|
Deus otiosus
Deus otiosusDeus otiosus – bóg oddalony, nie ingerujący w sprawy świata[1]. Występujący w wielu religiach pierwotnych. Pomimo tego, że pamięć o nim nie zamierała całkowicie to często był wypierany przez zastępy nowej generacji
bogów
[2]. Wzywano go najczęściej w przypadku katastrof. Taką koncepcję bóstwa przyjęli w późniejszym czasie
deiści
. M.in.:
hinduistyczny
bóg
Djaus
[3], Iho - bóstwo czczone w
Nowej Zelandii
i na
Tahiti
, Nzambi czczonego u
Bantu
, Chuku u ludu
Ibo
, Mbongo (nazywany tez Mbombo, Bumba) u ludu Buszongo, Olorun (Olodumare)[4] u
Jorubów
, Alouroua z plemienia Baule z Wybrzeża Kości Słoniowej[5], być może
Brahman
,
Swaróg
w religii
Słowian
, Mon Dieu w Voodoo są takimi bóstwami. W
Sumerze
,
Enlil
i
Enki
byli młodszymi bogami, którzy zastąpili deus otiosus
Ana
(Eliade: 57). W
mitologii greckiej
, starsi bogowie tacy jak
Uranos
i
Gaja
zostali zastąpieni przez olimpijczyków
Zeusa
i
Herę
. W
hinduizmie
w wielu średniowiecznych
puranach
,
Indra
ukazuje się jako deus otiosus podczas gdy
Sziwa
i
Wisznu
są młodszymi, bardziej aktywnymi bogami, których łatwiej poznać i dosięgnąć. W mitologii
bałtyjskiej
Dievs
najprawdopodobniej był deus otiosus[6]. W chrześcijaństwie
Tomasz z Akwinu
stworzył, używane później przez
Lutra
pojęcie deus absconditus dla opisania tajemnicy i oddalenia Boga[7]. Zobacz też Bibliografia- Mircea Eliade: Historia wierzeń i idei religijnych. T. 1, Od epoki kamiennej do misteriów eleuzyńskich. Warszawa: "Pax", 1997. .
- Jerzy Suchocki: Mitologia bałtyjska. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1991. .
Przypisy
Inne hasła zawierające informacje o "Deus otiosus":
1972
...
Zakon Kaznodziejski
...
1969
...
1962
...
Encyklika
...
1958
...
Bitwa pod Wiedniem (1683)
...
1964
...
Grzegorz I
...
1974
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Deus otiosus":
Hasło nie występuje w innych lekcjach!
|
|
|
|