Spółgłoska zwarta iniektywna dwuwargowa dźwięczna – rodzaj dźwięku
spółgłoskowego
występujący w
językach naturalnych
. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej
IPA
oznaczanej symbolem: [ɓ].
modulowany jest prąd powietrza powstały w wyniku zasysającego ruchu krtani do dołu przy drgających wiązadłach głosowych, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga
inicjacji
krtaniowej i
ingresji
,
dolna warga
kontaktuje się z
górną wargą
, tworząc
zwarcie
. Dochodzi do całkowitego zablokowania dostępu powietrza do jamy ustnej. Następuje rozwarcie, powietrze jest zasysane do wewnątrz w wyniku ssącego ruch krtani, co nadaje głosce charakterystyczny głuchy dźwięk.
wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest
dźwięczna