Niemiecka Partia Centrum (Deutsche Zentrumspartei lub po prostu Zentrum), często nazywana Katolicką Partią Centrum, była to
niemiecka
katolicka
partia polityczna
w czasach
Cesarstwa Niemieckiego
. Rozwiązała się
6 lipca
1933
r., na krótko przed podpisaniem
konkordatu
pomiędzy
Stolicą Apostolską
a
III Rzeszą
. Po
II wojnie światowej
partia została reaktywowana, jednak nie zdołała osiągnąć dawnych wpływów, jako że większość jej członków odeszła do
CSU
. Pomimo tego była reprezentowana w parlamencie do
1957
roku. Ciągle istnieje, jako marginalne ugrupowanie, najsilniejsze w
Nadrenii Północnej-Westfalii
.
Historia od 1870
1870-1933
W pierwszych dziesięcioleciach istnienia
partia
CENTRUM była uważana za reprezentantkę i głosicielkę interesów
katolików
niemieckich
. W
1933
r. partia ta, jak wszystkie ówczesne niemieckie partie prawicowe, głosowała za nadzwyczajnymi pełnomocnictwami dla
Hitlera
. Konsekwencją tychże pełnomocnictw były w kilka miesięcy potem zakazy albo samorozwiązania partii politycznych.
5 lipca
1933 partia Centrum rozwiązała się, jako ostatnia z
demokratycznych
partii.
Od 1945
Do jej ponownego założenia w
1945
r. znamiennie przyczynił się Johannes Brockmann, który uważał, że
CDU
przyjęła zbyt
prawicowy
kurs. Partia Centrum została zaproszona przez brytyjskie władze
wojskowe
do współpracy przy formułowaniu niemieckiej
konstytucji
. W pierwszych powojennych wyborach partia ta uzyskała 10 mandatów, w następnych latach straciła jednak na znaczeniu i wpływie politycznym.
Dzisiaj partia Centrum jest ponadkonfesjonalna, wśród jej
liderów
i
wyborców
znajdują się
członkowie
różnych
wyznań
, ma charakter socjalno–konserwatywny i uczestniczyła w przedwczesnych wyborach do niemieckiego
parlamentu
18 września
2005
.
Program
Cenione przez partię wartości to: małżeństwo, życie, rodzina, młodzież, starsi ludzie, środowisko, opieka, zdrowie, praca, dobrobyt w oparciu o podejście chrześcijańskie. Małżeństwo i rodziną są uznane za podstawę prawidłowo ukształtowanego społeczeństwa. Prawa człowieka powinny być respektowane bez względu na jakiekolwiek różnice między ludźmi, a praca powinna być tak opłacana, aby umożliwić każdemu prowadzenie godnego życia rozumianego nie tylko jako egzystencję w wymiarze materialnym, ale także udział w życiu kulturalnym.
Kształcenie się i rozwijanie własnych talentów jest traktowane jako obowiązek każdego z obywateli. Państwo i społeczeństwo powinno jedynie zapewnić każdemu równe szanse w dostępie do wiedzy.
Linki zewnętrzne
oficjalna strona
(niem.)
Bibliografia