Ferdynand II Burbon,
wł.
Ferdinando Carlo Maria di Borbone (ur.
12 stycznia
1810
, zm.
22 maja
1859
) – król
Obojga Sycylii
w latach
1830
-
1859
.
Urodził się w
Palermo
, na
Sycylii
, jako syn króla
Franciszka I
i jego żony (i zarazem siostry ciotecznej)
Marii Izabeli
,
infantki
hiszpańskiej
(córki króla
Karola IV Burbona
i
Marii Ludwiki Burbon-Parmeńskiej
). Należy jeszcze dodać, że Ferdynand I (dziadek Ferdynanda II) i Karol IV, byli obaj synami króla
Karola II
i
Marii Amalii Wettyn
, księżniczki
saksońskiej
.
Wczesne rządy
Początkowo Ferdynand II był władcą niezwykle popularnym. Jego postępowe i liberalne pomysły oraz otwarta i lekka postawa sprawiły, że kochały go niższe klasy społeczeństwa neapolitańskiego - tzw. lazzaroni.
Po wstąpieniu na tron, w
1830
, Ferdynand wydał edykt, w którym obiecał zająć się w szczególności utworzeniem bezstronnego sądownictwa, zreformować finanse państwowe i uleczyć wszelkie rany, które gnębiły królestwo już od wielu lat. Jego celem była rządzenie Królestwem w taki sposób, który zapewni ludziom szczęście i dobrobyt, a poddani będą szanować prawa wydawane przez króla oraz prawa Kościoła Katolickiego. Pierwsze lata jego rządów były więc spokojne, król obniżył podatki i rozchody, wybudował pierwszą we
Włoszech
kolej (między Neapolem a pałacem królewskim w
Portici
). Jego flota miała pierwszy statek parowy na
Półwyspie Apenińskim
, a między Neapolem, a
Palermo
na
Sycylii
utworzony połączenie telegraficzne.
Jednak, w
1837
Ferdynand II brutalnie stłumił sycylijskie demonstracje żądające uchwalenia konstytucji, i utrzymał ścisłą policję w swoich domenach. Postępowi intelektualiści, którzy marzyli o nowoczesnym społeczeństwie opartym na konstytucji, nie zaprzestali protestów. Domagali się od króla nadania konstytucji i liberalizacji jego rządów.
Rewolucja 1848
We wrześniu
1847
, gwałtowne zamieszki zainspirowane liberałów wybuchły w
Reggio di Calabria
i
Mesynie
, a zostały tam stłumione przez wojsko.
12 stycznia
1848
w
Palermo
, na Sycylii wybuchło powstanie, które rozprzestrzeniło się na całą wyspę i posłużyło jako iskra dla wybuchu rewolucji roku 1848 w całej
Europie
. Wybuchły podobne powstania-zamieszki w
Salerno
, na południu Włoch, i regionie Cilento - gdzie poparła je inteligencja królestwa.
29 stycznia
1848
Ferdynand został zmuszony do zagwarantowania konstytucji opartej na edykcie z
1830
.
Jednak to nie zakończyło niepokojów. Rozpoczęła się dyskusja na temat liczby członków w przyszłej izbie deputowanych. Żaden kompromis nie został osiągnięty, gdyż król nie zgadzał się na żaden projekt. Zamieszki wybuchły ponownie. Ostatecznie, na rozkaz Ferdynanda wojsko ponownie je stłumiło.
13 marca
1849
Ferdynand rozwiązał parlament i zaczął znowu rządzić jak monarcha absolutny. Podczas tego okresu, Ferdynand pokazał swoje oddanie
papieżowi
Piusowi IX
, kiedy zagwarantował mu schronienie w
Gaecie
. Papież został bowiem chwilowo zmuszony do opuszczenia
Rzymu
, na skutek podobnych zamieszek, jakie wcześniej dotknęły Królestwo Obojga Sycylii, wywołanych w Rzymie przez
Giuseppe Mazziniego
.
W tym samym czasie Sycylia ogłosiła swoją niepodległość. Na jej czele stanął Ruggeru Sèttimu, który
13 kwietnia
1848
ogłosił detronizację Ferdynanda. W odpowiedzi król zebrał armię liczącą 20 000 ludzi pod dowództwem generała Carlo Filangieriego i wysłał na Sycylię, aby obaliła liberałów i przywróciła jego rządy. Flota królewska przypłynęła do Mesyny i kiedy już Mesyńczycy się poddali, przez osiem godzin z okrutnym barbarzyństwem dziesiątkowała mieszkańców. Po tym wydarzeniu Ferdynand zyskał przydomek Re' Bomba, czyli Król Bomba. Po zakończeniu kampanii, która potrwała prawie dziewięć miesięcy, sycylijscy liberałowie zostali ostatecznie wybici,
15 maja
1849
.
Małżeństwa i potomstwo
21 listopada
1832
Ferdynand II ożenił się z
Marią Krystyną Sabaudzką
, córką króla
Wiktora Emanuela I
. Maria Krystyna zmarła
21 stycznia
1836
. Jedynym dzieckiem pary był syn -
Franciszek II
, który po śmierci ojca został kolejnym królem Obojga Sycylii.
9 stycznia
1837
Ferdynand II ożenił się po raz drugi, tym razem jego żoną została arcyksiężniczka
austriacka
,
Maria Teresa
, córka protestantki
Henrietty Nassau-Weilburg
i
Karola Habsburga
, księcia
Cieszyna
(syna
cesarza
Leopolda II
i
Marii Ludwiki Burbon
). Para ta miała 12 dzieci:
-
Lodovico, hrabiego Trani
(
1838
-
1886
), męża Matyldy Ludoviki, księżnej
bawarskiej
, siostry cesarzowej
Elżbiety "Sissi"
,
- Alberto, hrabiego Castrogiovanni (
1839
-
1844
),
-
Alfonso, hrabiego Caserty
(
1841
-
1934
), męża swojej siostry ciotecznej - Antonietty Burbon-Sycylijskiej,
-
Marię Annunziatę
(
1843
-
1871
), żonę
Karola Ludwika
, arcyksięcia austriackiego,
- Marię Immacolatę Klementynę (
1844
-
1899
), żonę
Karola Salwatora
, arcyksięcia
toskańskiego
,
- Gaetano, infanta hiszpańskiego (
1846
-
1871
), od
1868
męża
Izabeli Marii
, infantki hiszpańskiej (starszej córki królowej
Izabeli II Burbon
),
- Giuseppe, hrabiego
Lucery
(
1848
-
1851
),
-
Marię Pię
(
1849
-
1882
), żonę
Roberta, księcia Parmy i Piacenzy
,
- Vincenzo, hrabiego
Melazzo
(
1851
-
1854
),
- Pasquale, hrabiego
Bari
(
1852
-
1904
),
morganatycznego
męża Blanche Marconnay,
-
Marię Immaculatę Luisę
(
1855
-
1874
), żonę Henryka, księcia Burbon-Parmeńskiego i hrabiego
Bardi
,
- Gennaro, hrabiego
Caltagirone
(
1857
-
1867
).
Linki zewnętrzne