
Na północy kraju wznosi się
Wyżyna Mongolska
z pustynią
Ałaszan
oraz
Wyżyna Ordos
, do której na południu przylega
Wyżyna Lessowa
– największy w świecie obszar występowania
lessów
. Równoleżnikowe pasma górskie (głównie góry
Qin Ling
) oddzielają Wyżynę Lessową od
Kotliny Syczuańskiej
przechodzącej na południu w
Wyżynę Junnan-Kuejczou
o charakterystycznej rzeźbie
krasowej
.
Południowo-zachodnią część kraju zajmuje najwyżej położona wyżyna na ziemi –
Wyżyna Tybetańska
(o wysokościach 4000-5000 m n.p.m.). Wyżynę te otaczają najwyższe pasma górskie świata –
Karakorum
(ze szczytem
K2
sięgającym 8611 m n.p.m.) oraz
Pamir
(ze szczytem
Kongur Tagh
o wysokości 7649 m n.p.m.) od zachodu i
Himalaje
(z najwyższym szczytem świata
Mount Everest
sięgającym 8850 m n.p.m.) od południa. Północne obrzeże wyżyny stanowi system górski
Kunlun
(najwyższy szczyt
Ulug Muztag
6973 m n.p.m.) obejmujący liczne pasma górskie (m.in.
Ałtyn-Tag
) rozdzielone tektonicznymi kotlinami m.in.
Kotliną Cajdamską
. Na wschodnim krańcu wyżyny ciągną się góry
Hengduan Shan
(ze szczytem
Minya Konka
o wysokości 7556 m n.p.m.) rozczłonkowane głębokimi dolinami rzek
Saluin
,
Mekong
i
Jangcy
.
W północno-zachodniej części kraju rozciąga się
Sinciang
, rozdzielony górami
Tienszan
na
Kotlinę Dżungarską
i na
Kotlinę Kaszgarską
. W obrębie Kotliny Kaszgarskiej znajduje się pustynia
Takla Makan
i największa depresja Chin –
Kotlina Turfańska
zniżająca się 154 m p.p.m.
Klimat
Chiny leżą w zasięgu 3 stref klimatycznych:
zwrotnikowej
(południowe wybrzeża oraz wyspa
Hajnan
),
podzwrotnikowej
(zachodnia, środkowa i wschodnia część kraju) oraz
umiarkowanej
(północne i północno-wschodnie Chiny). Południowo-wschodnia i wschodnia część kraju ma klimat monsunowy z porą deszczową i suchą. W tej części Chin notuje się najwyższe opady wynoszące 700-1000 mm ma wybrzeżu
Morza Żółtego
, 1500-2000 mm na krańcach południowo-wschodnich i 3000 mm na wyspie
Hajnan
. Średnia temperatura w styczniu jest tu zróżnicowana: -5 °C w
Pekinie
, +12 do +16 °C na wybrzeżu
Morza Południowochińskiego
, do +20 °C i powyżej na wyspach południowych. W lipcu temperatura na całym obszarze Chin wschodnich wynosi +25 do +30 °C. W północno-wschodniej części Chin średnia temperatura w styczniu wynosi -30 °C na północy do -10 °C na południu. W lipcu te temperatury wynoszą odpowiednio od +20 do +25 °C, a roczna suma opadów 250-1000 mm. Wewnętrzne i zachodnie obszary kraju mają klimat suchy i kontynentalny. Średnia temperatura w styczniu jest tu zróżnicowana i wynosi od -8 do -26 °C, a w lipcu waha się od +20 do +25 °C (w
Kotlinie Kaszgarskiej
powyżej +30 °C). Opady poniżej 250 mm.
Wyżyna Tybetańska
ma klimat chłodny i suchy ze względu na duże wzniesienie nad poziomem morza ze średnią temperaturą w lipcu poniżej +10 °C. Pora deszczowa na całym obszarze Chin występuje w lecie, z największymi opadami w lipcu i sierpniu. W lecie i jesienią do wybrzeży południowo-wschodnich docierają
tajfuny
z ulewnymi deszczami. Na suchych obszarach zachodu często występują burze pyłowe.
Wody
Większą część Chin odwadniają rzeki należące do zlewiska
Oceanu Spokojnego
(56,7%). Do zlewiska
Oceanu Indyjskiego
należy 6,9% powierzchni, a do zlewiska
Oceanu Arktycznego
należy 0,4%. Reszta (czyli 36% powierzchni) należy do obszarów bezodpływowych. Najgęstsza sieć rzeczna występuje na
Nizinie Chińskiej
, a najrzadsza na pustynnych terenach zachodniej części kraju. Główne rzeki to
Jangcy
,
Huang He
,
Xi Jiang
,
Huai He
i
Amur
(na granicy z
Rosją
). Na terenie Chin początek biorą i płyną w znacznych odcinkach wielkie rzeki południowej i wschodniej
Azji
:
Indus
,
Brahmaputra
,
Mekong
i
Saluin
. Chińskie odcinki tych rzek skupiają 1/3 potencjału hydroenergetycznego Chin. Są one jednak w znikomym stopniu wykorzystywane. Najdłuższą rzeką na obszarach bezodpływowych jest
Tarym
. Chińskie rzeki są intensywnie wykorzystywane do nawadniania zwłaszcza w środkowych i wschodnich Chinach. We wschodnich Chinach występują katastrofalne powodzie spowodowane dużymi wahaniami stanu wód w rzekach oraz zamuleniem koryt rzecznych. W przeszłości rzeki Niziny Chińskiej często zmieniały swoje koryta.
Zasoby energetyczne chińskich rzek szacuje się na około 680 GW, z czego 40% przypada na dorzecze
Jangcy
, a 20%
Brahmaputry
. We wschodnich Chinach biegnie najdłuższy kanał żeglowny na świecie –
Wielki Kanał
o długości 1782 km. Łączy on
Pekin
z portem w
Hangzhou
.
Na obszarze Chin występuje około 700 jezior o powierzchni powyżej 100 km². Najliczniej występują one na nizinie środkowej i w dolnym biegu
Jangcy
. Największe to
Poyang Hu
o powierzchni 2700-5100 km²,
Dongting Hu
(około 4000 km²),
Hongze Hu
i
Tai Hu
. Są one wykorzystywane jako naturalne zbiorniki retencyjne. Na
Wyżynie Tybetańskiej
znajdują się jeziora głównie słone (m.in.
Kuku-nor
i
Nam Co
). W suchych regionach regionów autonomicznych
Sinciang
i
Mongolia Wewnętrzna
słone jeziora głównie o charakterze reliktowym (m.in.
Lob-nor
,
Bosten Hu
i
Hulun Nur
. W północno-wschodnich Chinach, przy granicy z
Rosją
, duże jezioro
Chanka
(po chińsku Xingkai Hu). Największe obszary bagienne w Chinach występują na płaskich, źle odwadnianych terenach północno-wschodnich (głównie w widłach rzek
Ussuri
i
Sungari
) oraz w południowej części
Kotliny Cajdamskiej
.
Świat roślinny
Flora Chin jest bardzo bogata i różnorodna. Naturalne zbiorowiska leśne zostały w większości zajęte przez pola uprawne, przez co stanowią one dziś tylko 12% powierzchni kraju. Na północnym wschodzie w
Wielkim Chinganie
występuje tajga sosnowo-modrzewiowa przechodząca na południe w dębowo-sosnowe lasy mieszane. Na
Nizinie Chińskiej
naturalna roślinność, jaką były lasy monsunowe, została całkowicie wyniszczona. Na wododziałach zachowały się naturalne lasy liściaste z
dębami
,
wiązami
,
klonami
i
jesionami
. Na południe od
Jangcy
znajdują się lasy z drzewami zimozielonymi (m.in.
sosny
, kuinghamie i
cyprysy
). W
Górach Południowochińskich
wiecznie zielone lasy z
drzewami tungowymi
,
kamforowcami
,
wawrzynami
i zaroślami
bambusowymi
. Na wybrzeżu
Morza Południowochińskiego
i przybrzeżnych wyspach występują wiecznie zielone lasy zwrotnikowe, bogate w
palmy
, bambusy,
liany
i
epifity
. Wyżyny i kotliny północnych i północno-zachodnich Chin porastają
stepy
– na wschodzie bujne łąkowe na zachodzie suche z kserofilnymi gatunkami
ostnic
i
bylic
. Zachodnią część
Mongolii Wewnętrznej
oraz
Sinciang
zajmują półpustynie i pustynie a
Wyżyny Tybetańskiej
wysokogórskie stepy i
pustynie
. W chińskich górach zaznacza się piętrowy układ roślinności. W Chinach przetrwało wiele reliktów flory m.in.
miłorząb
i
metasekwoja
. Z Chin wywodzi się również wiele roślin użytkowych, takich jak brzoskwinie czy
herbata
.
Historia
Obecnie istnieją dwa państwa chińskie: Chińska Republika Ludowa oraz
Republika Chińska
(Tajwan).
Ustrój polityczny ChRL
Przestrzeganie praw i swobód
Choć środki kontroli gospodarczej zostały znacznie złagodzone w Chinach od 1970 roku, wolność polityczna stała się jeszcze ściślej kontrolowana przez rząd centralny i władze lokalne. Konstytucja Chińskiej Republiki Ludowej Chin stanowi, że „prawa podstawowe” obywateli obejmują wolność słowa, wolność prasy, prawo do sprawiedliwego procesu, wolności wyznania, w wyborach powszechnych i praw majątkowych. Jednakże przepisy te nie są stosowane w praktyce[1][2][3].
Dziesiątki milionów ludzi, którzy przenieśli się do miast traktowani są jako obywatele drugiej kategorii przez innych mieszkańców. Chłopi wyrażają niezadowolenie w wyniku zajmowania ich terenów przez bogate mieszczaństwo[4]. System dyskryminacji, (takich jak system hukou - rejestracji gospodarstw domowych) pomiędzy obszarami wiejskimi i miejskimi może być opisany jako system
apartheidu
.[5] W latach 2003-2004 średni rolnik musiał zapłacić trzy razy więcej podatków niż przeciętny mieszkaniec miast, chociaż jego dochód wynosił tylko jedną szóstą zarobków tamtego[5].
Cenzura polityczna wypowiedzi i informacji w sposób jawny i rutynowy ucisza krytykę rządu i rządzącej Komunistycznej Partii Chin.[6] Szczególnie ścisła jest kontrola prasy.
Reporterzy bez Granic
uznają ChRL za jeden z najbardziej restrykcyjnych krajów dla prasy. W rankingu Press Freedom Index 2008 Chiny znajdują się na 167. miejscu na 173.
Chiński dziennikarz He Qinglian opisał stosowanie przez rząd cenzury dokumentów w internecie i innych mediach w Chinach[7]. Rząd prowadzi politykę ograniczania możliwości działalności grup, organizacji i związków wyznaniowych, które uważa za potencjalne zagrożenie dla „społecznej stabilności” i kontroli, jak to było w przypadku
protestów na placu Tian'anmen w 1989
[8][9].
Wiele zagranicznych rządów i organizacji pozarządowych stale krytykuje władze ChRL, z powodu powszechnego łamania praw obywatelskich, w tym systematycznego stosowania długiego przetrzymywania w areszcie bez procesu, przymusowej spowiedzi, tortur, znęcania się nad więźniami, ograniczeń wolności słowa, zgromadzeń, zrzeszania się, religii, prasy, i prawa pracy[6]. Chiny są światowym liderem w zakresie stosowania kary śmierci, w samym 2004 roku wykonano tam około 90% wszystkich egzekucji[10].
Podział administracyjny ChRL
Miasta
Siły zbrojne i program kosmiczny
Łączna liczba chińskich żołnierzy to 2 250 000 osób. Służba obowiązkowa w wojskach lądowych trwa 3 lata, a w marynarce i lotnictwie 4. Siły rezerwowe liczą 1 200 000 żołnierzy. Chińskie wojsko nadzoruje również program kosmiczny Państwa Środka.
Demografia
|
Liczba ludności | 1,34 mld |
Ludność według wieku |
---|
0 – 14 lat | 22,3% |
15 – 64 lat | 70,3% |
ponad 64 lata | 7,5% |
Przyrost naturalny | -0,2% |
Współczynnik urodzeń | 10,25 urodzeń/1000 mieszkańców |
Współczynnik zgonów | 12.05 zgonów/1000 mieszkańców |
Umieralność niemowląt |
---|
W całej populacji | 25,28 śmiertelnych/1000 żywych |
Średni wiek |
---|
W całej populacji | 31,8 lat |
Oczekiwana długość życia |
---|
W całej populacji | 71,96 lat |
Rozrodczość | 1,69 urodzeń/kobietę |
Liczba osób zakażonych HIV / AIDS | 840000 |
Religie |
---|
Bezwyznaniowi | 65 % |
Taoizm
| 15-20 % |
Buddyzm
| 6 % |
Islam
| 3 % |
Chrześcijaństwo
| 1 % |
Analfabetyzm |
---|
W całej populacji | 9,1 % |
- Narodowości:
Chińczycy Han
(ok. 91,9%),
Zhuang
,
Ujgurzy
,
Hui
,
Yi
,
Tybetańczycy
,
Miao
,
Mandżurowie
,
Mongołowie
,
Buyi
,
Koreańczycy
i inni.
Religia
Kultura
Gospodarka
Gospodarka Chin jest najdynamiczniej rozwijającą się na świecie. W II kwartale 2010 roku nominalny
PKB
Chin szacowano na 1,337 bln $, co daje drugie miejsce na świecie za
USA
, a przed
Japonią
(II kw. 2010 - 1,288 bln $). Z najnowszych prognoz wynika, że do roku 2030 Chiny staną się światową potęgą gospodarczą nr 1.[12]. Uwzględniając PKB realny chińska gospodarka już od 2001 roku znajduje się na drugim miejscu, a od 2005 roku Chiny są drugim w kolejności największym konsumentem ropy naftowej po USA[13].
Tak dynamiczny rozwój, który trwa od lat 80., jest efektem stworzenia korzystnych warunków dla inwestycji zagranicznych i transferu nowych technologii. Do tych warunków można zaliczyć: niskie koszty pracy, zakaz strajków dla pracowników, niskie podatki, brak ograniczeń w ochronie środowiska i obietnica dostępu do ogromnego rynku zbytu. Według socjologów, ważnym czynnikiem jest także tradycyjny szacunek wobec przedsiębiorczości i kult pracy, który w XX wieku przyczynił się do sukcesu krajów zaliczanych do chińskiego kręgu kulturowego, tj. jak Japonia, Korea Południowa, Singapur czy Tajwan.
Na początku ogromną rolę w stymulowaniu inwestycji w Chinach odgrywała chińska
diaspora
na całym świecie, a w szczególności z krajów i regionów przez nią zdominowanych, tj. jak
Hongkong
,
Singapur
czy
Malezja
. Ogromną rolę odgrywa również Tajwan, który – mimo napięć w sferze politycznej – integruje się z Chinami na płaszczyźnie ekonomicznej. Szacuje się, że na kontynencie pracuje 1 mln obywateli Tajwanu, którzy stworzyli nawet 50 mln miejsc pracy. Inwestycje tajwańskie odpowiadają za ok. 10 proc. zysków z chińskiego eksportu.
Po przystąpieniu Chin do
WTO
rośnie rola inwestorów z Ameryki i Europy. W 2005 roku inwestycje zagraniczne wynosiły ponad 70 mld $ i głównie pochodziły z USA, Japonii i krajów Unii Europejskiej.
Według krytyków, Chiny stworzyły gospodarkę opartą na wyzysku swoich obywateli i braku poszanowania dla środowiska naturalnego, w której główne profity są udziałem ludzi powiązanych z władzą. Dla przykładu w Chinach jest już 320 tys. osób, których majątek wynosi średnio 5 mln $. 90% z nich należy do partii rządzącej lub jest w bliskich relacjach z jej przedstawicielami. Z drugiej strony, chińskie przemiany przyczyniają się również do awansu ekonomicznego rzesz zwykłych obywateli, co mimo napięć społecznych pozwala się utrzymać partii rządzącej przy władzy.
Polityka społeczna
Jest ona prowadzona centralnie przez państwo. Obejmuje ona system
emerytur
,
rent
,
zasiłków
,
ubezpieczeń społecznych
,
oświatę
i
opiekę zdrowotną
. Państwo zapewnia emerytury zatrudnionym w państwowych przedsiębiorstwach i urzędach, co stanowi niewielki procent ogółu ludzi pracujących. Bezrobotni nie dostają zasiłków i są na utrzymaniu pracujących krewnych. Istnieje także prawny obowiązek utrzymywania swoich rodziców. Ponadto wypłaca się renty inwalidzkie i zasiłki chorobowe.
Opieka zdrowotna
Opieka zdrowotna w Chinach jest płatna. Ubezpieczenie zapewniają zakłady pracy, ale w ostatnich latach pokrywają one jedynie niewielką część opłat, w związku ze wzrostem kosztów leczenia i ograniczonym współfinansowaniem państwa. Większość ludności wiejskiej pozbawiona jest ubezpieczenia i musi ponosić pełne koszty opieki medycznej.
Oświata
Od 1980 roku realizowana jest reforma nauczania i programów w szkolnictwie.
Obowiązkiem szkolnym
są objęte dzieci w wieku 7-17 lat. Nauka jest bezpłatna, a szkoły świeckie i państwowe. Podstawę systemu oświatowego stanowi 5-letnia obowiązkowa szkoła elementarna, w której zaczyna się naukę w wieku 7 lat. Dalsze kształcenie odbywa się w płatnych, 2-stopniowych szkołach średnich. Większość z nich to szkoły typu ogólnokształcącego. Ponadto nauczanie jest łączone z pracą produkcyjną.
Około 95% dzieci w wieku 7-12 lat uczęszcza do szkół podstawowych. Naukę w szkole średniej 1 stopnia podejmuje około 60% uczniów. W szkołach podstawowych uczy się 123,7 mln uczniów, a w szkołach średnich około 53 mln.
Nauka
W Chinach działa 10 akademii nauk, z czego najstarszą jest założona w 1949 roku, w
Pekinie
Chińska Akademia Nauk
. Ponadto istnieje 100 szkół wyższych, w tym 29 uniwersytetów. Najstarszą uczelnią jest założony w 1895 roku uniwersytet w
Tianjin
.
Prasa
Zapiski o najstarszej gazecie „Dibao” (Gazeta Dworska), sięgają VIII wieku. Była ona wydawana w różnych edycjach aż do upadku cesarstwa w 1911 roku i jest uważana za najdłużej ukazujący się periodyk w historii prasy na świecie. Obecnie w ChRL ukazuje się około 5 000 gazet i czasopism. Największy, wynoszący 3,5 mln egz. nakład wśród dzienników ma „
Renmin Ribao
” (Dziennik Ludowy), organ
Komunistycznej Partii Chin
założony w 1948 roku. Dalsze miejsca zajmują: ukazujący się cztery razy w tygodniu „Zhongguo Qingnian Bao” (Chiński Dziennik Młodzieży) założony w 1951 roku o nakładzie 3 mln. egz., dziennik „Wenhui Bao” założony w 1937 roku (1,5 mln egz.), oraz wśród czasopism „Banyue Tan” założony w 1980 roku (2,4 mln egz.). Wśród wydawanych w Chinach gazet anglojęzycznych najważniejsze miejsce zajmuje „China Daily” o nakładzie 200 tys. egz.
Agencje prasowe to:
Xinhua She
(Agencja „Nowe Chiny”) założona w 1931 roku w
Yan'anie
oraz „Zhongguo Xinwenshe” (Chińska Agencja Informacyjna), założona w 1952 roku w
Pekinie
z myślą o chińskich emigrantach na świecie.
Radio i telewizja
Radio rozpoczęło nadawać w 1928, a telewizja w 1958 roku. W 1940 roku powstała rozgłośnia
Xinhua
, która dała początek obecnemu systemowi radia i telewizji. Radio i telewizję finansuje Ministerstwo Radia, Filmu i Telewizji. Radio nadaje 2 programy ogólnokrajowe, programy dla
Tajwanu
, 25-minutowy program dla mniejszości narodowych (po
kazachsku
,
koreańsku
,
mongolsku
,
tybetańsku
i
ujgursku
) i program dla obcokrajowców w języku
angielskim
, nadawany w 3 największych miastach. Zaś
Chińskie Radio Międzynarodowe
nadaje codziennie program w kilkudziesięciu językach, w tym po
polsku
. W Chinach działają ponadto lokalne rozgłośnie takie jak: Stacja Frontowa
Fujian
, Stacja Głos
Jinling
, stacja komercyjna w
Kantonie
oraz 278 rozgłośni lokalnych. Telewizja państwowa nadaje dwa programy ogólnokrajowe, oraz osobny dla
Pekinu
. Ponadto działa 278 ośrodków telewizyjnych. ChRL należą do
Intelsat
. Mają również takie systemy satelitarne jak STW-1 i STW-2 oraz rozwijają sieć kablową.
W przypadku telewizji chińskiej jest ponad 50 ogólnodostępnych kanałów. Należy jednak zaznaczyć, że większość programów jest cenzurowana. Dostęp do wolnych mediów mają jedynie mieszkańcy Hongkongu i Tajwanu. Programy tych telewizji są jednak cenzurowane w Chinach kontynentalnych, w czasie ich trwania drażliwe tematy są zastąpione reklamami. Przypuszczalnie dlatego też telewizja satelitarna nie ma praktycznie prawa bytu. Nieprzemyślane tematy, niepoprawne wypowiedzi, czy reportaże nieprzychylne władzy są zwykle blokowane przed emisją.
Przypisy
Bibliografia
Zobacz też
Linki zewnętrzne