Wasilij Michajłowicz Błochin,
j. ros.
Васи́лий Миха́йлович Блохи́н (ur.
1895
, zm.
3 lutego
1955
) –
rosyjski
funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa,
generał-major
(
kombryg
), naczelnik Komendantury w Zarządzie Administracyjno-Gospodarczym
OGPU
następnie Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych (
NKWD
), w okresie od
1924
do
1953
własnoręcznie zastrzelił około 50 tys. ludzi.
W czasie
I wojny światowej
był żołnierzem w armii carskiej, a po
rewolucji październikowej
opowiedział się po stronie
bolszewików
. Od
1921
był funkcjonariuszem
WCzK
. Pierwszą egzekucję przeprowadził w sierpniu
1924
na
Łubiance
. To jemu
Stalin
powierzał wykonywanie wyroków szczególnej wagi. Uczestniczył w realizacji czystek politycznych z lat
1936
-
1938
i późniejszych wykonując wyroki między innymi na
Lwie Kamieniewie
,
Grigoriju Zinowjewie
,
Michaile Tuchaczewskim
i
Nikołaju Jeżowie
. Błochinowi przypisuje się także zabicie pisarza
Izaaka Babla
[1].
Po wybuchu
II wojny światowej
był jednym z głównych organizatorów i wykonawców
zbrodni katyńskiej
, jako członek grupy operacyjnej w skład której weszli także major NKWD Nikołaj Siniegubow i Michaił Kriwienko. Kierował bezpośrednio egzekucjami na
polskich
oficerach z obozu filtracyjno-represyjnego w
Ostaszkowie
, wykonując wiele wyroków osobiście. Egzekucje trwały od
5 kwietnia
1940
, w budynku przy ul. Sowieckiej 2 w
Kalininie
(obecnie Twer). Ofiary mordu chowane były w
Miednoje
na terenie letniskowym kalinińskiego NKWD. Zamordowano co najmniej 6300 polskich oficerów i funkcjonariuszy policji. Za udział w akcji Błochin został nagrodzony premią w wysokości miesięcznego uposażenia.
Wasilij Błochin wprowadził też wiele usprawnień do pracy NKWD, m.in. zastąpił szybko nagrzewające się rewolwery
Nagant
niemieckimi
Waltherami PP
i nakazał zaadaptowanie skórzanych fartuchów używanych w rzeźniach tak, aby mundur funkcjonariusza NKWD pozostał "zawsze czysty i schludny".
Po śmierci Józefa Stalina w
1953
przeszedł na emeryturę. Na krótko przed śmiercią został pozbawiony stopnia generała-majora. Zmarł na wylew we własnym łóżku 3 lutego
1955
. Pochowany w alei zasłużonych
Cmentarza Dońskiego
[1] w centrum
Moskwy
.
Według zeznań Dmitrija Tokariewa, Błochin dręczony wyrzutami sumienia popełnił samobójstwo.
Odznaczenia
Przypisy
Źródła
- Artykuł Krzysztofa Kęcika ”Wasilij Błochin. Kat Stalina” w ”Focus Historia” nr. 6/2007 wrzesień
- Artykuł Wacława Radziwinowicza "Kim byli kaci z Katynia" w Gazecie Wyborczej 15 grudnia 2008