Konwencja o prawach dziecka
Konwencja o prawach dzieckaKonwencja o prawach dziecka (
ang.
Convention on the Rights of the Child) – międzynarodowa
konwencja
przyjęta przez
Zgromadzenie Ogólne ONZ
20 listopada
1989
r. Jest to dokument obowiązujący w niemal wszystkich państwach świata - liczba
ratyfikacji
(maj 2010) wynosi 193[1] (z wyjątkiem m.in.
USA
). W konwencji o prawach dziecka zostały spisane wszystkie
prawa dziecka
. Uchwalenie Konwencji jest jednym z ważniejszych osiągnięć
Polski
w dziedzinie ochrony praw dziecka. W roku
1978
Polska zaproponowała Komisji Praw Człowieka ONZ jej uchwalenie i przedstawiła projekt, który był później dwukrotnie modyfikowany. Na podstawie Konwencji powołano do życia organ nadzorujący jej realizację przez państwa, które ją ratyfikowały - Komitet Praw Dziecka. Treść konwencjiSkłada się z
preambuły
i 54 artykułów. Katalog sformułowano kierując się następującymi zasadami: - dobra dziecka,
- równości (wszystkie dzieci są równe wobec prawa bez względu na pochodzenie, płeć, narodowość, itd.),
- poszanowania praw i odpowiedzialności obojga rodziców (państwo respektuje autonomię rodziny i ingeruje tylko w szczególnie uzasadnionych przypadkach według określonych procedur),
- pomocy państwa (państwo zobowiązane jest do podejmowania wszelkich działań ustawodawczo-administracyjnych dla realizacji praw uznanych w konwencji).
Konwencja ustanawia status dziecka oparty na następujących założeniach: - dziecko jest samodzielnym podmiotem, ale ze względu na swoją niedojrzałość psychiczną i fizyczną wymaga szczególnej opieki i ochrony prawnej,
- dziecko jako istota ludzka wymaga poszanowania jego tożsamości, godności i prywatności,
- rodzina jest najlepszym środowiskiem wychowania dziecka,
- państwo ma wspierać rodzinę, a nie wyręczać ją w jej funkcjach.
Katalog praw i wolności obejmuje prawa cywilne, socjalne, kulturalne, polityczne i z założenia w niewielkim zakresie uwzględnia prawa ekonomiczne (dziecko winno się uczyć, a nie pracować). W skład tego wchodzą: Prawa i wolności osobiste- prawo do życia i rozwoju,
- prawo do tożsamości (
nazwisko
,
imię
,
obywatelstwo
, wiedza o własnym
pochodzeniu
),
- prawo do
wolności
,
godności
,
szacunku
,
nietykalności osobistej
,
- prawo do swobody myśli, sumienia i wyznania,
- prawo do wyrażania własnych poglądów i występowania w sprawach dziecka dotyczących, w
postępowaniu administracyjnym
i
sądowym
,
- prawo do wychowywania w
rodzinie
i kontaktów z
rodzicami
w przypadku rozłączenia z nimi,
- prawo do wolności od
przemocy fizycznej lub psychicznej
,
- prawo nie rekrutowania do wojska poniżej 15 roku życia.
Prawa socjalne- prawo do odpowiedniego standardu życia,
- prawo do ochrony zdrowia,
- prawo do zabezpieczenia socjalnego,
- prawo do wypoczynku i czasu wolnego.
Prawa kulturalne-
prawo do nauki
(bezpłatnej i obowiązkowej w zakresie szkoły podstawowej),
- prawo do korzystania z dóbr kultury,
- prawo do informacji,
- prawo do znajomości swoich praw.
Prawa polityczne- prawo stowarzyszania się i zgromadzeń w celach pokojowych.
Protokoły dodatkowe
25 maja
2000
roku rozszerzono możliwy zakres ochronny Konwencji poprzez uchwalenie do niej dwóch Protokołów Dodatkowych: - W sprawie udziału dzieci w konfliktach zbrojnych;
- W sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii.
Państwa-strony Konwencji nie mają obowiązku ratyfikowania Protokołów. Pomimo to liczba ratyfikacji obu przekroczyła już 130 (maj 2010). Polska ratyfikowała oba protokoły w roku
2005
[2][3]. Konwencja o prawach dziecka a stanowisko Polski
Polska
ratyfikowała Konwencję
7 lipca
1991
r., jednak z pewnymi zastrzeżeniami oraz własną interpretacją niektórych przepisów. Zgodnie z pierwszym zastrzeżeniem, a wbrew tekstowi konwencji, dziecko
adoptowane
nie ma prawa poznać danych swoich rodziców naturalnych. Drugie zastrzeżenie dotyczy zapisu o wieku, w którym istnieje możliwość powołania do
służby wojskowej
lub podobnej i uczestnictwa w działaniach
wojennych
, a które będzie regulowane zgodnie z przepisami obowiązującymi w Polsce (ale nie niższym niż 15 lat). W następujących po tych zastrzeżeniach deklaracjach (będących w istocie interpretacjami) strona polska stwierdza, że prawo do swobody myśli, sumienia i wyznania oraz wyrażania własnych poglądów przez dziecko i występowania w sprawach dziecka dotyczących, w postępowaniu administracyjnym i sądowym jest obwarowane poszanowaniem władzy rodzicielskiej i musi być zgodne z polskimi zwyczajami i tradycjami dotyczącymi miejsca dziecka w rodzinie i poza rodziną. W drugiej deklaracji strona polska stwierdza, że poradnictwo dla rodziców oraz wychowanie w zakresie planowania rodziny powinno pozostawać w zgodzie z normami moralności[4]. Przypisy Linki zewnętrzne
Inne hasła zawierające informacje o "Konwencja o prawach dziecka":
Nadciśnienie tętnicze
...
Linz
...
Janusz Józefowicz
...
Trójpodział władzy
...
Nos
...
Ludwik XVIII
...
Reichenbach
...
Sława (miasto)
...
Herodot
...
Genealogia
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Konwencja o prawach dziecka":
Zasady zgodnego z prawem wykorzystywania komputera (plansza 4)
...
16. Organy władzy Rzeczypospolitej Polskiej ? sejm i senat (plansza 11)
...
02. System gospodarki rynkowej (plansza 6)
...
|