Jerzy Michalski (ur. 9 kwietnia 1924 w Warszawie – zm. 26 lutego 2007 w Warszawie ) – polski historyk XVIII i XIX wieku, profesor Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk. Obok Władysława Konopczyńskiego i Emanuela Rostworowskiego najwybitniejszy znawca historii Polski XVIII wieku, autor wielu prac naukowych. Od 1975 r., zastępcą redaktora, a od 1985 r., redaktor "Kwartalnika Historycznego”. Był mistrzem dla kilku pokoleń polskich historyków. Dzięki niezwykłej przenikliwości i dogłębnej znajomości źródeł doskonale rozumiał ludzi, o których pisał.

Historię studiował w czasie II wojny światowej na tajnym Uniwersytecie Warszawskim , oraz Uniwersytecie Jagiellońskim . Był profesorem Instytutu Historii PAN , oraz honorowym członkiem Polskiego Towarzystwa Badań nad Wiekiem Osiemnastym. Uczestniczył jako redaktor i współautor przy tworzeniu „Historii nauki polskiej” tomu III ( 1977 ), oraz tomu I „Historii Sejmu Polskiego” ( 1985 ).

Wybrana bibliografia

• "Z dziejów Towarzystwa Przyjaciół Nauk" ( 1953 )
• "Studia nad reforma sądownictwa i prawa sądowego w XVIII wieku" ( 1958 )
• "Polska wobec wojny o sukcesję bawarską" (1968)
• "Schyłek konfederacji barskiej" ( 1970 )
• "Rousseau i sarmacki republikanizm" (1977)
• "Mably i konfederacji barscy" (1995)
• "Studia historyczne z XVIII i XIX wieku" red. naukowa W. Kriegseisen i Z. Zielińska, t.1-2 (2007)